Hoofdstuk 8
Alex groeide op tot een grote jongen en was meteen al een speciaal kind, niet zozeer omdat hij katte kwaad uit hield net zoals andere kinderen. Maar hij had iets anders dan alle andere kinderen..
Hij hield nog al van aparte dingen doen in zijn ondergoed. Normale kinderen zouden in kleine riviertjes en beekjes gaan vissen, maar Alex was er van overtuigd dat er ook vissen in het zwembad zaten.
Plus zijn opa hielp ook niet echt mee, want die deed af en toe mee met zijn gekke dingen. Vooral midden in de nacht samen onder de sproeier gaan staan, daar hadden ze wel een paar handjes vol van.
Opa vond het heerlijk om met zijn klein kind op pad te gaan, al was hij in het begin er op tegen dat ik een kind op deze manier kreeg maar nu kon hij zelf niet meer zonder Alex.
Samen sleutelde ze aan de Grote Groene auto van Opa, en probeerde iedere avond er een stuk mee te rijden of hij al meer 'vroem vroem' geluiden had in de motor.
En Opa stond nog steeds achter zijn mening dat Alex zijn auto kreeg als hij zijn rijbewijs zou halen als tiener. Waar ik iets minder blij mee was, omdat het een groot monster is van een machine..
Ik kon er niet tegen dat mijn kleine lieve jongetje die de hele tijd 'Vroem Vroem' zei, nu eindelijk een kind was en niet meer wou dat ik hem zou instoppen.
"Mam ik kan wel alleen naar boven, maar vergeet niet dat ik van je hou!" Zei hij iedere avond voordat hij naar bed ging.
Het was fijn om Alex zo te zien opgroeien, maar het deed ook pijn. Hij begon steeds en steeds meer een beetje te veranderen, in de richting van Jack. Zijn houding, zwarte haren en zijn ogen.
's avonds als Alex op bed lag nam ik wel eens een Whiskey of twee om de pijn te verzachten die er nog steeds was. Ik had Jack nooit zomaar moeten ophangen en zeggen dat hij mij en Alex met rust moest laten.
Vroeg of laat zou Alex toch om hem gaan vragen en als hij er achter zou komen dat ik zijn vader heb achter gehouden.. Pfoef dan zou hij mij wat aan doen.
Nadat ik mijn drankje op had stond ik zuchtend op en besloot maar weer eens achter de piano te gaan zitten.
Dat was samen met drank de enige afleiding die ik had, zodat ik niet aan Jack dacht.
Mijn speelstukken waren een stuk moeilijker geworden, maar dat maakte niet zo veel uit. Het was fijn om te spelen wat ik kon spelen.
Het was het enige waar ik mijn frustraties en verdriet in kwijt kon, zonder iemand anders er mee pijn te doen.
Alles liep rustig voor een tijdje in het huis van de Vlietjes, iedereen had zijn eigen ding te doen. Ma en Pa genoten van hun pensioen en van elkaar, en waren op het laatste moment nog getrouwd.
Alex ging naar school en deed netjes zijn huiswerk, en wat hij daarna uit vogelde wist ik allemaal niet.
Maar dat kwam omdat ik meestal aan het uitslapen was of te lui was om uit bed te komen.
Nouja, het was niet totaal rustig in het huis van de Vlietjes. Mijn vader die voelde zich de laatste tijd niet lekker en was net wakker en ging weer slapen, hij was dus raar bezig.
En onze gevoelens dat hij niet meer lang zou leven kwamen uit, op de dag dat mijn moeder en vader zouden gaan uit eten.
Maar mijn vader had er waarschijnlijk geen moeite mee om te gaan, want hij was best wel goede vriendjes met Hein. Als Hein goed voor zijn familie zou zorgen zou vader met hem mee gaan en Hein ging akkoord en nam hem mee.
Die avond kwam ik er achter dat het leven te kort was om waar te zijn, en wist wat ik moest gaan doen met de rest van mijn leven.
De liefde van mijn leven opzoeken en de vader van mijn kind, hoe kon ik zo dom en koppig zijn geweest?
De begrafenis van vader was gelijk drie dagen daarna. Mijn moeder was er kapot van, ondanks dat ze wist dat hij niet voor altijd zou leven en hij al zwaar achter uit was gegaan.
Alex was de gene met echte harde emoties er over het verlies van zijn opa, omdat ze toch echte dikke buddies waren.
Het was raar om je ogen te openen als je je eigen vader onder de grond legde. Dat je op dat punt gelijk dacht 'Het leven is te kort, doe er wat mee' En dat zou ik ook op zeker opvolgen.
