Stop! Dit is generatie twee, van 10G van vliet! Generatie 1 nog niet gelezen? klik dan hier!
Eline Hoofdstuk 1 : Generatie overdracht & Problemen
De dagen gingen ,na een grote groeispurt van iedereen, weer gewoon normaal door. Als Robin overdag werkte , was Matthieuw de beroerdste niet om even te helpen in het huishouden.
Ondanks dat hij genoot van zijn vrije tijd, hielp hij graag een handje bij.. Ook als Robin en de kinderen thuis waren.
"Eline?!" Riep mijn moeder door het huis heen, waarschijnlijk was ze mij weer opzoek omdat ik wat koekjes had gepakt uit de koektrommel.
"Eline, kun je even naar de woonkamer komen!?" Vroeg mijn moeder met een neutrale stem, voor het eerst klonk het niet chagrijnig of te opgewekt en dat was wel fijn. Ik gooide mijn kleinere zusje in de lucht en moest om haar reactie lachen. "wiee!" Brulde ze uit,.
"Wat is er mam?" Zei ik niet veel later toen ik naast mijn moeder was gaan zitten op de bank, ik kreeg de indruk dat ik niet iets had gedaan dus ging ik wat relaxter zitten. "Ik wou je wat vragen liefje."
Mijn moeder wou mij wat vragen? Dat was raar, normaal wist ze zelf overal antwoord op. "Het gaat over iets wat ik ben begonnen ongeveer 19 jaar geleden." Ik keek haar raar aan, ze was nog nooit zo onduidelijk geweest.
"Wat ik bedoel is, ik ben dus 19 jaar geleden een uitdaging aangegaan om 10 generaties Van Vliet op de wereld te gaan zetten. Dat kwam omdat mijn moeder overleed toen ik een paar jaar oud was en mijn zus altijd voor mij had gezorgd, dus ik wou zelf een liefde vol gezin. En dat later nog terug "zien". "
"Wauw mam, heeft jou zus altijd voor jou gezorgd? Hoe moeilijk was dat wel niet?" Zei ik vol medelijden met haar, nu snapte ik ook waarom ik mijn oma en tante nooit zag. Oma was dood en mijn tante woonden dus in ver weggiestan. "Daar gaat het nu niet om Eline..."
"Ik wou aan jou vragen of jij door wou gaan met generatie twee, en of je dat überhaupt dat wel wilt." Ik keek weg van mijn moeder toen zij die vraag aan mij vroeg, ik kon later best een drukke carrieré krijgen en wist dus niet of ik dan wel tijd had voor kinderen.
"Als het veel voor jou betekent , dan doe ik dat mam! Dan is het zelfs een eer dat jij mij daar voor vraagt, en niet wacht tot je eventueel dood bent als Mia volwassen is. " Ondanks de laatste opmerking die ik maakte omhelsde mijn moeder mij, ik deed alles om haar gelukkig te maken.
Robin
Met Robin ging het de laatste tijd ook goed, ze was blij dat Rosalie in de cel zat en Jebidiah liet niks meer van zich horen. De rust was echt echt terug, en af en toe kon ik dat nog steeds niet geloven.
Wat ik nog meer niet kon geloven was dat Eline het generatie plan door wou zetten, ik was bang dat als Mia tiener of jongvolwassen zou worden dat ik er dan niet meer was.
Zuchtend nam ik een hap van mijn cornflakes, ik werd alweer bijna bejaard en had nog steeds niet de topfunctie bereikt die ik wou.. Misschien moest ik daar maar nu aan gaan werken en de rest maar gewoon aan Matthieuw over laten.
"Mam is het goed als ik even naar Allyson ga?" Vroeg Eline, die alweer binnen was gehuppeld. "Tuurlijk liefje, als je maar op tijd terug bent." De tijd was echt hard gegaan, het leek nog wel als de dag van gister dat Eline een baby was en ik haar voor het eerst in mijn armen kreeg.
Eline
Met de auto reed ik veelte hard naar de andere kant van Riverview, naar een vriendin die ik al een tijdje niet had opgezocht.
Eenmaal daar belde ik aan, erg rijk waren ze niet dus woonden ze in een trailer park. Buiten zag het er misschien niet zo mooi uit, maar van binnen zag het er altijd pico bello schoon en mooi uit.
"Eline wat leuk dat je langskomt! " Zei ze met een glimlach, dit was de eerste keer dat we elkaar zagen als tiener en we zagen er goed uit vond ik. "Kom binnen!" Zei ze en deed haar arm richting de deur.
"Nu je er toch bent, ik moet je wat vertellen." Ze pakte mijn arm en keek heen en weer om te kijken of iemand haar zag. "Kom we gaan ergens zitten."
"Wat is er aan de hand?" Vroeg ik Allyson en ging met een plof naast haar zitten, Allyson bleef de hele tijd maar heen en weer kijken om te zien of er iemand aan kwam.
" Oke oke, luister. Jude, bas en ik zijn van plan om naar dat verlaten huis te gaan, en we willen jou graag mee hebben natuurlijk."Zei Allyson heel koeltjes en keek mij aan en verwachtte natuurlijk een reactie. "Wat zijn jullie wel lekker? Dat huis is bezeten!"
Allyson legde gelijk haar vinger op mijn mond, het was een teken dat ik stil moest zijn. "Mam hoef niet alles te horen"
"Sorry, maar ik vind het gewoon een eng idee. Om ' s avonds met een klein groepje naar een oud verlaten huis te gaan. Dadelijk gebeurt er wat en dan zijn we de lul!"
"Ach kom op! Je denkt altijd veelte ver voor! Er gebeurt niks, zoals altijd. We hebben al zat genoeg mee gemaakt." Wat Allyson zei klopte wel, we hadden vaak genoeg enge dingen gedaan. Met een skateboard van een brug afgegaan, papieren zakken met poep voor iemand's huis in de fik steken en nog wel een paar dingen.
"Het klopt wel wat je zegt, maar alsnog vind ik het niet echt een comfortabel plan.. wie weet wat daar rond hangt.." Allyson hield haar schouders op.
"Kom, ga gewoon mee. Of mag je niet van je mamie?" Allyson begon weer zoals gewoonlijk door te dringen en meestal kon ik daar niet tegen op. Het was een aardige meid, alleen het doordringen kon soms vreselijk irritant zijn. "Ja daar zit ik mee ja, mijn moeder. Ik weet het nog niet hoor Allyson. Ik denk er nog even over na"
"Oke we zullen zien." Zei Allyson met een grijns op haar gezicht, ze wist toch wel dat ik uiteindelijk mee ging. "Ik ga even naar je moeder, en daarna ga ik naar huis oké?" Allyson knikte oké en we namen alvast afscheid van elkaar.
"Heey Eline! Hoe is het met jou meisje?" Zei ze met een beetje mexicaans accent, en glimlachte meteen. Mevrouw Sowares was een mooie vrouw, en had het altijd moeilijk gehad. Als tiener raakte ze zwanger van Allyson en moest toen gelijk een huis zoeken met haar vriend, die twee jaar na de geboorte van Allyson stierf.
"Goed hoor Mevrouw Sowares." Ik lachte terug naar haar en merkte een beetje een pijnlijke stilte. "Oh Eline, ik las laatst zoiets naars!"
"Ik las over je vader, hij komt met een paar jaar weer vrij. Omdat hij goed gedrag vertoont."Vertelde Mevrouw Sowares weer met een glimlach en gaf mij een knuffel. Ze was blij omdat mijn vader vrij kwam?
"Mevrouw Sowares, Matthieuw is mijn vader.. Die heeft nooit in de gevangenis gezeten hoor." Zei ik tegen haar en keek haar een beetje bang aan, was ze gek geworden?
Ze begon te lachen en keek mij aan, ik wist niet wat ik nou moest geloven. Of wat hier uberhaupt wel van waar was? Dadelijk had ze de verkeerde persoon voor zich, dat zou pas een blunder zijn.
"O jeetje, liever Matthieuw is je vader niet. Je mama was eerst met een andere man, en daarmee kreeg ze jou. Ik weet het nog goed, je vader is een dokter. Ze werden gezien als het perfecte stel, ondanks dat je moeder eerst gewoon maar 1 muur had en een bed en een wc"
"Eline het spijt mij, ik had je dit niet moeten zeggen he?" Ze krapte achter haar oor en zag dat ze nogal spijt had van wat zij dat gezegd.
"Het maakt niet uit mevrouw Sowares, blij dat iemand het tenminste verteld."
Nadat ik mevrouw Sowares had gerust gesteld en gedag had gezegd, liep ik naar buiten.
Toen ik het trapje afliep begon de woede op te komen, hoe kon mijn moeder dit voor mij verzwijgen!? Hoe kon ze dat doen?
Ik keek nog even naar het huis van de familile Sowares en was mevrouw Sowares heel erg dank baar voor wat zij had gezegd. Als ik thuis kwam moest ik mijn moeder maar eens gaan ondervragen, want dit kon zo niet meer. Wie weet hield ze nog wel meer voor mij achter?
Met de auto scheurde ik richting huis, harder en harder.. Ik was boos, misschien moest ik wel niet boos zijn want het kon ook een leugen zijn.. Maar wie weet was het wel waar, dan had m'n ma gewoon gelogen.
Toen ik thuis kwam sloeg ik de deur open en liep naar binnen, een beetje zweet stond op mijn voorhoofd omdat ik van de auto naar de deur had gerend. "Mam, waar ben je !?"
"Ik ben koffie aan het zetten lieverd" Riep ze vanuit de keuken en ik liep er naar toe.
"Mam, ik moet je wat vragen.. Iets heel belangrijks. " Mijn moeder gaf een klein zuchtje en vroeg wat er was.
"Klopt het dat Matthieuw niet mijn vader is?" Vroeg ik ietsjes voorzichtig aan haar, dit kon natuurlijk ook een klap voor haar zijn. Mijn moeder keek strak voor zich uit toen ze haar koffie pakte van uit het senseo apparaat.
"We moeten praten, kom even zitten." Zei ze heel koeltjes en keek mij niet eens aan. Was het dan toch waar?
"Dus het is waar dat Matthieuw niet mijn vader is , en dat ene Jebidiah dat wel is en dat hij in de gevangenis zit." Zei ik een beetje verbaasd, en keek mijn moeder niet eens aan. "Kom nou maar even zitten."
Met tegenzin liep ik naar de stoel en schoof hem naar achter, en was eigenlijk bang voor wat komen zou.
"Het klopt dat Matthieuw niet je vader is, maar wij willen dat wel zo houden. Laat mij het zo rustig uitleggen voordat je weer tegen begint te sputteren."
"Jebidiah en ik hadden een relatie, en dat liep niet altijd even lekker." Zei Robin en ze nam een slok van haar koffie. " Hij was altijd drinken in de kroeg, altijd boos om iets wat nergens op sloeg en hij moest altijd zijn zin krijgen als een klein kind."
"Oh en dat is een goeie reden om mij niet te laten weten wie mijn echte vader is?" Zei ik tegen haar en begon een beetje boos te worden. "Schat, er is meer gebeurd dan jou zieltje ooit kon weten. "
"Jebidiah sloeg mij wel eens, hield niet van jou. Toen ik in het ziekenhuis lag toen ik net bevallen was van jou, kwam hij mij niet eens opzoeken, en tijdens de zwangerschap van jou wou hij al niks meer met mij te maken hebben"
"Hij noemde mij een dik varken die beter had op moeten letten , en dat hij de aankomende 3/4 jaar geen kinderen wou."
"Oja tuurlijk mam , misschien wou hij mij wel ! Maar heb jij hem gewoon buiten gesloten! Waar woont hij!? Ik wil hem ontmoeten." Riep ik tegen haar, het klonk allemaal als kant en klare onzin. Misschien had ze dit ook wel gelogen, als ze al loog over het feit dat Matthieuw mijn vader was.
Robin keek in haar koffie, het leek er op of ze er meer in staarde. "Dat gaat niet Eline, hij zit in de bak." Zei ze zachtjes en draaide haar beker in rondjes.
"Hij zit in de gevangenis omdat hij medeplichtig is voor het ontvoeren van jou. Dat heeft zijn vriendin gedaan, zijn nieuwe vriendin. Maar hij beweert dat het niet zo is." Zei mijn moeder en ik stond op. " Ik geloof er niks van mam, sorry maar het klinkt echt allemaal zo nep."
Ik liep richting mijn kamer, maar mijn moeder hield mij tegen. "Eline kom nou, we kunnen hier toch wel even normaal over praten." Zei ze kalm, en ik begon een beetje woest te worden. "Mam hier valt niet over te praten, je liegt alles aan elkaar ! Het zijn allemaal leugens! Net zo als dat Matthieuw niet mijn vader is!"
"Het zijn echt ge-.." Zei Robin voorzichtig, ze werd een beetje bang van haar dochter. Ze had haar nog nooit zo boos gezien. "Ach bullshit mam! Ik haat je ! Bekijk het maar met je stomme generaties!"
"Eline doe nou eens rustig" Zei Robin weer, maar ik wist wel beter. Ze kon stikken in dat generatie plan van haar, misschien wou ik wel geeneens kinderen! Maar een mooie carriere waar ik iets aan had!
"Oh ik moet rustig doen!? ik moet rustig doen!? Ik kom na bijna 18 jaar er achter dat iemand niet mijn biologische vader is en dan moet ik nu opeens rustig gaan doen omdat er tegen mij gelogen is!?"
"Dit schaad echt onze relatie samen mam, je was de coolste moeder van de wereld.. Maar nu ben je net zo als alle andere. Een grote stinkende leugenaar."
"Nu ben ik jou woorden even spuugzat jongedame, ga maar naar je kamer en ik hoef je de rest van de avond niet meer te zien!"
"Alsof je mij daar mee hebt, ben liever daar dan waar dan ook in dit stinkende huis! Ik kan niet wachten tot dat ik uit huis ben!"
Starend naar de muur luisterde ik naar de ruzie die Matthieuw en mijn moeder door mij hadden gekregen, daarbij huilde mijn moeder ook. Dat was natuurlijk niet fijn om te horen..
Maar ik moest, hoe dan ook de waarheid weten.. Hoe dan ook zou ik er nu achter komen wie mijn vader is, en als dat niet mag dan ga ik gewoon weg hier en bekijkt ze alles maar..
Een snel idee kreeg ik binnen om mijn moeder dat duidelijk te maken, en toetste het nummer van Allyson in.
"Hey Allyson, zeg wanneer gingen jullie naar dat ouwe huis?" Vroeg ik aan Allyson toen zij gelijk opnam en weer eens vrolijk reageerde.
"Vanavond, rond 1 uur? Oke mooi, dan kom ik mee." Zei ik lachend zodat ze niks door zou hebben van de ruzie tussen mij en mijn moeder. "Nee mijn moeder weet het niet."
Na nog wat gebabbeld te hebben en de plek afgesproken te hebben, hing ik op en keek naar mijn mobiel. Hopelijk maakte ik hier mee duidelijk dat ik nu kon doen wat ik wou, en dat ik hoe dan ook mijn echte vader in mijn leven wou brengen.
Door naar hoofdstuk 2
