Hoofdstuk 6: Een verandering in het leven
Vier jaar ging voorbij. Vier jaar waar in de kleine Alex werd geboren, en iedereen gelijk weg van hem was. En natuurlijk ik zelf ook.
Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik rond de negen maanden zwanger was en gewoon op knappen stond. Het was niet meer leuk op het eind en waggelde overal heen in plaats van normaal te lopen.
Op de dag van de bevalling had ik net een dutje gedaan in de logeer kamer zodat ik eventueel niet mijn eigen bed vies zou maken.
Mijn moeder was bij de geboorte van de kleine Alex en hij was veelte knap voor een baby. Alles klopte, vijf vingertjes op iedere hand en op iedere voet vijf teentjes.
Zijn baby tijd vloog voorbij en ik zelf had het er wel moeilijk mee dat Jack niet bij zijn geboorte of verjaardag was, maar ik leerde er mee te leven.
Mijn moeder was de grootste steun in die tijd, in zijn baby tijd, ik werkte nog full time in de zaak en daardoor zorgde mijn moeder voor hem.
Maar na een tijdje merkte ik gewoon dat het werken in de praktijk niets meer opleverde en besloot er mee te stoppen en fulltime moeder te worden.
En tot op de dag van vandaag beviel het mij om Full time moeder te zijn, hem uit bed halen en hem er in leggen was fijn.
Ik wist gewoon dat de praktijk sluiten het beste was, omdat ik eigenlijk meer Alex miste dan dat de zaken slecht gingen.
Het was z'n leuk ventje dat je hem gewoon niet kon negeren en ik wou ook niet z'n moeder die altijd alleen maar aan het werken was.
Ik hield van mijn zoon ondanks dat zijn vader niks meer liet horen en Alex op zijn vader leek. Alex en ik hadden het goed zo, goed met zijn tweetjes.
Met het leren van dingen was Alex redelijk moeilijk met dingen te leren. Hij wou niet leren praten, niet op het potje gaan zitten en vooral niet leren lopen.
"Zeg eens auto lieverd, kom op doe het voor mama." Zei ik wanhopig na de zoveelste keer uitleggen wat een auto was. "Auto is een broem broem liefje."
"Vroemm Vroemmmmm!!" En sinds die dag kwam hij niet meer van het woord vroem vroem af en gebruikte hij het tegen alles. Eten was Vroemm Vroemm, een vieze luier was Vroemm vroemm.. Ja echt alles was vroemm vroemm
Alles werd 'Vroemmm Vroemm!' zijn kamer was al een beetje Vroemm Vroemm, maar dat maakte we nog erger door een poster en wat auto's in zijn kamer te plaatsen.
Zelfs toen mijn vader en moeder een speelkamer maakte voor Alex , was het vloerkleed Vroemm Vroemm.
Alleen opa vond het niet irritant, die vond het maar al te mooi dat zijn klein zoon zo van auto's hield en nam hem mee naar de garage waar zijn 'Vroemm Vroemmm' stond waar hij al jaren aan werkte.
"Vroemm Vroemmm!!! Brrrrrrroemmm" Was het eerste wat Alex zei toen hij de grote groene auto zag en zijn ogen werden groter dan normaal, en had er een kleine glinstering in. Hij vond het prachtig.
"Ja kleine man, opa beloofd jou dat als jij een tiener bent en je rijbewijs haalt, dat deze Vroem vroem brrrrroeemmm van jou is! Ach tegen die tijd ben ik er misschien niet meer, maar dan heb je tenminste iets van mij."
En zo hadden opa en Alex de grootste lol samen, ze zaten samen achter het stuur en deden net of ze reden en alles wat Alex natuurlijk kon zeggen was: 'Vroem Vroem'
Zelfs die avond viel hij naar nog drie uur 'Vroemm Vroemm' te hebben gezegd, uit eindelijk rustig in slaap. Wachtend op de dag die morgen weer zou komen.
De periode daarna probeerde ik Alex te leren lopen, het ging aardig maar..
Hij had het te druk met spelen!
Het paardje doet vroem vroem in plaats van ginneken en heeft een luxe motor onder zijn staart gekregen in plaats van zijn mooie hoefjes.
En zelfs meneer chagrijnig konijn kon er niet tegen op, ook hij werd een vroem vroem in Alex zijn kleine fantasie wereldje.