Missy~Cat @ de chat
Ontmoet Missy~Cat, ofterwijl Miranda Calloway. Missy~Cat is haar profiel naam op Snooble. Snooble is een profiel pagina voor de inwoners van Riverview en omstreken, je kan er een normaal praatje maken in de publieke chat of met elkaar praten in een privé venster.
Missy~Cat hield van de chatbox alsof het haar kindje was. Kinderen zaten er helaas niet in voor Missy~Cat, niet eens een man. Ze leefde haar leven in haar eentje, in een mooi huisje wat ze zelf helemaal had opgeknapt.
Soms vond Missy~Cat het wel moeilijk om van het werk thuis te komen, en dat er dan niemand was die op haar zat te wachten.. Iets waar ze zich op kon verheugen.
Ze kon zich alleen maar verheugen op Snooble, iedere avond na haar werk of zelfs nog voor haar werk ging ze achter de pc om te kijken of één van haar vrienden online was.
In het echte leventje had Missy~Cat niet veel vrienden, hoe dat kwam wist ze ook niet. Hoewel ze niet zoveel vrienden had, ( eigenlijk stond het aantal op twee) had Missy~Cat toch één beste vriendin/ collega.
Missy~Cat's beste vriendin had de mooie naam Nathalie bij haar geboorte gekregen. Nathalie zei altijd tegen Missy~Cat dat ze meer de deur moest uitgaan, naar het park of naar de bioscoop. Alleen maar om de perfecte man te ontmoeten.
Maar Missy~Cat geloofde nog steeds dat de ware ergens op Snooble aan het rond chatten was.
Missy~Cat ging van date naar date, en ontdekte steeds dat de mannen die ze ontmoeten niet zo waren als dat zij dacht.
De één zag er heel anders uit dan op zijn profiel, en de ander knapte weer op mij af, sommigen waren te perfectionistisch. Op het internet leken ze perfect, maar soms was het jammer dat de werkelijk heid veelte min.
Zoals één iemand die kraaktte alles af, en gaf mij dus ook geen complimentjes over hoe ik er uit zag. Hij was ook super snel geïrriteerd als je niet zijn mening deelde. Of de ander die was veelte hyper en kon ik geen woord tussen proppen, en ook praatte hij alleen maar over zichzelf.
Maar natuurlijk kon het ook aan mij liggen, ik had een paar karakter eigenschappen die ook niet perfect waren. Na het werk (als ik niet op snooble zat) zat ik mijn tijd op de bank voor de televisie uit te zitten, een echte bankhanger houd het wel goed vol.
"Astublieft en bedankt voor het komen!" Zei ik met een glimlach tegen de klant die zijn eten afkwam halen. Ik werkte in een prachtig mooi restaurant waar dagelijks de tent vol zat. Het was heerlijk om alle gezichten te zien die genoten van het eten.
De volgende bestelling kwam van onze vaste klant, hij was hier iedere dag. Sinds zijn pensioen had hij geen zin om dag in dag uit binnen te zitten bij zijn vrouw. Hij vond haar niet meer dan een zeur en daarom genoot hij erg van ons gezelschap.
Het gerecht was vrij simpel en snel klaar, maar toch deed ik er wat langer over dan normaal. Ik kon mijzelf niet voorstellen dat Henk (de vaste klant) zo geirriteerd kon worden door zijn eigne vrouw, je trouwt toch alleen met je geliefde als je er zeker van bent dat hij of zij de ware is? Aan de andere kant kon zij ook verandert zijn in de jaren, of hij.
Met een bord voedsel op mijn hand liep ik richting Henk. "Miranda, vergeet je dadelijk niet om de keuken nog schoon te maken?" Ik liep achter uit en stak mijn duim op. "Komt in orde!"
Waar ik geen erg in had, was dat er iemand bij de koffie automaat stond en knalde er zo boven op. "Ooh verdomme!" Ik hoorde een boze mannen stem mopperen, waarschijnlijk van de vlek die hij nu had in zijn kleren.
Ik stond op van de grond en veegde de etenswaren van mijn kleding af. "Kan je niet beter uit je doppen kijken?" Zei hij met een boos/geirriteerde stem. "Het uh-uhm spijt mij." Langzaam kwam er een rode gloed op mijn gezicht en durfde de man niet aan te kijken. "Normaal gebeurt mij dit nooit."
Toen ik voor de tweede keer sorry wou zeggen , keek ik hem aan. Het was een man rond de 25 en was redelijk knap. "Het spijt mij echt. Ik uhm maak een maaltijd voor u en haal nieuwe koffie. " Hij keek mij met een gefronste wenkbrauw aan. "Het is gratis meneer, u krijgt het van de zaak." Hopelijk ging mijn date van vanmiddag wel goed, en was dit gewoon een goed voorteken.
"Oke dat vind ik een goed idee." Een kleine bron van opluchting stroomde gelijk door mijn lichaam, wat een blunder voor al die mensen. "Maar dan wil ik wel met jou eten." Ik keek hem met grote ogen aan, vroeg hij MIJ om samen met HEM te gaan eten? Mijn ogen werden groter en groter, en mijn rooie wangen waren omgetoverd in een rood hoofd.
"Nou dat lijk mij uhm, uhm uuh een super idee." Zei ik stotterend, en keek naar mijn schoenen.. Waarom was ik zo verlegen tegen z'n mooie man? Had ik soms vlinders in mijn buik?
Tijdens het eten van mijn eigen gemaakte voedsel, hadden we het reuzen naar onze zin. Het gaf het gevoel alsof ik hem al jaren kende.
"Oeff ik heb vanmiddag een blind date hier, maar met deze kleding gaat het zowiezo niet werken." Zei hij en hij wreef over zijn jas en witte trui waar nu een koffie vlek op zat. "Een blind date he? Daar lijk jij mij niet echt het typ voor." Ik moest en zou zoveel mogelijk informatie uit hem moeten krijgen over die date, want na mijn werk tijd had ik ook een date.
Mijn date had geen foto op zijn profiel gezet, omdat hij bang was dat ik dan eerder op hem zou afknappen. Ik vond het niet erg, want dat maakte het tien keer zo spannender dan normaal. "Ach het klinkt best raar, maar ik heb een date via het internet geregeld."
"Dat is helemaal niet zielig hoor, veel mensen doen het tegenwoordig. Inclusief ik, de mens is snel veroordelend op uiterlijk en daarom gaan ze sneller op een chat of een profiel pagina dan in het echt naar een café." Zei ik tegen hem, en hij gaf mij een kleine glimlach."Wel haar nickname is best grappig, ik weet niet hoe ze er op is gekomen."
Ik nam een slok van mijn drinken en maakte een gebaar dat hij moest door vertellen. "Wel op de chat is ze heel lief en grappig, en we hebben best veel gemeen. Ik weet niet of je haar kent , maar haar naam is Missy~Cat daar." Ik spoog mijn water uit toen hij dat zei. Was hij mijn date !? Voor straks!?
"Nou bedankt voor de gratis douche, dat kon ik ook nog wel gebruiken." Lachend haalde hij de water spetters uit zijn gezicht en keek mij vragend aan. "Zeg waarom deed je dat eigenlijk? Ken je haar soms?"
Wat nou als ik tegen viel als zijn date!? Wat dan!? "Uhm ja ik ken haar."
"Heb je toevallig haar nummer, dan kan ik haar even bellen en zeggen dat de date niet door gaat." Hij keek mij aan maar zag duidelijk niet de overeenkomst met mijn foto's.
"Uhm ik ben Missy~Cat , dus je kan het ook gewoon tegen mij zeggen" Zei ik een beetje zenuwachtig, ik was meer zenuwachtig voor zijn reactie, dadelijk viel ik totaal niet in de smaak en was het een etentje voor niks geweest..
De perfecte man kon ik zo maar niet uit mijn vingers laten glippen. "Sorry ik val vast tegen, je had vast en zeker mijn foto nog niet bekeken?" Hij keek mij nog steeds verbaast aan, en toen hij weer een beetje bij zinnen was gaf hij een klein lachje. " Nee nee dat is het niet, maar het is gewoon heel toevallig."
Ik keek op naar hem met een gefronste wenkbrauw. " Nou het is gewoon toeval, we hebben een date met elkaar en botsen hier tegen elkaar op terwijl jij aan het werk bent." Zei hij lachend en ik knikte. " Klopt, maar vind jij mij niet anders dan op de chat en alles?" Vroeg ik nogal onzeker en durfde hem weer niet aan te kijken.
Normaal was ik nooit zo verlegen, misschien was dit wel de man voor mij waar ik alles mee kon doen! Samenwonen, trouwen, kindertjes.. Het totale huisje boompje beestje plaatje zou dan helemaal compleet zijn. Natuurlijk wist ik dat ik niet te hard van stapel moest lopen bij de eerste " date" . Maar hij was wel de perfecte man daarvoor.
"Natuurlijk ben je net zo lief als op de chat, en je ziet er gewoon wonderschoon uit en nee ik had je foto's niet bekeken. Omdat ik niet weet hoe dat moet" Schamend krapte hij achter zijn oren, volgens mij dacht hij dat ik hem nu dom vond omdat hij niet wist hoe het moest.
" En jij bent ook heel erg leuk! Nouja, wat jammer nou dat je mij gaat afbellen! Dan ga ik maar weer verder met werk" Ik begon te lachen toen ik dat zei, maar hij keek mij aan alsof ik het serieus meende. " Uhm naja oke dan ga ik maar naar huis denk ik ?" Ik begon keihard te lachen. "Het was een grapje!"
Die dag zaten Ramon en ik de hele dag te kletsen, te lachen en te genieten van elkaars gezelschap.
Maar tegen sluitings tijd was het dan toch echt tijd om afscheid van elkaar te nemen. We knuffelde heel lang en ik wou hem het liefst niet los laten.We wisselden elkaars nummer uit en toen was het echt gedaan met de date. Tenminste dat dacht ik.
Ramon tikte mij aan en gaf mij nog een zoen, het voelde alsof ik naar de hemel vloog en kreeg een raar gevoel in mijn buik. De eerste kus in jaren, in jaren van verlangen.. Voelde zo geweldig dat het bijna niet te omschrijven was.
Na de kus gaf hij mij nog een aai over mijn wang en zei dat hij mij zou missen en smsen.
Met een brede glimlach en met mijn hoofd in de wolken liep ik richting huis.
Eenmaal thuis gilde ik het uit van geluk! Ik was verliefd! Snel zocht ik de huis telefoon tussen de bergen kleding en andere troep. Toen ik de huistelefoon eindelijk had gevonden toetste ik snel het nummer in van Nathalie en keek op de klok. Hopelijk was ze nog wakker, en werd ze niet kwaad als ik haar om twee uur ' s nachts nog belde.
Aan de andere kant van de lijn hoorde ik veel gekraak en gemopper. "Mjaa wat is er?" Hoorde ik iemand gapend zeggen. "Nath? Bel ik je wakker?" Zei ik zachtjes om niet al te hard over te komen kwa stem. "Ja dat doe je. Wat is er?"
"Ik ben verliefd!" Zei ik tegen haar en glimlachte. Ik vertelde haar het hele verhaal vanaf het begin tot het eind, en ze was hartstikke blij voor mij, ikzelf natuurlijk ook. Maar ik moest niet al te enthousiast worden, dadelijk hoorde ik niks meer van hem en was het alsnog kansloze liefde.
In de maanden die volgde hoefde Missy~Cat niet bang voor kansloze liefde te zijn. Haar geliefde kwam iedere dag langs, belde als hij thuis was voor werk en nam één keer in de week bloemen mee.
De tijd die Missy~Cat doorbracht met hem voelde geweldig, Alles wat ze in haar tiener jaren had gemist kreeg ze terug door hem. Avondje naar de bioscoop, romantische diners, concerten en festivals, en soms woonde ze een voetbal wedstrijd mee voor hem.
Steeds minder zat Missy~Cat op de chat, ze had het al druk genoeg zonder de chat. Werken, huishouden bijhouden, langs Ramon gaan of Ramon kwam hier heen, dan uit eten of naar de bios of een saai avondje tv.
Zoals vanavond hielden ze een rustig avondje tv kijken bij haar thuis. "Zeg liefje, ik wou je wat vragen." Zei Ramon met een een zachte stem, waarschijnlijk wou hij tussen de film niet al te veel storen. "Zeg het maar." Zei ik terwijl ik mijn aandacht bij de film probeerde te houden, deze film had ik al een tijd niet gezien.
Het ging over een oppas die in een huis moest oppassen , ergens in een bos.. Dan wordt ze twee honderd keer gebeld en raakt ze in paniek. Vooral als hij in huis is en de kinderen probeert te vermoorden, en als ze dan er achter komt dat een vriendin van haar en de schoonmaakster is vermoord freakt ze hem helemaal. "Nou wat ik wou vragen is uhmm..."
"Nou uhm het leek mij een leuk idee om misschien uhm." Ik moest lachen om zijn gestotter, dat deed hij altijd als hij zenuwachtig was. "Kom vertel nouu je maakt mij nieuwschierig!"
"Zou jij misschien samen willen wonen?" Ik keek hem met grote ogen een een brede glimlach aan. "Natuurlijk wil ik dat gekkie!" En ik gaf hem een knuffel
Missy~Cat genoot van de tijd met Ramon, vooral na het samenwonen was het een en al feest. Missy~Cat was steeds minder en minder op de chat en minder op de chat. Ze had meer vrienden gekregen, ging iedere avond uit of bracht een avond door met Ramon. Daarnaast had zij het natuurlijk ook druk met haar werk.
"Zeg Miranda, hoe zit het nou met jou en Ramon?" Vroeg onze stam gast Henk, nog steeds zat hij iedere dag te zeuren over zijn vrouw. Dus het viel me mee dat hij vroeg hoe het zat. "Nou het gaat heel goed, ik kan mijn computer zowat verkopen, en ik kan binnenkort baby spullen gaan halen." Snel sloeg ik een hand voor mijn mond.
Niemand hoefde nog te weten dat ik zwanger was, zelfs Ramon wist het nog niet. Daarvoor zou hij straks hierheen komen zodat we weer een etentje hier konden hebben. "Krijg je een kleine spruit ja? Je geeft hem toch wel mijn naam?" Hij sloeg zijn biertje achterover en ik begon te lachen. "Ik zal er over nadenken Henk."
Toen ik de borden aan het boenen was luisterde ik ondertussen naar het gezeur van Henk die weer over zijn vrouw was begonnen. Maar eigenlijk luisterde ik niet echt, maar half. Ik was veel meer in gedachten hoe ik dadelijk moest vertellen dat ik zwanger was van hem.
Ik vond het eigenlijk best wel spannend en hoopte dat alles goed zou gaan tijdens de zwangerschap aangezien van mijn leeftijd. Stiekem had ik al wel wat kleertjes gekocht en had die goed verstopt onder het bed waar wij sliepen.
Een zacht getik wekte mij op uit mijn gedachten, toen ik de hand zag die mij aantikte kreeg ik een rode gloed. "Zeg als mijn verhalen je niet interesseren kan je het gewoon zeggen, maaruh er staat hier een meneer op jou te wachten. Hij roept je al een tijdje, maar je was dus zo afwezig dat je het niet eens hoorde."
Het schort dat om mijn middel zat deed ik af en bedankte Henk voor het wakker maken uit een 'dagdroom'. Ik liep door het poortje bij de bar en zag dat Ramon op mij stond te zwaaien. Natuurlijk had hij weer een glimlach op zijn gezicht. "Kom we gaan zitten liefje." Zei ik tegen hem en de zenuwen liepen door mijn hele lichaam.
"De reden waarom ik met je wou praten is..." Ik merkte dat Ramon zijn aandacht er niet echt bij had en steeds in zijn jaszak zat te frummelen. "Ramon wat doe je?"
Ramon toverde een klein blauw doosje uit zijn hand en maakte het voorzichtig open. "Lieverd, ik weet niet zo goed hoe ik dit moet doen. En en en maarr wil je met mij trouwen?"
Missy~Cat zei ja tegen het aanzoek van Ramon en vertelde gelijk daarna het baby nieuws. Hij was super enthousiast en ging bijna van zijn stokje. Henk zei tegen Ramon dat hij er nog wel spijt van kon gaan krijgen. Maar ik wist zeker dat dat niet zou zijn.
In de paar maanden daarna werd het totaal plaatje voor Missy~Cat compleet , huisje, boompje, kindje. Het leven voelde naar haar gevoel compleet, en was dankbaar dat ze al die tijd verslaafd was geweest aan de chat.
En Missy~Cat hoefde daarna nooit meer op de chat. Niet voor vrienden, nog voor een man.
The end
