"Janaury"
In het vliegtuig hadden Marke en ik het de hele tijd over ons verleden, interesses en hobby's gehad. Hij zag er wel aardig uit, normaal had ik nooit gelijk tegen een vreemde gepraat omdat ik altijd geleerd had om niet tegen vreemden te praten.
Maar wat moest ik anders als hij de hele tijd tegen mij bleef praten? Ik kon hem moeilijk negeren door muziek te gaan luisteren met mijn iPod.
"Dames en heren, wij zullen in enkele ogenblikken gaan landen in London. Blijf alstublieft zitten tot dat wij zijn geland. Bedankt voor het vliegen met..." Aandachtig luisterde ik naar het bericht wat de piloot te melden had, maar Mark trok alsnog mijn aandacht.
Hij stopte een stuk verfommeld papier in mijn hand en deed mijn hand dicht en hield ze vast. "Hier mee kunnen wij twee in contact blijven, en elkaar eventueel opzoeken in Engeland. Als je het bijvoorbeeld even niet meer ziet zitten." Zei hij en keek mij met Puppy ogen aan.
"Bedankt , zal ik zeker doen" Zei ik tegen hem en gaf hem een klein lachje en probeerde mijn handen los te krijgen en keek wat er op het papiertje stond. 'Mark, 067451245, Vouveau Laan 83, London'
Typisch voor een jongen om zijn adres en telefoon nummer te geven. "Hier heb je mijn e-mail adres , gaat wat makkelijker want ik ben 9 van de 10 keer mijn mobiel kwijt." Ik scheurde een stukje papier van mijn boek af en schreef mijn mail adres op .
Hij keek mij aan en bedankte mij voor de gezellige tijd in het vliegtuig, wat een prins charming was het toch.
Het vliegtuig was geland en we werden allemaal verzocht om allemaal uit te stappen en onze bagage op te halen bij de ophaal service. Nadat dat ik mijn bagage had gepakt, keek ik in het rond of ik Mark nog zag om hem gedag te zeggen, en om te zeggen dat ik hem snel zou mailen.
Ik keek in het rond en in het rond of ik hem nog kon vinden, maar hij was nergens te vinden. "Verdomme" Zei ik toch best wel teleurgesteld, ondanks dat hij zoveel praatte en enthousiast was was hij best aardig.
Mijn koffer hield ik van de bagage rol band af en nam de koffer met een beetje tegen zin naar de uitgang, het was echt jammer dat ik Mark niet meer zag.
De wieltjes van mijn koffer maakte geluid toen ze over de tegels van het vliegveld reden, richting de uitgang.
Eenmaal toen ik buiten stond keek ik in het rond, wie zou mij eigenlijk op gaan halen? Of moest ik zelf maar vervoer zien te regelen naar de familie?
In de verte stond een man heel stijf met een bord in zijn hand, met mijn naam er op. Hij was chique gekleed en zag er echt uit als een echte chauffeur voor een rijk gezin. Met nog steeds mijn koffers vast in mijn hand dribbelde ik naar de man in pak.
Ik stak een hand uit en hij keek mij nogal droog en bekakt aan, ik wees naar het bord en keek hem enthousiast aan. "Ik ben Ashley, ik kom voor de familie Sawyer."
De man liet het bord met mijn naam er op zakken en deed de deur van zijn auto los. "Ik breng u naar de familie Sawyer. Mijn naam is Geoffrey, de chauffeur van de familie" Met zijn arm wees hij naar de auto stoelen, en vond dat ik zelf eerst wel even de spullen in de achterbak kon zetten.
"Bespaar uw de moeite juffrouw." Zei hij toen ik de kofferbak open maakte en al mijn spullen er in deed. "Ach kom op Geoffrey, dat kan ik zelf nog wel. Bespaard jou weer de moeite!" Ik deed de kofferbak dicht en klopte mijn handen af aan mijn broek. Er zat veel stof op de achter klep.
Ik stapte in de auto en Geoffrey deed gelijk de deur dicht , het was wel raar om alle auto's met een links stuur te zien. Maar goed dat hoorde er bij, net zoals de antieke rode bussen die je in de stad ziet.
Tijdens de auto rit naar het huis van de familie Sawyer was het stil in de auto, er stond geen radio aan en Geoffrey was ook niet echt een praat paal, natuurlijk had ik wel geprobeerd een gesprek te vormen maar dat lukte niet echt.
De omgeving was echt mooi om te zien, hopelijk kon ik nog wat van de geschiedenis hier gaan opsnuiven. Geoffrey had de vaart er goed in zitten en voordat ik wist reden we op een stuk verlaten land weg richting het huis wat je door de bomen heen kon zien.
Het was een mooi en super groot huis dat je volgens mij vanaf tien kilometer in de verte nog kon zien. Hoe dichter bij we bij het huis kwamen, hoe groter het werd!
Toen we voor het huis stopte keek ik met grote ogen uit het raam ."Wauw" was het enige wat ik kon uitbrengen op dit moment. Toen ik uitstapte en de auto deur met een iets te harde knal dichtdeed zag ik opeens een butler en twee kinderen voor mijn neus staan.
"Goedendag Mevrouw, u wordt de nieuwe au pair voor deze twee lieve kinderen heb ik begrepen?" Zei de man in pak, met een heel erg Engels accent. Ik knikte ja en hurkte naar de kinderen toe en stak een hand uit.
"Hoi ik ben Ashley, en hoe heten jullie?" De kinderen keken mij verlegen aan en het jongetje keek zelfs naar zijn schoenen, zo verlegen was hij. "Ik ben Alice en dit hier is mijn kleine broertje William." Ze wees met haar vinger naar haar kleine broertje die ondertussen zo rood was als een vuurbal.
"Hoi" Zei hij terwijl hij nog steeds naar zijn schoenen keek, en hij zwaaide heel voorzichtig met zijn handje naar mij. "Wat leuk om jullie te ontmoeten!" Zei ik met een glimlach en stond weer op en zag de butler mij heel erg chagrijnig aankeek. Meteen haalde ik mijn glimlach van mijn gezicht en keek hem serieus aan.
"Ik ben James, en als de kinderen zometeen gaan spelen in hun speelruimte wil ik jou graag spreken Eline." Zei hij en hij draaide zich om en nam de kinderen aan hun handen mee en liep naar binnen.
Wat een rare man, dat was het eerste in mij op kwam. Geoffrey had ondertussen mijn koffers uit de achterbak gehaald en had ze neer gezet op het grindpad, en hij was verder niet te bekennen dus kon hem niet bedanken.
Met de koffers in mijn handen liep ik ook voorzichtig de trap op richting de ingang van het huis, wat nogal moeilijk was met twee zwaar bepakte koffers. Gelukkig kon ik mijn evenwicht houden, en kwam zo in de hal terecht.
"Wauw" Zei ik alweer, en keek mijn ogen uit naar de beelden, schilderen en de gouden randjes op het behang. James kuchte en ik keek hem met een beetje rode wangen aan, ik was z'n groot huis met zulke duren spullen niet gewent.
"Zo de kinderen zijn aan het spelen, ik wou graag even met u de regels door nemen die ik voor u heb opgesteld. Volgt u mij maar"
James leidde mij richting de eetzaal en schoof een stoel voor mij naar voren, zo beleefd als ik was gaf ik James een bedankje en ging zitten. "Zo mevrouw Ashley, de au pair voor de kinderen. Pfuh laat mij niet lachen." Zei hij spottend , hij hing wagen wijd met zijn armen op tafel, met zijn hoofd naar beneden.
. “Ik zorg al voor de kinderen sinds zij geboren zijn. Iedere luier en ieder flesje melk wat er in hun is gegaan is verzorgd door mij, en in hun gekomen door mij. En nu denkt Mevrouw en Meneer Sawyer zomaar een student uit Nederland over te laten komen om voor au pair te spelen. Het moet echt niet gekker worden.”
Hij hief zijn hoofd en keek mij met een gemene lach aan en hij begon te lachen, het zweet brak mij uit en ik drie maal. Wat was hij met mij van plan? "Laat ik even duidelijk zijn Ashley, het is verloren tijd voor jou om hier te zijn."
"Want ik wil niet maar dan ook totaal niet, dat een meisje uit een andere cultuur omgaat met de kinderen van de meneer en mevrouw Sawyer. Dat heeft naar mijn zeggen totaal geen goede invloed op ze, maar goed. Ik heb wat regels voor je opgesteld."
Hij haalde een stuk verfrommeld papier uit zijn broek en frommelde het uit tot een a4 formaat papier. Hij legde het op tafel en hing over het papier.
“Oke regel nummer 1 : ‘Als de kinderen om aandacht bij je komen vragen , dan stuur je ze door naar mij.’
Regel nummer 2; ‘ Als de kinderen willen knuffelen of je leuke verhalen willen vertellen, dan kap je dat meteen af en stuurt ze weer door naar mij.’
Regel nummer 2; ‘ Als de kinderen willen knuffelen of je leuke verhalen willen vertellen, dan kap je dat meteen af en stuurt ze weer door naar mij.’
Regel nummer 3; ‘In het weekend als meneer en mevrouw Sawyer er zijn, dan mag je pas in de buurt komen van de kinderen en met ze spelen en wat dan ook..’
Regel nummer 4, de belangrijkste van allemaal: ‘ Ik leef op de zolder van meneer en mevrouw Sawyer, en daar komt niemand maar dan ook echt niemand behalve ik.’
Regel nummer 4, de belangrijkste van allemaal: ‘ Ik leef op de zolder van meneer en mevrouw Sawyer, en daar komt niemand maar dan ook echt niemand behalve ik.’
"Heb je dat begrepen Ashley? Ik neem aan van wel toch? Anders zou het zonde zijn als jij dadelijk de schuld krijgt van verkeerde opvoeding van de kinderen en dat wil je niet toch? Een beetje gechoqueerd knikte ik nee en keek weg van zijn intimiderende blik die hij mij gaf.
“Mooi dat je het hebt begrepen.” Hij ging weer recht opstaan en streek zijn pak glad en liep richting de deur, het papiertje met ‘de regels’ lag nog steeds op tafel. “Oja, hou de regels maar. Pubers kunnen nog wel eens wat vergeten.” Hij begon gemeen te lachen en liep weg, en zijn lach galmde door in mijn hoofd.
Verbijsterd bleef ik in de stoel zitten en staarde naar voren, wat mankeerde die man? Waarom was hij zo bang dat ik alles zou veranderen? Ik deed mijn ogen dicht en wreef er in, waar was ik toch aan begonnen dacht ik bij mijzelf en liet even alles van mij afglijden.
To: [email protected]
From: [email protected]
Onderwerp: Aangekomen!
Hoi mam en pap, mijn eerste e-mailt vanuit Engeland! De vlucht is goed gegaan en ik werd meteen opgehaald op het vliegveld met een dure auto en een chauffer! Gelijk dikke luxe die ik helemaal niet gewend ben, nouja oke dit is andere luxe dan ik gewend ben. Samen reed ik met Geoffrey de chaufer naar het huis en raad eens! Het is een dikke villa! Ik heb een kamer gekregen met uitzicht op het bos.
From: [email protected]
Onderwerp: Aangekomen!
Hoi mam en pap, mijn eerste e-mailt vanuit Engeland! De vlucht is goed gegaan en ik werd meteen opgehaald op het vliegveld met een dure auto en een chauffer! Gelijk dikke luxe die ik helemaal niet gewend ben, nouja oke dit is andere luxe dan ik gewend ben. Samen reed ik met Geoffrey de chaufer naar het huis en raad eens! Het is een dikke villa! Ik heb een kamer gekregen met uitzicht op het bos.
. ‘Savonds krijg ik natuurlijk wel het gevoel de hele tijd dat er iemand vanuit daar naar mijn kamer kijkt, maar dat zal wel fantasie zijn. De maan schijnt nu door de bomen, en het is heel mooi om het bij nacht-licht (haha inplaats van daglicht) te zien. Ik had daarnet volgens mij al een vos zien lopen. Maar goed, jullie weten dat ik nu goed ben aangekomen. Hoe was jullie feestje gister avond? Was het nog een suc7 ondanks dat ik in het vliegtuig zat en jullie aan het stressen waren daarover?
Groetjes jullie Nederlandse dochter die in Engeland zit!
Ashely J
Groetjes jullie Nederlandse dochter die in Engeland zit!
Ashely J
Zuchtend zat ik voor de computer, te piekeren over wat er vanmiddag was gebeurd met James. Het was wel moeilijk omdat stuk uit de e-mail te laten maar ik kon niet anders, anders had mijn moeder mij onmiddellijk persoonlijk opgehaald en James helemaal voor gek verklaard in zijn gezicht.
Ik opende Snooble~ Search en tikte de naam van James in, het enige probleem was dat ik op dit moment nog niet de achternaam van James wist. Denkend zat ik achter de computer hoe ik daar achter moest gaan komen en besloot wat anders in te vullen op de Snooble~Search machine.
‘Butler James familie sawyer’ tikte ik in en drukte op Enter, er kwamen ongeveer 15.000 pagina’s over de familie Sawyer het meeste waren van de Engelse roddel bladen en kranten. “Familie Sawyer te lui om eigen kinderen op te voeden, enge butler neemt dat werk over.” Enkele titels als dat verschenen op mijn beeldscherm, maar ik kon niet echt wat vinden over James zelf.
Ik zocht en zocht , ongeveer vijfentwintig pagina’s lang, maar had eindelijk niks gevonden.
Zacht geklop klonk op mijn deur, snel klikte ik internet weg en deed de laptop klep dicht en liep naar de deur en maakte hem zachtjes open.
Zacht geklop klonk op mijn deur, snel klikte ik internet weg en deed de laptop klep dicht en liep naar de deur en maakte hem zachtjes open.
Toen ik de deur open had zag ik dat de kleine meid was, in pyama en met haar duim in haar mond en een knuffel hield ze in de zelfde hand tegen haar wang. “Ik had een enge droom.” Zei ze met een zielig stemmetje en ik deed de deur verder los, en maakte het gebaar dat ze binnen moest komen.
Toen ik de deur dicht had gedaan gaf ik haar een knuffel en streelde haar haartjes. “Waarover ging je droom dan?” Vroeg ik voorzichtig en keek haar lief aan, je kon zien dat de angst in het ogen van het kind stond wat vast en zeker kwam door James die haar natuurlijk verboden had hier te komen.
“Over een enge man met een pistool die iedereen vermoorde, papa en mama en mijn broertje en toen mij en toen werd ik wakker.” Een klein traantje begilde over haar wang en ik hield haar stevig vast tegen mij aan, arm kind. Hoe kon een kind nou op z’n droom komen, als zij zo werd beschermt tegen de buiten wereld?
Weer klonk er geklop op mijn deur en zei tegen .. dat ze even op mijn bed mocht gaan zitten. “Ashley, ik weet dat ze hier zit. Doe open” Het was de stem van James die ongerust klonk, en de deurknop ging heen en weer. “James ik kom er aan.” Ik sprong snel over mijn twee koffers die half uitgepakt op de grond lagen en deed de deur weer open.
“Wat had ik jou nou gezegd? Niet in de buurt van de kinderen komen. Kom terug naar bed jij! Je moet morgen weer naar school en dan kan je weer leuk met je vriendinnetjes spelen.” James keerde van gemeen humeur naar goed humeur, volgens mij klopte er echt iets niet aan die man.
“Ik spreek jou dadelijk nog wel dame.” Zei hij en hij pakte de hand van .. vast en liep weg en gooide de deur met een smak dicht. Ik rolde mijn ogen en ging met mijn handen door mijn haar. Naar mijn gevoel had ik niks verkeerds gedaan, maar waarom deed die man zo moeilijk?
De weken daarna begon james steeds vager en vager te doen, de ochtend nadat ik .. in mijn kamer binnen had gelaten kreeg ik een preek van hier tot tokio en sloeg james mij in mijn gezicht dat ik mij moest leren gedragen na de regels van dit huis.
Dat was overigens niet de enige keer dat hij mij pijn had gedaan, keer op keer als ik bij de kinderen in de buur kwam werd het alsmaar erger en erger. Ik begon hem eng te vinden en sloot mijzelf vaak op in mijn kamer en snoobelde vaak naar hem voor informatie.
Een strafblad of aanklaging van geweld waren wel te vinden, maar ik kon er niet uit wijsmaken dat hij nooit voor zijn daden in de cel had moeten zitten.. Schijnbaar had de famillie sawyer hem uit de bak gekocht omdat ze niet zonder ‘oppas en butler’ konden zitten.
Vaak genoeg hield ik James ook in de gaten wat hij deed, naar de kinderen deed hij aardig en lief en dan 10 minuten later als hij mij zag veranderde zijn gedrag alsof er iemand op sterven lag en uitte dat ook op de kinderen.
Vaak bespioneerde ik hem ook, want ik vond hem nogal raar naar de zolder gaan. Altijd eerst tien keer om zich heen kijken voordat hij zijn deur open maakte en als hij hem open maakte ging hij snel naar binnen en deed de deur weer opslot. Daarna zag je hem voor uren niet meer..
