Hoofdstuk 6
Daar stond ik dan, voor de spiegel. Nooit wetend dat ik ooit nog een echte 'man' zou worden in iemands leven.
In de tijd dat Jessica en ik samen een kind kregen had ik mijn twijfels wel of ik moest blijven bij haar.
Maar die gedachten had ik van mij afgeschud en had haar opnieuw ten huwelijk gevraagd, en nu stond ik hier in een mooi zwart pak. Het was de laatste keer dat ik in de spiegel keek als on-getrouwde man.
"Kom je zo Alex?" Vroeg Angela en keek haar aan en schudde mijn hoofd. Angela was helemaal speciaal van Bridgeport over gevlogen om ons huwelijk te zien, ook al steunde zij het niet echt.
"Ik ben er met tien minuten." Zei ik tegen haar en gaf een knip oog, de zenuwen begonnen nu echt door mijn lichaam te stromen. Goede zenuwen.. Ja dat was het, goede zenuwen.
Nog geen tien minuten later stond ik onder de boom waar wij onder zouden trouwen, bij de boerderij kerk. Alles was precies zoals Jessica het had bedacht.
Toen de bruids muziek begon te spelen en ik mijn kleine meid Layla aanzag komen lopen, schoot ik al vol van de tranen.
Niet veel later verscheen Jessica en mooi dat ze was, ze was de mooiste vrouw van de wereld. Nouja Layla en Jessica waren de twee mooiste vrouwen ter wereld.
"Je bent prachtig" Zei ik tegen Jessica toen ze Layla had neer gezet en naar mij toe kwam gelopen met een glimlach van oor tot oor.
"Jij ook lieverd" Zei ze en begon weer te lachen, wat een schat was het toch.
De ceremonie begon en we zouden allebei een eigen gelofte doen, om het nog extra romantischer voor ons te maken.
"Na alle jaren ben jij nog steeds de enige en mooiste vrouw in mijn leven, na alles wat wij hebben meegemaakt kan ik alleen maar zeggen ; aan vaar deze ring als betuiging van mijn liefde en blijf voor altijd bij mij" En schoof de ring om haar vinger.
"Lieverd, het is nu moeilijk om mijn ogen droog te houden, maar toch zal ik het proberen. Jij bent de mooiste en liefste vader en vriend die ooit iemand heeft kunnen wensen."
"Door dik en dun bleven wij bij elkaar tot op de dag van vandaag, en hopelijk tot de dood ons scheid als wij hoog bejaard zijn en later van onze klein kinderen kunnen genieten."
Ze deed de ring bij mij om en vanaf dat moment waren wij man en vrouw. Jessica van Vliet, Layla van Vliet en ikzelf, Alex van Vliet het cirkeltje was compleet.
Ik gaf haar de meest dikke zoen ooit en trok mij niks aan van de 'ieuw' geluiden in het publiek.
Mijn moeder hield het niet meer droog en liet een traantje vallen. Ze was trots op mij, ik wist het zeker.
"Je bent de mooiste bruid die een man maar kan wensen." Zei ik tegen Jessica terwijl wij de opening dans ter plekke deden.
"Oh Alex, wat ben je toch weer lief." Zei ze en ze zuchtte op een lieve manier, volgens mij was ze in de zwevende hemel.
Na een paar minuten geschuifeld te hebben stond iedereen op en begon wild te dansen.
Zelfs mijn moeder en vader deden mee..
Het leven na de bruiloft ging gewoon door, de eerste stapjes werden gedaan en het eerste gebrabbel werd ook gedaan.
Onze kleine Layla had veel plezier met de blokken tafel die zij van oma had gehad en ze had er ook een handje van om met de blokken te gooien.
Zo vaak zelfs dat Mama Jessica er moe van werd, logisch want wie wilt nou alles twee honderd keer het zelfde zeggen en je kind doet het nog steeds!
Maar bij papa was de kleine Layla heel anders, anders kreeg ze wel billenkoek. Ze was het oog appeltje van mijn hart.
Maar binnenkort zou onze kleine Layla niet de enige kleine meer zijn. Jessica was weer in verwachting en dat bericht verblijde mijn hart.
Naar mate Layla een beetje ouder werd en zich wat meer kon gedragen ging Jessica steeds meer met haar spelen.
En af en toe vond Jessica dat best wel leuk en kreeg ik de indruk dat ze weer een klein meisje was, met speel goed dat ze nooit had gehad.
