(In dit hoofdstuk beschrijft Alex door te zingen, zijn gedachten. Als je op Sometimes klikt, dan krijg je een liedje:) )
Hoofdstuk 4
"Sometimes i feel, like i don't have a partner" Ik wist dat de relatie die komen zou complex zou worden, maar had nooit verwacht dat het zo complex zou zijn.
"Sometimes i feel like my only friend. In the city i live in, the city of angels." Nooit luisterde ze naar mij of ik naar haar, we hadden allebei een eigen leven in de grote stad.
"Lonely as i am, together we cry" Na een half jaar in onze relatie moest ik mijn vrienden van haar opzeggen, omdat ze een slechte indruk op mij hadden en ze niet te vertrouwen waren in dit wereld. Alleen zij was te vertrouwen, volgens haar.
"I drive on her streets
'Cause she's my companion
I walk through her hills
'Cause she knows who I am
She sees my good deeds and
She kisses me windy and
I never worry..."
'Cause she's my companion
I walk through her hills
'Cause she knows who I am
She sees my good deeds and
She kisses me windy and
I never worry..."
Ze deed mij pijn op verschillende manieren maar vooral pijn in mijn hart.
Het was leuk voor zolang het duurde, maar mijn liefde was niet groot genoeg meer voor haar. Mijn liefde ging naar iemand anders, naar een andere vrouw.
"I don't ever wanna feel
Like I did that day
Take me to the place I love
Take me all the way
I don't ever want to feel
Like I did that day"
Like I did that day
Take me to the place I love
Take me all the way
I don't ever want to feel
Like I did that day"
Liefde is een complex ding, iets wat ik nooit zal snappen. De normen en waarden zijn daarvoor te groot. Liefde is verwarrend en slopend, vooral als je weet wanneer er een eind aan komt.
Van de drama's en ruzies was ik verlost, maar van de persoon van wie ik echt hield dus ook.
Ze begreep mij niet van binnen en buiten niet, waardoor ik vaak klappen kreeg. Omdat ik haar diep van binnen beledigd zou hebben.
Een tijdje raakte ik daardoor depresief omdat ik dacht dat alles aan mij lag, maar dat was dus niet zo. Het lag aan haar.
Haar liefde aan mij was te obsessed, te plakkerig en zo kan ik nog wel een heel lijstje afwerken. Maar één ding was zeker, de goede tijden zou ik gaan missen.
"It's hard to believe
that there's nobody out there
It's hard to believe
that I'm all alone"
that there's nobody out there
It's hard to believe
that I'm all alone"
Mijn doel was een jaar later was dat nog steeds niet gelukt, en zo als beloofd terug keren naar het grond van mijn moeder.
Ook al wist ik dat ik daar niet heen wou, ook al wist ik dat ik daar niet wou sterven. Het was het beste als ik voorlopig mijn gezicht hier niet meer liet zien.
"Under the bridge downtown
Is where I drew some blood
Under the bridge
I could nog get enough
Under the bridge
Forgot about my love
Under the bridge
I gave my life away"
Is where I drew some blood
Under the bridge
I could nog get enough
Under the bridge
Forgot about my love
Under the bridge
I gave my life away"