Hoofdstuk 6 : It takes two baby
De verzorging van de meisjes viel mij en de rest van de familie zwaar. Als de een aandacht wou, wou de ander het ook.
Als de één werd opgepakt wou de ander dat ook..
Als één van de twee net een schone luier had, moest de ander ook een schone luier.
Ik keek naar de play-mobile die boven de wiegjes van de meisjes hing, het speelde het melodietje slaap kindje slaap. Af en toe was het wel gekke werk om twee kinderen te verzorgen, soms wou ik wel dat het er één was die verzorging nodig had. Maar dat mag je eigenlijk niet zeggen over je eigen kinderen.
Toen ik Dewi had neergelegd in haar wieg, tilde ik Daisy op en gaf haar een fles. Ze keek mij de hele tijd aan en ik verdronk in de kleine baby oogjes van haar. Wat zou zij later toch een mooi meisje worden.
Die middag kwam Mia een keer langs om met mama te praten, ze was zwanger en wou graag het geslacht weten! Nooit geweten dat Mia een vriend had..
Omdat Mia verder alleen met mama wou gaan praten ging ik weer eens lekker in de tuin werken, de meisjes hadden geen aandacht nodig en ik hoefde ook de taken in het huishouden niet te vervullen. Dus kon ik lekker mijn gang gaan in de tuin.
Neuriënd verzorgde ik mijn plantjes met water en mest, en had niet in de gaten dat Frank naast mij stond. "Lieverd ik wil graag vanavond met jou naar het park. Eens even lekker weg van alles, even weg uit dit huis."
"Dat zal mij inderdaad wel even goed doen, maar dat kunnen we niet vanwege de meisjes." Zei ik en keek Frank aan die al een glimlach op zijn gezicht had. "Is al geregeld."
De avond kwam sneller dan wij allebei dachten en gingen naar het park. Het was wel fijn om even lekker geen zorgen te maken over de meisjes en even lekker te swingen.
Opeens hield Frank op met dansen en zei dat ik even moest wachten. Verbaasd keek ik naar hem, als feest beest moet je juist houden van dansen met je vriendin.
"Lieve Eline, we hebben al twee mooie dochters samen. En jij bent de mooie moeder van de twee kleine schoonheden."
"Dus wou ik vragen of je met mij wou trouwen."
"Ja! Natuurlijk!" Zei ik overenthousiast en hij liet de gouden ring met een diamante steen om mijn vinger glijden en keek dol enthousiast naar mij omdat ik ja had gezegd.
Mijn geluk kon niet meer op ! Twee gezonde mooie kinderen en dan ook nog eens ten huwelijk gevraagd door de meest mooie man in mijn leven!
Maar dat geluk duurde helaas niet lang, thuis vond mijn moeder Matthieuw half dood aan en ze schrok er enorm van.
De enige die er blij mee was, was Hein. Zo kon hij zijn baas weer tevreden stellen, omdat hij al een lange tijd niemand meer had opgehaald.
"Liefste verlaat mij alstublieft niet! Ik kan niet zonder jou leven Matthieuw!" Zei mijn moeder terwijl ze zowat in haar verdriet stikte.
En nadat ze dat had gezegd verdween Matthieuw in een gouden glimp en mijn moeder schreeuwde het uit van verdriet.
"Ik zal altijd van je houden Matthieuw, voor altijd."
Toen Frank en ik thuis kwamen wisten we niet wat wij aantroffen, mijn moeder huilend in de badkamer en een grafsteen. "Mam wat is er gebeurd!?" Vroeg ik terwijl ze in mijn armen vloog.
"Ik kan niet zo verder leven zonder hem Eline! Ik kan het niet!" Toen werd het mij duidelijk, Matthieuw was gestorven.
De maanden daarna ging het niet zo goed met mijn moeder, als ze van haar werk af kwam ging ze slapen en kwam dan pas de volgende dag uit haar bed en dan was het weer het zelfde liedje.
Ze vergat soms zelfs om te gaan eten! Ze ging veel liever naar het graf dat we in de achtertuin hadden gebouwd dan dat ze ging eten..
De eerste dag dat Frank en ik haar vrolijk zagen was op de verjaardag van Dewi en Daisy, ze bracht ze vol trots naar de taart om de kaarsjes uit te blazen. Als mama dat gelukkig maakte, waarom ook niet?
Als eerste groeide Daisy op tot een schattige maar blonde peuter, hoe ze aan haar blonde lokken kwam wist ik niet. Tot dat Frank vertelde dat hij zijn haar geverfd had naar zwart en hij eerst blond was.
Daarna was Dewi aan de beurt om op te groeien, en oma bracht haar vol trots naar de taart.
Dewi had gelukkig wel een normale haarkleur, bruin haar en bruine ogen. Ze leek precies op mij! Hopelijk had ze dat later als ze ouder werd nog steeds!
De tweeling moest natuurlijk ook leren praten en lopen, en dat hadden we (frank en ik) gelijk gedaan toen ze peuter werden om ze toch niet te laten achter lopen.
Mijn moeder nam de meeste zorg over toen ik weer ging werken en speelde vaak als zij klaar was met werk met de kids.
Maar ondanks dat ze haar klein kinderen hartstikke leuk vond, kon je nog steeds zien dat het haar pijn deed dat Matthieuw dood was gegaan..
"De meisjes worden groot hé" Zei ik zenuwachtig tegen Frank, die net Dewi in haar wiegje wou gaan leggen. "Ja zeker, nog een paar daagjes en ze gaan naar school!"
"Ja, eigenlijk kijk ik daar wel naar uit want dan kunnen we allebei weer gaan werken."
"Zo kan je het ook zien, ik zie het meer als een verlating van de poepluiers en de schattige keeltjes die ze op zetten 's nachts. Iets wat ik wel ga missen." Zei Frank en legde Dewi in haar wiegje.
"Nou Frank er is iets wat ik moet vertellen, waardoor de poepluiers en het lieve keeltje weer gaat komen." Zei ik zenuwachtig, in de hoop dat we dit kindje zouden kunnen houden en hij niet zou willen dat twee er genoeg waren.
"Je probeert dus te zeggen dat je weer zwanger bent! Wat leuk!" Zei hij dol enthousiast en sprong een gat in de lucht. Ik was blij dat hij ook zo blij was als ik, maar dit zou denk ik wel de laatste zijn. Drie kinderen is een grote taak naar mijn idee..
Ons geluk werd snel verstoort door Dewi die kwam aanlopen met een poepbroek.
De zwangerschap van ons derde of vierde kind verliep goed, maar was net zo zwaar als met de tweeling. Ik had dezelfde dikke buik waar ik om de tien minuten wel over heen kon wrijven.
Soms lag ik nachten wakker en besloot soms om naar de keuken te gaan om een lekker bak ijs te eten met een berg slagroom. En vaak hadden wij nachtelijk bezoek van Matthieuw.
Matthieuw als geest gedaante was veel aardiger dan dat hij was als mens, hij gaf nu meer om mij en om zijn klein kinderen. Iedere avond legde hij zijn hand op mijn buik en voelde er aan, dat was soms best een raar gevoel.
Ondanks dat ik met zwangerschapsverlof was werkte ik soms gewoon door via de laptop, mijn baas kon niet zonder mij en ik af en toe niet zonder hem! Soms was het wel fijn om een workaholic te zijn, maar als je zwanger bent valt het vies tegen.
Ook bracht ik veel tijd door met de meisjes, ook naast de enkele poep luiers en flesjes die ze nodig hadden speelde ik met ze.
Op de dag dat ik uitgerekend was, was ik heel onrustig en besloot mijzelf af te leiden door het huishouden nog één keer flink te doen voordat de baby zou komen.
Maar niet alles kon ik meer doen want 's avonds kreeg ik al ween en ging met spoed naar het ziekenhuis!
En de volgende nacht kwam ik buiten met een mooie dochter , genaamd Fay!
Toen ik weer thuis was legde ik Fay even in het wiegje van Daisy omdat Daisy in het nieuwe kamertje sliep van Fay. Dat had vast mam gedaan, de kinderen hadden de nieuwe baby kamer ontdekt en ze kwam er niet meer uit.
Dewi die in haar wiegje zat keek raar naar baby Faye, wat moest dat kleine meisje in het bed van haar zus?