Hoofdstuk 4: Alles 'Frits' achter de rits?
Die nacht kon ik niet slapen, ik bleef maar omdraaien en denken. Het was niet fijn om te bedenken dat zij eerst nog het bed had gedeeld met haar ex en twee uur daarna met mij.
Het gaf mij een soort negatieve energie als ik er aan dacht, ik dacht dat alles goed zat. Geen geheimen niks, maar dus toch. Wat ben ik soms toch ook naïef.
En dan is ze waarschijnlijk ook nog zwanger van hem, hoe moest ik ooit van dat kind gaan houden?
Zuchtend liep ik naar de keuken en pakte wat ingredienten voor wafels. Daar had ik zin in, en eigenlijk was dat ook het enige waar ik zin in had. Geen zin in werk, even geen zin in Catrice.
Zou ik wel zoveel kunnen houden van een kind van een ander? Wat als Catrien terug naar hem gaat? Dan kan ik de legacy niet voort zetten omdat ik al bijna volwassen ben.
De melk goot ik in het kopje met meel en dacht na. Misschien moest ik maar negen maanden in spanning zitten en het gewoon even afwachten.
De wafels schoof ik in de oven, misschien was het kind wel. Maar misschien ook niet, en leek hij niet op mij en leek hij op die Frits en Catrien. Waardoor ik buiten spel stond
Zuchtend stond ik op en hoorde een paar voetstappen op het laminaat. "Goedemorgen lief, ben je nog boos?" Vroeg Catrien voorzichtig en keek heel bang.
"Ik ben niet boos lieverd, ik snap het alleen niet zo goed. Maar ik vind wel dat Frits het moet weten, nodig hem uit voor een gesprek vandaag dan neem ik vrij van werk. Had toch al geen zin om te gaan."
Catrien keek mij raar aan en dacht even na over wat ze moest zeggen. "Eerst wil je niets met hem te maken en dan als ik zwanger schijn te zijn moet hij opeens hier komen."
Voordat ik weer wat kon zeggen ging Catrien door."Ik wil niet dat hij hier komt, dat hij het huis ziet van binnen."
"Alstublieft schat, als ik weet wat hij van plan is met het kind als het er is en het van hem is, dan weet ik waar ik aan toe ben. " Zo als ik het nu zei leek het erop dat ik haar zou verlaten als het kind van Frits was.
"Niet dat ik je dan in de steek laat, maar ik bedoel met alimentatie en bezoek en de rest van die dingen snap je? Dat wil ik gewoon op tijd geregeld hebben voordat ik dadelijk voor alle kosten van hem op kan draaien."
Catrien schudde begrijpelijk haar hoofd. "Oke ik bel hem wel, maar met tegen zin en met het idee in mijn hoofd dat ik hem er uit kan trappen wanneer ik wil."
Een lichte stroming van spanning ging door mij heen toen Catrien het telefoon nummer van Frits intoetste, ze wist mijn nummer niet eens uit haar hoofd!
"Kan ik hem niet gewoon sms'en?" Vroeg ze en ik knikte nee, ik wist dat dit moeilijk was voor haar. Ook voor mij, maar we moesten nu toch even door zetten.
"Hai Frits met mij.." Begon Catrien aan de telefoon en trok gelijk een raar gezicht. "Nee ik bel niet om te zeggen dat ik terug kom."
"Er is iets aan de hand en we moeten met z'n drieën praten. Want dit is echt serieus en ik weet niet wat ik moet doen." Catrien wachtte af op de andere kant en na een tijdje begon ze weer te praten. "Is goed ik zie je straks."
"Hij komt eraan" Zei ze toen ze de telefoon op hing, in haar stem kon ik horen dat ze bijna moest huilen. Deze situatie vond zij net zoals ik niks volgens mij.
Nog geen uur later ging de voordeur bel en liep Catrien in een wijder jurkje naar het bezoek toe. Natuurlijk was het Frits, want dat had ze al verwacht.
"Dag Catrien." Catrien knikte en liet hem naar binnen, en leidde hem naar de woonkamer.
Eenmaal in de woonkamer ging Frits er asociaal breed bij zitten, wat mij eigenlijk gelijk niet aanstond. "Frits bedankt dat je kon komen." Zei ik terwijl ik ging zitten.
Gelijk daarna begon Catrien te praten. "Het is heel moeilijk om te zeggen, maar er is een mogelijk heid dat ik zwanger ben van jou. Of van Luc. Dat is dus niet duidelijk"
"Wat, ben jij zwanger? Hoe kan dat?" Frits keek Catrien vies aan en ik moest mij nu al inhouden, want mijn bloed begon al te koken.
"Ik ben niet toe aan een kind, en als het mijn kind is doe ik er permanent afstand van. Ik wil echt geen kind, en al helemaal niet van jou." De harde woorden van Frits sloegen net zo hard bij mij aan als bij Catrien.
"Luister, het is niet duidelijk van wie het is. Maar als jij je lul bij je had gehouden op de avond dat zij het met jou had uitgemaakt , dan was dit dus niet gebeurd en wist ik wel zeker dat het van mij was!"
"Relax van Vlietje, relax. Ik hoef mij totaal niet aangevallen te voelen door jou en je zielige praat. Catrien wou mij die dag, en heel graag ook nog."
"Frits het huis uit nu." Riep Catrien over de zeik, wat hij zei kwam hard aan. Was het waar? Wou Catrien hem die dag zo graag?
Nadat ik Frits uit huis had geschopt ging ik gelijk naar Catrien toe en omhelsde haar."Sorry lieverd, had verwacht dat hij anders had gereageerd."
"Het maakt niet uit Luc, ik red mij wel. Maar red jij jezelf ook als het toch het kind op Frits lijkt?" Twijfelend knikte ik ja en trok haar strak tegen mij aan, ik wou haar niet kwijt raken.
"Ik zal altijd bij je blijven, en als die baby niet van mij is.. Dan maken we er daarna nog één van ons samen." Zei ik tegen haar en ze kreeg een glimlachje op haar gezicht.
Ze zoende mij meteen en dat was fijn, ze voelde zich dus veilig en vertrouwd.
De maanden daarna waren ernstig, Catrien kreeg een grote schoonmaak drang en dat werd met de maand erger en erger. Het huis begon te glimmen als een vork die net uit de vaatwasser komt.
Toen ze met verlof ging van haar werk begon ze op mijn laptop computer spelletjes te spelen. En dat deed ze niet één uur, niet twee uur maar soms vijf uur per dag!
De zwangerschap vorderde en Catrien at meer naar mate ze verder kwam in haar zwanger schap, ze was prachtig en straalde helemaal.
Maar ik deed alsof ik met haar mee straalde en vertelde iedereen wel dat we een kindje kregen, maar we zeiden er niet bij dat er nog een andere mogelijke vader was.
Het was geweldig om te horen en te zien hoe haar buik groeide en hoe het kindje trapte in haar buik, maar nog steeds was ik op van spanning wat het zou worden en van wie het kindje nou was.
Voor de rest was alles goed tussen Catrien en mij, we waren gelukkiger dan ooit. Tenminste, zij. Ik was nog steeds bang voor de dag dat het kind niet van mij zou zijn en er toch de rest van mijn leven aan vast zou moeten zitten.