Sirenes , walkietalkie gepraat , bezorgde ouders en gepraat van beroeps mensen waren de eerste dingen die ik hoorde toen ik langzaam mijn ogen open. Waar was ik? Ik greep met mijn hand naar mijn hoofd omdat er opeens een enorme druk op kwam, die niet echt prettig was.
Voorzichtig probeerde ik overeind te komen en keek in het rond, Bridget werd op een brancard vast gemaakt en de ambulance ingeschoven en de politie sprak met Jude en een stel ouders die bezorgd bij elkaar stonden hysterisch te praten.
“Hey Eline, meisje. Gaat alles oké? Blijf maar even lekker liggen.” Het was de stem van mijn moeder, ze gaf een kalme indruk wat fijn aanvoelde. Ik keek haar aan en pakte haar hand vast en gaf er een kus op. “Het spijt me voor de ruzie van .. “
Mijn moeder legde haar vinger op haar mond “Sst, we praten thuis wel verder.” Ze deed een fleece vest over mij heen en mijn ogen vielen weer dicht.
Thuis
“Eline wakker worden, ik ben het Allyson!” Ik knipperde wat met mijn ogen en deed ze uiteindelijk weer open, het was alweer dag en ik was in mijn eigen kamer. “fieuw je leeft nog. Man ik dacht je dood was gegaan man!” Zei Allyson met een soort opluchting in haar stem en ze leunde achterover in mijn bureau stoel.
“Waar was jij eigenlijk , het was jou idee om daar heen te gaan en je was er niet eens!” Zei ik met een klein stemmetje, maar ondanks dat kleine stemmetje kwam ik wel heel erg boos over. Met een gefronste wenkbrauw keek ik haar aan en ik zag dat ze zich schuldig voelde en ze hing achter over in mijn stoel.
.“Ik kon niet op tijd komen omdat mijn moeder maar niet ging slapen, en toen ze eindelijk ging slapen kon ik eerst weer een uur wachten voordat ze daadwerkelijk in slaap viel. Tegen de tijd dat ik bij jullie aankwam, waren Bas en Jude helemaal over de zeik omdat eerst Bridget neer was gegaan en toen jij schijnbaar door Bridget. “
Aandachtig luisterde ik naar wat Allyson te vertellen had, veel van wat zij vertelde kon ik mijzelf niet meer herinneren wat ik natuurlijk wel raar vond. Want alles was gister avond gebeurd, en ik zou het dus nog moeten weten.
“Dus ik kreeg met pijn en moeite die voordeur los en rende als een gek naar binnen , toen ik binnen was zeiden Bas en Jude dat ik gelijk een ambulance moest bellen. Maar in plaats van dat belde ik jou moeder om te vertellen dat er iets met jou aan de hand was, wat natuurlijk stom van mij was."
"Ik weet het je zult daarom nog boos om worden, maar als zij niet op tijd was geweest waren we je misschien wel kwijt geweest.”Na haar laatste zin viel ze stil en keek naar haar handen die ze op haar schoot had liggen.
“Je moeder kwam dus, en die belde meteen een ambulance voor jou en Bridget.. Bij Bridget voelde de ambulance broeders gelijk dat ze geen pols slag meer had en toen belden hun de politie om het te bevestigen. Daarna gingen ze gelijk naar jou, want jij had bij de klap die je had gemaakt volgens Jude en Bas , veel bloed verloren en zag er ook spierwit uit. "
". Gelukkig zeiden hun dat je alleen een lichte hersenschudding kon hebben, dus waarschijnlijk zijn je hersens gewoon pudding nu, en verder was je alleen de hele tijd afwezig.” Met een bijna open mond zat ik te luisteren naar het verhaal van Allyson en kon het amper niet geloven dat dat allemaal gebeurd was op één avond. "
“Maar Bridget is nu dood? En haar ouders dan, weten die er van? Wie geven ze de schuld, toch niet ons?” Allyson knikte nee , en deed haar mond weer open. Maar voordat ze kon antwoorden klok er geklop op de deur. “Binnen” Zei ik zachtjes en toen de deur open ging zag ik dat het mijn moeder was.
“Ik hoorde stemmen dus ik dacht ik kom even kijken of je alweer bij was.” Het verbaasde mij dat zij nog niet boos tegen over mij was uitgevallen en dat we over dit incident nog geen ruzie hadden gehad, tenminste niet dat ik mij kon herinneren. Mijn moeder gaf mij een aai over mijn hoofd en keek mij lief aan.
. “Willen jullie toevallig een kop thee meiden?” Vroeg ze aan ons en ze keek meteen Allyson aan, dat was weer mijn moeders gastvrijheid die opborrelde als een van mijn vrienden er was. “Nee dankuwel mevrouw van Vliet, ik moet zo weer naar huis .” Zei Allyson terwijl zij op haar horloge tikte en natuurlijk keek hoe laat het was.
“Ik ook niet mam, ik kom zo wel een glas water halen.” Mijn moeder knikte en liet Allyson en mij weer met rust, gelijk toen mijn moeder weg was keek ik Allyson nieuwsgierig aan. “Nou?!”
“Bridget haar ouders weten er van, en die zijn er natuurlijk kapot van. Had ook niet anders verwacht, het was hun enige kind. En nee, tot nu toe zijn wij door niemand beschuldigd. "
"Niet door onze ouders, waar we wel op onze sodemieter van hebben gehad want het is daar natuurlijk zwaar verboden terrein. Maar we worden ook niet beschuldigd door de politie, maar je weet maar nooit bij die lui hoe dat afloopt.” Zei ze gapend en rekte zich uit.
“Als je het niet heel erg vind lieve lientje, ga ik weer naar huis en kom ik morgen na school weer langs.” Ik knikte en gaf haar een knuffel, het was fijn dat zij mij in alle rust had verteld wat er gebeurd was. Dadelijk zou ik vast een overhoring krijgen van mama en matthieuw, maar natuurlijk zou ik zeggen dat ik alleen de info van Allyson weet.
Gister avond was een grote wazige vlek, ik kon mij alleen de ruzie tussen mijn moeder en mij vaag herinneren. Daar moest ik dadelijk ook nog maar even een excuus voor aanbieden, en natuurlijk voor de schrik en ook maar gelijk zeggen dat het mij spijt van gister avond. Dan zo alles vast wel weer goed komen.
Niet veel later zwaaide ik Allyson uit die er op haar vertrouwde roze oma fiets er van door ging en deed de voordeur dicht. Mijn moeder zat samen met Matthieuw op de bank, en mijn kleine zusje speelde weer met haar blokken op de grond.
“Eline, kom even zitten. We willen graag weten wat er gister is gebeurd, zo ver je je nog kan herinneren tenminste.” Zei mijn moeder terwijl ze mij bang aankeek en Matthieuw keek gewoon naar de televisie of het hem niet veel kon schelen.
Zuchtend liep ik richting de twee zits bank en ging langzaam zitten, ik wist dat ik nu weer een preek kon verwachten en dat ik ook huisarrest zou krijgen vanwege het weg sneeken en het geschreeuw van de ruzie tegen mijn moeder.
Tenminste die preek zou van Matthieuw af kunnen komen omdat ik mijn kleine zusje daardoor wakker had gemaakt.
“Nou ik kan mij niks meer herineren wat er is gebeurd, ik weet alleen nog vaag dat ik ruzie met jou had en dat ik wakker werd en jij zei ‘Hey meis..’. Maar Allyson heeft me wel verteld wat er was gebeurd.”
Ik dacht meteen aan Bridget, ik moest me gewoon herinneren hoe ze dood was gegaan.. Waarom was alles één grote zwarte vlek en kon ik mij niks meer herinneren, ik sloeg een hand tegen mijn hoofd en hield mijn hoofd tegen die zelfde hand vast..
“Volgens Jude gingen jullie naar het spookhuis van rivervieuw om te bewijzen dat julle wel wat durfden. Toen jullie binnen waren hadden jij en Bridget wat menings verschillen en toen opeens begon bridget te bloeden en viel ze neer. Toen heb jij geprobeerd om haar te redden, maar dat was helaas niet gelukt. "
"Jude en Bas moesten toen van jou het lichaam van Bridget even op de bank leggen en zou jij kijken op je mobiel of je bereik had zodat je een ambulance kon bellen. Maar die kreeg je dus niet, dat bereik en toen liep je terug naar de woonkamer en waren de jongens foetsie.”
Beelden van de avond kwamen opeens weer door mijn hoofd heen flitsen terwijl mijn moeder aan het vertellen was, ik greep met mijn handen mijn hoofd en deed mijn hoofd tussen mijn benen. Wat was het verschrikkelijk om die flashbacks te hebben, en ze maakte mijn hoofdpijn ook alleen maar erger en erger.
.“Ik weet niet hoe Bridget is dood gegaan, maar de rest van de avond kwam terug in flashbacks terwijl jij aan het vertellen was over de avond. Het verhaal van Jude klopt! Maar we hebben Bridget niks aangedaan, zij heeft mij juist nog geprobeerd te wurgen!”
Mijn moeder keek mij geschokt aan toen ik dat zei, ze zou me vast wel voor gek verklaren nu omdat ze zeker weet dat een dood iemand niet iemand kan gaan wurgen. Dat dacht ik eerst ook.
"Eline?” Ik keek op vanuit mijn gedachtes en keek mijn moeder aan. “Zou je ons voortaan niet meer zo willen schrikken, en als je boos bent geen stomme dingen meer willen doen?”
“Ja mam, ik zal dit nooit meer doen. Echt nooit meer.” Mijn moeder stond op en pakte mijn hand en sleepte mij uit mijn stoel. Ze gaf mij een knuffel en die voelde warm en vertrouwd.
“Zo nu alles weer is goed gepraat. Twee weken huisarrest.” Ze Matthieuw opeens uit het niets, en hij zapte weer verder naar een ander kanaal. Het huisarrest maakte mij niet zoveel uit, maar hij had eigenlijk nog steeds niets over mij te zeggen..
maar daar moest ik mijzelf maar een andere keer druk over maken. Nu had ik veelte veel koppijn.
Robin - klein stukje-
Eline ging die avond vroeg naar bed, dat moest ook wel vanwege haar hersenschudding. Veel rust was goed daar voor. Dus toen de kinderen op bed lagen besloot ik de tuin te gaan doen, we hadden een groente tuintje aangelegd maar vaak hadden we daar geen tijd voor. "Robin, heb je heel even voor mij?"
"Wat is er dan Matthieuw?" Vroeg ik en ik zag dat hij op zijn knie ging zitten, ookal ging dat een beetje moeilijker door zijn leeftijd. "Voel je je wel goed Matt?"
"Lieve lieve Robin, ik weet dat we al een paar jaar tegen slagen hebben en ook goeie dingen hebben meegemaakt. En aangezien wij na zoveel jaar nog steeds bij elkaar zijn, en na al die dingen ook, wil ik vragen op mijn oude dag. Wil je met mij trouwen en oud worden?" Mijn mond viel open, dit had ik nooit achter matthieuw gezocht!
Hij haalde de ring uit het doosje en hield hem voor mijn neus, in de hoop dat ik de ring zou aannemen natuurlijk. "Natuurlijk wil ik met je trouwen!"
Matthieuw schoof de ring om mijn vinger en hij zat als gegoten, wat was hij toch weer romantisch.
Ik omhelsde Matthieuw en zei zachtjes in zijn oren bedankt, maar ondanks dat ik blij was met dit voorstel, was ik net zo bang als de eerste keer toen ik ten huwelijk werd gevraagd.
Eline
Twee dagen na alle gebeurtenissen zat ik nog steeds thuis, voorlopig was school verboden terrein vanwege mijn hersenschudding. Maar toch was ik wel met school bezig stiekem, af en toe ging ik achter de computer, wat eigenlijk ook niet mocht, om mijn e-mail te kijken of ik nog iets van huiswerk binnen had gekregen.
Mijn inbox zat redelijk vol en bekeek van wie ik allemaal mail had gehad. Mevrouw Dille, meneer marskraam, Allyson, Bas en Jude en nog wat spam van mijn ~Snooble pagina.
Van: [email protected]
Naar: [email protected]
Onderwerp: Beroepskeuze dag!
Bijlage: Beroeps~.xdoc
Hoi Eline,
Wat naar van alles wat er is gebeurd, maar ondanks dat je ziek bent en even tijd voor jezelf nodig hebt wil ik je toch vragen of je deze opdracht kan maken, het is meer voor jou zelf dan voor ons! Want het gaat namelijk over wat je later wilt worden! Vul het maar in en dan wil ik het graag ingevuld weer terug hebben.
Groetjes Mevrouw Dille.
Naar: [email protected]
Onderwerp: Beroepskeuze dag!
Bijlage: Beroeps~.xdoc
Hoi Eline,
Wat naar van alles wat er is gebeurd, maar ondanks dat je ziek bent en even tijd voor jezelf nodig hebt wil ik je toch vragen of je deze opdracht kan maken, het is meer voor jou zelf dan voor ons! Want het gaat namelijk over wat je later wilt worden! Vul het maar in en dan wil ik het graag ingevuld weer terug hebben.
Groetjes Mevrouw Dille.
Zuchtend opende ik het document en zag een stuk of dertig vragen op mijn beeldscherm verschijnen. “Wat lijkt je leuk om later te worden?” Dat was een goeie vraag, daar had ik tot de dag van vandaag nog niet echt serieus genoeg over nagedacht.
Toen ik klein was wou ik het liefst prinses of eenhoorn worden, maar dat leek nu niet echt meer realistisch genoeg om in te vullen. Wat vind ik leuk om te doen?
Vanuit de tuin hoorde ik geschreeuw en feestelijke geluiden, vandaag was ook nog de verjaardag van mijn zusje. "Eline, kom je naar buiten! Je zusje gaat zo opgroeien!" Riep mijn moeder vanuit de tuin en ik sloot maar meteen af, en ging naar de tuin.
Het zal allemaal niet meer lang duren voordat ik volwassen en werd en mama straks haar kaarsjes ging uitblazen om een senior te worden. Maar wat als ik volwassen werd, wat moest ik dan gaan doen kwa baan? Misschien wel iets in de wetenschap, of toch criminaliteit?
Ik keek naar hoe mijn zusje opgroeide van peuter naar een kind, dat was toch wel bijzonder om mee te maken. Van een klein proppig meisje, veranderde ze in een groot meisje.
Bij het genot van een stuk verjaardags taart had ik het met Matthieuw over koetjes en kalfjes, zoals gewoonlijk. "Zeg Matthieuw, ik heb een vraag. "
"Liefje, ik denk dat jij alles kan worden! Maar zo lang jij maar gelukkig wordt en trouwt met een knappe rijke man en ons klein kinderen bezorgd. Zijn je moeder en ik allang trots en blij met je. " Aan Matthieuws mening had ik dus ook niet echt iets.. Misschien moest ik maar gewoon voor de wetenschap gaan!
"Hmh dankje Matthieuw, ik zat er aan te denken om in de wetenschap te gaan werken." Matthieuw liet zijn vork in zijn taart vallen en keek mij verbaasd aan. "Wauw dat lijkt mij nog eens een top baan!"
"Lijkt mij ook! En het levert veel geld op, dan kan ik eindelijk een eigen auto kopen en het huis hier wat meer aankleden." Matthieuw begon te lachen en at weer van zijn taart.
"Bedankt voor ons korte gesprekje, maar ik ga nu slapen. Moet morgen gewoon weer naar school enzo, en mijn kleine zusje die volwassen wordt moet ook voor het eerst naar school. Dus wil haar nog even kunnen plagen voordat ze gaat."
"Weltrusten Eline"
"Weltrusten Eline"
Toen ik naar binnenliep om mij te gaan douchen , om te kleden, en naar bed te gaan, ging mijn mobiel af. wie belde nu nog om dit tijd stip? Mijn mobieltje pakte ik uit mijn blouse zakje en nam op.
"Met Eline?" Een tijdje hoorde ik niks aan de andere kant, en net toen ik wou ophangen hoorde ik de stem van Bas. "Hey Eline , met Bas.. Ik moet je iets vertellen, iets op biechten. " Even was het weer stil en maar af en toe hoorde je hem mompelen.
"Ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen, maar al die dingen die jij zag? Weetje nog, die schimmen etc?" Voorzichtig zei ik Ja terug en was benieuwd wat hij er over te vertellen had, geloofde hij mij dan toch? "Nou ik zei dat ik ze niet zag, maar ik zag ze wel."
"Wat!? Lekker Bas! Als je dat nou even eerder had verteld dan hoefde ik niet naar een psychiater van mijn dokter! die tijd kan ik wel ergens anders aan besteden." Zei ik een beetje boos en kon niet snappen dat Bas zoiets verzweeg. "Sorry, het spijt mij echt. Maar ik zat weer te denken aan die avond en
"En ze denken nog steeds dat Bas of Jude haar hebben vermoord, maar ze hebben geen bewijs niks. Dus hebben we z'n huis arrest band totdat het onderzoek zowat klaar is, en dat zuigt heel erg."
"Nou kan een lang onderzoek worden als ze niet weten dat een stel geesten het hebben gedaan, maar goed... Toch bedankt voor het vertellen." Zei ik zuchtend en keek een beetje teleurgesteld naar het raam, liegen en dingen achterhouden was niet Bas zijn ding..
