Hoofdstuk 3: De bistro
De Bistro was een plek waar wij tweeën vroeger vaak aten, of gewoon een cola dronken als we dorst hadden. Maar nu zouden we een serieus gesprek gaan hebben.
"Het is hier geen spat veranderd in al die jaren." Zei Jack terwijl hij in het rond keek, het was inderdaad niet zo veranderd alleen een likje verf misschien.
"Jack ik weet van ons verleden af, eerst wist ik niet meer wie je was.. Maar nu.. Nu vraag ik mij af of alles zo gelopen is door mij." Zei ik nog voordat Jack kon gaan zitten, hij schudde zijn hoofd nee en zuchtte.
"Het is jou schuld niet Isabella, ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen keuzes plus jij hebt er gewoon niks mee te maken."
"Ik bedoel het natuurlijk niet lullig, echt niet. Ik maakte toen gewoon een fout want jij was verliefd op een ander.. En daar kon ik niks aan veranderen. Voel je alstublieft niet schuldig"
Hij stelde mij gerust door de mooie woorden en soms ook wat harde woorden. "Oke, maar ik voel mij gewoon schuldig omdat ik denk dat het allemaal door mij komt. En hoe zou ik iemand moeten helpen waar ik zelf een beetje schuldig aan..."
"Het is jou schuld niet Bella, anders had ik je allang wel wat aangedaan." Ik schrok op en keek hem aan, mij wat aangedaan? Vermoorden of wat dan ook?
"Grapje Bella, luister.. Je bent het mooiste meisje dat ik ooit heb gezien en ik zal altijd wat voor je voelen maar je hebt natuurlijk andere mannen in je leven die net zo veel betekenen voor jou als jij voor mij."
"Nee eigenlijk niet. Ik ben alleen maar bezig met de praktijk de afgelopen jaren en heb geen tijd gehad voor leuke dingen tot jij binnen kwam lopen." Het was wel waar wat ik zei, want ik was al een jaar of twee niet in de stad geweest.
De rest van de middag genoten we van elkaars gezelschap onder een wijntje of twee, en haalde allemaal herinneringen op van vroeger. Het leek wel alsof we nog nooit uit elkaars leven waren gegaan.
Tegen vijf uur besloot ik richting huis te gaan omdat mijn moeder speciaal zou koken voor pa en mij, dus ik moest wel op tijd zijn.
"Bella wacht, niet zomaar weg lopen van mij." Het was inderdaad een beetje raar om weg te lopen zonder iets tegen elkaar te zeggen, maar ik was eenmaal slecht in die dingen.
Hij trok mij naar zich toe en besloot mij te zoenen, in het begin deed ik mijn ogen dicht en toen opende ik ze kei verbaasd van: Wat doet hij eigenlijk!?
Maar in plaats van dat te zeggen had ik wel zin in zijn gezelschap. "Kom je mee naar mijn huis?"
Thuis zei ik tegen mijn moeder dat ik nog even een 'sessie' moest doen met een patiënt en zo snel als ik kon liep ik naar boven, waar de kleren al in het rond vlogen.
Jack smeet mij op bed en begon mij te zoenen, het was raar om hem te zoenen na zo lang niet gezien of gesproken te hebben. Maar aan de andere kant was het stiekem ook wel weer fijn.
"Weet je zeker dat je dit wilt Bella?" Vroeg hij met een zachte zwoele stem en keek mij aan.
"Natuurlijk wil ik dat, anders was je niet hier." Zei ik en kreeg een rode blos op mijn wangen.
Hij zoende als een god en ik wist dat ik hier nog problemen mee zou krijgen maar dat boeide mij niet. Het was fijn om met Jack hier te zijn, om te rollebollen in bed..
Vooral toen wij onder de lakens verdwenen en mijn kleding kast bijna uit elkaar vloog.
