Hoofdstuk 1 : This Christmas
Voorzichtig legde ik mijn hals snoer netjes op de zachte huid van mijn nek en mijn borst kast. Het was een speciale ketting die ik van Mama had gehad een paar jaar geleden.
Mijn make-up bewerkte ik nog even een keer, ik moest er natuurlijk wel netjes en natuurlijk uit zien.
Vandaag was eerste kerstdag en mijn ouders zouden komen met mijn broertje. Michelle woonde nog wel hier in huis, maar die was meer in de kroeg te vinden met haar vrienden.
Ze was verslaafd aan alchol en andere dingen, en zolang ze dat was. Kon ik haar niet op straat zetten. Ik keek naar mijzelf en vond dat ik het best ver had geschopt vandaag. Ik zag er goed uit.
Toen ik beneden kwam zaten mijn ouders al te wachten, ze hadden de sleutel van mijn deur gekregen. Iets wat ik vrij normaal vond als ik naar het verre buitenland was voor werk en zij voor de planten konden zorgen. "Zeg waar is je zuster?"
"Pa die is in de kroeg! Dat moest ik zeggen van haar." Zei mijn kleine broertje die alweer voor de televisie was gekropen, hij was een echte bank hanger.
"Tsja als zij liever haar kerst daar doorbrengt, waarom dan niet he?" Ik hield mijn schouders op toen ik dat zei en keek gespannen naar mijn ouders, die wisten wel dat ze dronk. Maar niet dat het zo erg was dat ze haar familie met kerst liet zitten.
"Die verdomde drank ook.." Begon mijn moeder met mopperen, maar ja wat moesten we er tegen doen? Ze deed het zelf en zolang ze onder dak had is het goed toch?
"Maak je niet te druk lieverd, onze Michelle komt dadelijk wel." Zei mijn vader en gaf mijn moeder en mij een warme glimlach.
Ik keek naar de LP's die ik uit de garage had gevonden voor dat het huis werd gesloopt en naar mijn hand werd gebouwd. Hopelijk kwam alles goed vandaag en verpeste Michelle het etentje niet.
Kerst liep niet zoals ik wou dat het verliep, maar dat liep het nooit. Het was ieder jaar het zelfde liedje, je maakte jezelf mooi, wachtte netjes op iedereen , zei beleefd tegen iedereen dat je zijn/haar cadeautjes mooi vond en dan vervolgens kwam het eten.
Het eten dit jaar bestond niet meer dan uit een salade en wat gourmet vlees. Ik had geen zin om speciaal te doen als Michelle me toch niet ging helpen.
Mijn moeder, vader en mijn broertje genoten wel van het eten. Maar volgens mij was dat ook meer uit beleefd heid, want ik wist dat salades niet hun ding was.
Maar toch aten ze het alle drie op.
"Ik vraag mij toch echt af waar je zus blijft hoor Vera. Zonder haar is het ook niet leuk." En bedankt, dat kwam als een klap in mijn gezicht aan. Alsof ze weer eens beter dan mij was of iets.
"Mam ik weet het ook niet, maar ze zal vast wel weer snel opduiken." Nadat ik dat had gezegd hoorde ik de voordeur met een knal dicht gaan. "Hier daar zal je haar hebben mam."
En inderdaad het was Michelle, ze zag er alleen niet uit. Haar kapsel zat wild en had allemaal dode punten en ze stonk naar bier en pus.
"Michelle liefje, we hadden toch een afspraak om met z'n alle te gaan eten. Waarom ben je zo laat?" Vroeg mijn vader kalm en zachtjes aan haar, maar ik wist toch wel dat Michelle er een drama om heen zou maken.
"Als ik wat wil gaan drinken in doeeeee kroeg, dan doe ik dat ook! Maakt mij nieeet uit wanneer!" Dat was Michelle haar punt, het maakte haar niet uit of het kerst was of niet. Haar wil is wet.
"Maar zo heb ik je niet opgevoed jonge dame. En ik wil dat jij je fatsoeneerd en gewoon hier komt eten."
Het ene scheld woord over mijn vader naar het andere vloog langs de jonge oortjes van mijn broertje en die keek iets te verbaasd naar mijn moeder en wenste dat het snel voorbij was.
"Je bent niet meer dan een bemoeial pa. Ik ben verdomme niet meer vijf, en ik wat doe wanneer ik doe zin in hebben." Zei ze totaal scheef en ordinair.
"En waar is de drank nou weer?" Vroeg ze met een bulderende boze stem, die iedereen weer de rillingen op het lijf gaf.
"Die heb jij allemaal opgedronken! Daardoor kon ik pa ook al geen whiskey aanbieden , omdat jij gisteren alles hebt opgezopen! Het was een nieuwe fles dus geen smoesjes!" Zei ik na veel te lang stil te hebben gezeten, wachtend tot ik iets kon zeggen.
"Ga jij je er nou ook nog eens lekker mee bemoeien, wat ben jij voor iemand! Jij hoort het vor mij op te nemuhn als ZUS!"
"Maar al die jaren heb je dat niet gedaan en was jij overal het favoriete meisje. En nu! Nu krijg ik een keer aandacht en moet jij dat weer wegkapen! Stom kreng!"
"Nu wordt het helemaal mooi! Je denkt dat je aandacht krijgt, maar die aandacht is zwaar negatief! Denk eens even na mens! Niemand moet je omdat je zwaar aan de drugs en alchol zit."
"Meiden rustig, rustig. Het is kerst. Vergeven en vergeten?" Vroeg mijn vader die de boel probeerde in bedwang te houden.
"Vergeten en vergeven? Nooit, ik wil dat iedereen weg is als ik terug kom. En Michelle , jou wil ik NOOIT en dan ook NOOIT meer zien!" Zei ik kwaad en liep naar buiten.
De dag dat Michelle uit huis zou worden getrapt door mij, had ik iets later gepland. Op de perfecte dag, maar als ze nu al ging vond ik het totaal niet erg.
Ze zocht zelf maar uit hoe ze het ging overleven, het was niet mijn probleem. Ze had zelf een probleem met haar zelf, en als ze die niet oploste dan hoefde ik haar niet te zien.
Heel Riverview was rustig, behalve dan dat er één van de vriendjes van Michelle op straat was en mij voor alles uit maakte. Maar dat hield mij niet tegen om te genieten van de rust die ik buiten had.
Na meer dan een uur in het park te hebben gezeten kwam ik thuis, en vond een boek van mijn broertje in de gang. Het was zijn lieveling boek, dus kon ik hem maar beter geven aan hem.
Niemand was er meer, er waren alleen nog vuile borden te vinden en nog wat cadeautjes. Die we pas na het eten zouden uitpakken met zijn alle.
Ja je kon wel concluderen dat kerst een regelrechte ramp was dit jaar.
