Hoofdstuk 3: Een nieuw begin met...
"Het huis moet vooral creme kleuren krijgen en strakke meubels. En niet te goedkoop, anders vind meneer het weer niet goed." Ik sprak weer met een klant, dit keer een vrouw die een lastige man had.
Ik had haar al vaker over de vloer gehad, vooral in mijn huis. Zodat ze kon kijken naar het huis natuurlijk, niets anders. Oke eigenlijk wel iets anders, we sliepen samen. "Als hij dat wil dan kan hij dat krijgen Mevrouw."
"Er zijn gevarieerde zwarte dure banken uit Japan waar ik zo aan kan komen." Mijn liefje knikte serieus en keek geïnteresseerd. "Nou dan moet ik die maar nemen."
"Ik doe er echt alles aan om hem failliet te laten gaan." Zei ze lachend en ze kwam wat dichter bij mij staan, telkens als we het over haar vriend hadden dan kwam ze steeds meer naar mij toe. Om mij te zoenen of te kriebelen
"Bestel ze maar, dan komen die spullen aan als ik weg ben daar. Ik heb het uitgemaakt, om bij jou te kunnen zijn." Zei ze en ik keek haar verbaasd aan.
Ik wist dat dit niet makkelijk zou worden, want hij had macht en geld. Waardoor hij mij falliet kon laten gaan, of naja de baas waarvoor ik werkte dan. Die kreeg toch meestal de winst.
"Zullen we naar jou huis gaan om het te vieren?" Vroeg Catrien en ik knikte hevig ja, ik wist wel weer hoe laat het was. En dat vond ik als man zijnde helemaal niet erg.
Nog geen uur later lagen we samen op bed, niet zomaar op bed. Maar om de liefde te bedrijven!
"Ik hou van je Catrien, ik zal alles er aan doen om je te beschermen! Voor altijd" Ik keek naar haar tedere gezicht waar een glimlach op verscheen, wat was ze toch mooi.
"Ik hou ook van jou Luc" Zei ze met een stel rooie wangen en ze begon te giechelen.
Niet veel later viel ik in slaap, in slaap naast de mooiste vrouw ter wereld.
Niet lang daarna trok Catrien bij mij in, omdat ze weg moest bij haar vriend en geen andere plek had om te blijven maar natuurlijk ook omdat ik van haar hield. Ze besloot zichzelf een nieuwe look te geven zodat die Frits waar ze eerst mee had, haar niet zou herkennen.
"Ik wordt echt helemaal gek van hem, ik wordt gebeld, ik krijg mails binnen en brieven! ik wordt echt gek lief." Maar dat ze haar uiterlijk had veranderd wist die Frits natuurlijk wel waar ze woonde en waar ze uithing, dus zou hij haar niet met rust laten tot op de dag dat hij zou sterven.
"Ik ga naar de politie en geef hem aan." Catrien keek mij geschrokken aan, volgens mij wou ze niet dat ik hem als een stalker aan zou geven.
"Dat hoeft natuurlijk ook weer niet liefje, maar ik vind het zo raar dat hij mij niet met rust kan laten" Ze kroop naar mij toe en legde een arm om mij heen, wat ik fijn vond.
"Het punt is , is dat hij er over heen moet komen dat ik nu met de mooiste man ter wereld heb." Ik begon te lachen, wat had zij opeens?
Ze zoende mij, en ik wist dat na die kus nog niet van Frits af waren.
Weken gingen voorbij, weken waarin 'Frits' ons niet met rust liet. Waardoor Catrien zich gestrest begon te voelen en steeds vaker misselijk werd en daadwerkelijk begon te kotsen.
Catrien voelde zich er echt niet lekker bij, een stalker en dan ook nog zo ziek van hem worden. Ze wist dat Frits voor problemen zou zorgen, maar dat het Luc ook zo aan zou grijpen had ze niet verwacht.
"Lieverd ik moet je iets vertellen." Zei Catrien onder het avond eten, ze had mijn lievelings korstje gemaakt. Macaroni met kaas, aangezien ik vegetariër was zaten er dus geen blokjes ham in. "Ik ben vandaag bij de dokter geweest."
Ze nam een hap van haar eten en ik keek haar nieuwschierig aan. "En wat zei hij? Stress?" Ik keek haar nog steeds aan en ze hield haar hand voor haar mond. Dat was het teken dat ze nog aan het kauwen was en niet kon praten.
"Hij zegt dat het een beetje stress is, maar het is iets anders. Ik ben zwanger." Zei ze lichtelijk enthousiast maar ter gelijker tijd ook weer niet.
"Pardon? Zwanger? We zijn pas twee maanden bij elkaar in dit huis!? Is het van mij?" Ik verslikte mij in mijn eten en raakte in een hoest bui terecht.
"Dat weet ik niet, op de avond dat we uit elkaar gingen hadden we nog wel één laatste keer iets gedaan. Maar hij dwong mij en ik kon niet anders, anders liet hij mij niet gaan!"
"Dus je beweerd dat je eerst met hem hebt liggen ronken en twee uur later weer met mij?"Ik liet mijn lepel weer in mijn eten vallen, dit was niet te geloven. Ze knikte zachtjes en liet haar ogen dichtvallen uit schaamte.
"Dus er is een kans dat dat kind van Frits is? Maar ook van mij? Dus ik wordt negen maanden in spanning gehouden, om na negen maanden het resultaat te zien van een ander?"
Ik was woest, ik nam nog wel een hap van mijn macaroni. Maar het was lang zo lekker niet meer als voor het gesprek. "Ik laat je wel even alleen Luc, als ik nu al niet met je kan praten hier over. Dan kan ik op het moment niets met je bespreken."
"Best, maar nu moeten we Frits hier in huis laten om het met hem te bespreken. Hij kan net zo goed de vader zijn als ik." Ik gooide mijn lepel neer en stond op.
"Het spijt mij echt Luc, ik wist toch ook niet dat dit zou.." Voordat ze haar excuses af kon maken liep ik haar straal voor bij.
Het gehuil in de andere kamer probeerde ik te negeren, het was weer even tijd om op werk te focussen.
Maar dat lukte niet, wat als dat kind niet van mij was? Kon ik dan wel net zo veel van het kind alsof het mijn eigen kind is? Zou Frits dan iedere week over de vloer komen om zijn kind op te zoeken en het op te halen?
Ik legde mijn hoofd op de schets, ik wist het allemaal even niet meer. Wat allemaal zo mooi begon, werd alles een groot drama..
