Hoofdstuk 8 : All grown up!!!
Onze laatste kleine spruit, ja echt de laatste want Jessica trok de kwalen van de bevalling niet meer. Onze laatste kleine spruit vond het geweldig om in de roze kamer van Madeleine te spelen.
Voor een jongetje hield hij wel heel erg van roze, maar zolang hij speelde met raketten en auto's was er nog geen vals alarm.
De middelste spruit werd een kind en kreeg een aparte kamer net zoals haar zus. Ze was een rustig kind die het liefst alleen was, en het liefst ver weg van haar grote zus.
Want haar grote zus had alleen maar last van kwaaltjes, ach dat zou de pubertijd wel weer zijn. "Oke, je vraagt het pap gewoon en dan mag het vast wel. Zo niet, ga je gewoon!" Zei Layla tegen haar zelf terwijl ze zichzelf nog eens van top tot teen bekeek.
En ik, ach ik was ook een tikkie ouder geworden. En om te vieren dat ik bijna de midlifecrisis had behaald liet ik een baard staan om mijn mannelijk heid te tonen.
Het leven ging af en toe een beetje te snel, iets té snel. De kinderen worden steeds groter en ouder, en dadelijk vliegen ze allemaal het huis uit en zit ik hier alleen met Jessica.
Toen schoot mij opeens te binnen dat één van de kinderen wel hier moest blijven voor de overdracht van de legacy! Een klein glimlachje kwam op mijn mond, klein kinderen zouden alles weer goed maken.
"Paaap" Begon Layla met het liefste stemmetje had, ik schrok licht op vanuit mijn gedachten en keek haar aan. "Wat heb je nodig?"
"Nou er is een heel cool feestje voor alle nieuwe mensen op de school, en aangezien ik al razend populair ben wegens mijn prachtige haar.. Ben ik uitgenodigd!"
Na wat vrouwelijk gegil in mijn oor keek ik haar streng aan. "Je weet wat de regels zijn, niet midden in de week uit gaan. En daar blijft het bij. Je gaat niet"
"Maar pap! Je verpest mijn sociale leven! Wil je soms dat ik gepest wordt omdat ik een kromme neus heb!? Wees blij dat ik populair ben en geen loser zoals de rest van de kinderen in deze familie!"
Ik keek haar kwaad aan, vroeger op de middelbare school was ik ook een loser. "Je gaat niet! Klaar uit, en in deze familie behandelen we elkaar met respect. Ga naar je kamer en zoek maar op Snooble wat respect in houd jonge dame!"
Maar onze Layla dacht daar heel anders over, ze moest en zou naar dat feest. Of ze nou mocht of niet, ze ging toch.
De hele avond lag ik op bed te woelen, was ik te hard geweest tegen over Layla? Toen ik zelf die leeftijd was wou ik al naar Bridgeport gaan om mijn dromen waar te maken..
Misschien moest ik haar toch maar naar dat feestje laten gaan en haar laten 'socialiseren'.
Toen ik naar haar kamer liep zag ik dat het licht in haar kamer al uit was. De licht schakelaar schakelde ik om en zag dat ze lag te slapen.
Alleen toen ik dichter bij kwam zag ik dat het niet Layla was maar Madeleine die in het bed van haar grote zus sliep. "Madeleine wakker worden."
"Moet ik alweer naar school?" Ik schudde mijn hoofd en keek naar het slaapkopje van haar. "Waar is je zus?" Ze keek mij bang aan en wou het niet vertellen. "Ze is op het feestje."
"Dankjewel, ga maar naar je eigen kamer en slaap daar maar. Ik ben teleur gesteld in jullie twee." En zo snel als ik kon stormde ik het huis uit, opzoek naar Layla.
Ondertussen had Layla het prima naar haar zin op het feestje, ze was wel wat vroeg maar dat maakte niet uit.
Er waren al een paar mensen die vooral in de bar zaten te snuffelen naar alcohol.
En de mensen die geen alcohol drinken op school vermaakte zich prima met de voetbal tafel of met elkaar in het vrijers hoekje.
Layla had het zeker naar haar zin toen ze stond te dansen met een vriendin en een leuke jongen zag.
Ze begon met hem te praten alsof ze hem al jaren kende, maar dat gevoel had ze ook.
Ze besloten samen wat te gaan dansen en een leuke tijd te hebben.
De vonk sloeg over tussen haar en Gijs en er stonden een paar lippen te wachten op die van Layla.
Maar zo ver kwam het niet, want Gijs werd bruut weg geduwd door een vreemde man. En die vreemde man was dus haar vader. "Layla, jij bent zo- echt zo URGH!"
"Wat? Mag ik geen plezier hebben? Sorry dat jij dat nooit in je leven hebt gehad." Ze keek naar Gijs of hij dat had gehoord, maar Gijs maakte zich al niet meer druk om Layla. Hij had de open bar ontdekt.
"Echt hoe kun je dit doen!? Ik wou je zelfs nog laten gaan ook! En toen kwam ik er achter dat je zusje in bed lag! Ik ben diep teleurgesteld in je."
"Je gaat NU meer naar huis en we praten daar wel verder jongedame." Het enige wat ze daarna kon doen was mij een vuile blik geven omdat ik haar plezier had bederft, maar dat kon mij op het moment niks schelen.
Die zelfde avond zat ik dood moe en vol woede aan de eet tafel, waar wij normaal aten en belangrijke dingen bespraken. Maar nu voor het eerst een echt serieus probleem onder handen gingen nemen.
"Ik ben diep teleurgesteld in je Layla, en dat jij je eigen zusje nog misbruikt om naar een feestje te gaan is al helemaal erg." Zei ik tegen haar maar haar aandacht ging ergens anders naar uit.
"Zelfs ik had dit niet verwacht van jou meid. Ik dacht dat jij wel beter wist dan dit." Zei Jessica half huilend, haar kleine meisje was opeens niet zo lief meer.
"Kan mij het schelen. Jullie waren vroeger ook geen lieverdjes, vooral pap niet toen hij tiener was en tegen de moeder van oma aan het schelden was."
Ze had mijn dagboeken gelezen, plus waarschijnlijk al gelezen over de legacy die ik binnenkort over moest dragen. "Kan mij niet schelen layla"
"Je hebt huis arrest tot je verjaardag, en niks kan mij op een andere gedachte brengen." Zei ik streng en met een krachtige stem tegen haar, iets moest haar ophelderen dat dit soort dingen niet goed waren. "Ja geloof je het zelf?"
Ze stond op om richting haar kamer te gaan, maar voordat ze kon gaan sprong ik snel op en ging voor haar staan. "Ja Layla, ik denk het wel ja. Anders kan jij mooi je verjaardag feest en alles gaan vergeten. Dit mooie huis en de overdracht van legacy gaan dan NIET naar jou!"
"oke oke sorry ik wist niet dat jullie zo serieus waren. Het spijt mij oke?" Ze klonk geschrokken, ik wou mijn eigen kind niet bang maken maar zoals ze deed was ze net een kleine diva die alles begon uit te maken.