omdat ik natuurijk niet alle vrienden van Eline zo lang kan houden op dezelfde plek heb ik gewoon een kopie van Eline gemaakt, en in de CAS een aantal vrienden aangemaakt. Dus in principe is dit gewoon een soort van KOPIE.
Hoofdstuk 2 : Spook Tijd
“Weet je zeker dat we naar binnen gaan?” Vroeg ik een tikkeltje zenuwachtig , het huis waar we naar binnen zouden gaan zag er echt freaky uit. “Ja ik weet het zeker, maar waar blijft de rest?”
Ik hield mijn schouders op, misschien hadden ze op het laatste moment wel zoiets van ‘ bekijk het maar’. “Ik heb geen idee, misschien zijn ze te bang.” Schijnheilig lachte ik , zelf was ik ook kei bang maar dat hoefde Bas niet te weten.
“Ik ga niet nog een uur op hun wachten.” Bas keek op zijn horloge en liep zenuwachtig heen en weer, langzaam liet ik mijzelf zakken op de stoep en keek hoe bas als een gek heen en weer liep.
Van bas keek ik naar het huis waar we dadelijk in zouden gaan, het zag er nu enger uit dan overdag. Op een gegeven moment leek het wel alsof er iemand voor het raam stond, ik knipperde mijn ogen en keek weer. En nog stond er een zwarte schim achter het raam.
Met grote ogen bleef ik naar de plek staren. "Ba-bas, kijk daar eens." Ik wees met mijn vinger naar het raam, en Bas draaide zich om. "Waar heb jij nu weer last van? Je doet net alsof je een spook hebt gezien."
Bas bleef maar heen en weer lopen tot hij zag dat de rest eindelijk aankwam. "Kunnen jullie niet klok kijken ofzo?"
"Sorry Bas, we moesten nog knoflook halen en andere bescherming spullen!" Zei Bridget, ik sloeg een hand tegen mijn hoofd. Ze had weer eens te veel vampier films gekeken.
"Doos, net alsof we vampieren tegen komen!" Zei Bas nog meer geïrriteerd dan net, omdat hij al over de zeik was dat ze niet op tijd waren en met mij moest hangen tot dat hun kwamen.
"Ik zei het ook al maar ze wou niet luisteren Dude" Zei Jude en liet zich net zo makkelijk vallen op de stoep, om te gaan zitten. Bas zuchtte en gaf een gebaar dat we hem moesten gaan volgen.
"Ja Halloo! Weetje wel niet hoe vies het hier is!? Dit gaat niet samen met mijn nieuwe schoenen!" Zei Bridget en ze keek met een pruillipje naar Bas, maar dat werkte niet meer bij hem. Bas en Bridget hadden een tijd samen wat gehad, maar door Bridgets verwaande gedoe was het snel over.
"God Bridget! Stel je eens voor! Met je nieuwe schoenen hier door heen! Ik snap je volkomen meid!" Zei Jude op een tuttige stem en gaf Bridget een kleine duw waardoor ze in de bosjes viel. "Jude! Auw! "
Jude en Bas gaven elkaar de high five terwijl ik Bridget uit de bosjes sleurde met Allyson. "Gaan we nou nog naar binnen of niet?" Vroeg ik lichtelijk geïrriteerd, des te eerder dit over was, des te eerder mijn moeder niks door had.
"Yes Sir" Zei Jude en ging in een 'geef acht' opstelling staan, wat een mafkees was die jongen toch ook. We liepen over een pad dat eigenlijk geen pad meer was, het was helemaal afgebrokkeld.. Overal liepen beestjes, er lag mos, en nog andere natuur dingen die je liever niet wilt weten.
Ik keek naar de tuin waar stenen in stonden, het leken wel grafstenen. Maar of ze dat ook echt grafstenen waren? Het konden ook brok stukken zijn van het huis, het gebouw was wel honderd jaar oud.
Nieuwschierig als ik was, liep ik er heen en maakte een steen een beetje schoon met mijn hand en zag een naam staan. "James Benigthon." Fluisterde ik en dacht na.
Volgens mij was dat een priester waar de leraar geschiedenis het over had, hij zou zich zelf hebben opgehangen nadat hij werd verdacht van moord op de familie waar hij voor werkte.
Een rare rilling ging over mijn rug, alsof iemand mijn rug van boven naar beneden streelde. Daarbij kreeg ik ook nog het gevoel dat iemand mij aankeek, maar er was niemand te zien toen ik keek.
Maar niemand was ook verder niemand behalve wij, toch? He bah, ik begon mijzelf bang te maken.. En daar moest ik mee stoppen, Allyson had gelijk ik was een watje af en toe.
Met een blik keek ik weer naar het raam, waar ik daarstraks ook al naar keek en zag een schim achter de gordijnen verdwijnen. "Jongens, Jongens! We zijn hier niet alleen geloof me."
"Ga nou niet weer beginnen leeghoofd!" Zei Bas terwijl hij mij serieus aan keek, ik gaf hem een speelse klap op zijn kop. "Als hier iemand een leeg hoofd is ben jij dat wel. "
Ik liep vooruit op de rest en huppelde de veranda op en voelde iemand in mijn kont knijpen. "Dude goeie actie!" Zei Jude tegen Bas, en ik keek bas boos aan. Hij gaf mij een knip oog, alsof hij bedoelde van 'het is een geintje'
Bridget kwam zoals gewoonlijk weer aangehuppeld met een lipgloss in haar handen en keek Jude en Bas aan. “Mannen hebben jullie misschien een spiegeltje? “
“Bridget is gek aan het worden” Zei hij heel zachtjes tegen mij en ik begon te lachen. “Oh trouwens Bridget, het is hier geen beautyfarm.” Zei ik tegen haar en kreeg een schouder klopje van Bas.
Ik kon niet tegen meisjes zoals Bridget, ze waren te tuttig, te lief bij de leraren en ouders, maar achter hun rug om waren ze de grootste kapsones meisjes ooit. “Het zal hier wel een goede plek voor zijn.” Zei bridget en legde een vinger op haar lip en keek naar het gebouw, alsof ze een plan aan het maken was om een schoonheidsalon te openen.
Ik begon mijn geduld met haar te verliezen en het liefst wou ik al d’r haar uit haar hoofd halen, maar natuurlijk werd ik weer tegen gehouden. “Eline, laten we nou geen ruzie maken. Straks hebben we elkaar nodig, je weet maar nooit.” Zei Bas terwijl hij een zak lamp ter voorschijn hield en hem in zijn gezicht stak.
“Boehoehoehoe” Zei hij en begon te lachen, ik gaf hem een stootje en we begonnen te lachen. “Trouwens even serieus, ik denk dat de gasten van het footbal team ons in de zeik gaan nemen dude.” Zei Jude tegen Bas en keek mij ‘Ja’ knikkend aan, Bas begon te lachen.
“Zie je nou wel dat je bang bent!” En van een klein lachje, lach hij opeens in de slappe lach. Waarschijnlijk omdat hij Jude in een bange positie in zijn broek zag plassen, je wist het maar nooit. “Ach hou je mond Bas! Niet cool Dude, niet cool.”
Ik draaide mijzelf om naar de deur en stak mijn arm voorzichtig uit naar de deur knop, toen ik de knop wou vast pakken ging de deur los. Terwijl ik hem nog niet eens had omgedraaid of aangeraakt.
“Oke dit is raar, heel erg raar. Of het is gewoon mega raar, laten we het daar maar op houden.” Zei ik nogal bang en dat kon je duidelijk aan mij zien, ik was wit weggetrokken en de bangheid stond in mijn ogen.
De jongens keken mij raar aan, terwijl Bridget nog in de tuin naar de bloemen stond te kijken. “Wat is er dan?” ik wees naar de deur en kon uit verbazing niks zeggen. “Umpf, de deur.”
“Oke ik vind Nederlands ook heel moeilijk, maar jij hebt het nog erger te pakken dan mij kleine banaan.” Bas moest lachen om de grap van Jude, maar ik rolde met mijn ogen. Op dit moment kon ik niet meer lachen omdat soort grapjes. “De deur ging vanzelf open.. En daarstraks zag ik ook nog een meisje of vrouw voor het raam staan, tenminste daar leek het ook… En..”
Verder kon ik niet komen want Bas keek mij weer eens bloed serieus aan. “Trap niet in die onzin Jude, ze probeerde mij ook al bang te maken daarstraks. Maar dat lukte haar niet.” Jude knikte naar Bas, maar ik zag in zijn ogen dat hij niet wist wat hij moest geloven op het moment. Zijn beste vriend Bas, of het meisje dat rare dingen begon te zien.
Ik keek hem lief aan, met de blik van ‘je moet mij geloven, ik spreek de waarheid.’ En Jude draaide zichzelf om naar Bas. “Dude ik denk dat Eline het meent..” Zei hij en Bas rolde met zijn ogen.
“What ever, laten we nou maar naar binnen gaan. De deur is open dus, kom maar binnen in het party house.” Zei hij en liep naar binnen, toen ik probeerde rond te kijken in de gang realiseerde ik mijzelf dat het bijna té donker was om iets te zien.
Maar de gang kwam mij bekent voor, alsof ik het eerder had gezien. “Het is wel donker hier zeg, ik zie geen kip.” Mauwde Bridget en slenterde met een beetje tegen zin achter mij aan. “Je bent er zelf eentje, dus dan is het niet zo gek dat je er geen ziet.” Zei ik en zuchtte, en de jongens moesten lachen.
. “Ooh ik haat je zo , dat-dat ik dit doe!” Ze stampte met haar voet op de grond en draaide zich weg van mij en bleef eigenwijs staan. “Ga je staken ofzo? Dat zal ik net doen als ik jou was”
Ik schrok van wat ik zei, alsof ik haar probeerde te vermoorden ofzo. Toen opeens hoorden we met een knal de deur dicht gaan, en Bas deed gelijk zijn zak lantaarn aan.
“Bridget, ik hoop dat je zegt dat je ongesteld bent en doorgelekt bent. Want er lig een plas bloed onder je schoen. “ Ik tikte Bridget aan, en zag haar zo voor mijn ogen neer vallen. “Jongens geloven jullie mij nu dat er hier iets niet klopt!?”
Ik legde Bridgets hoofd op mijn schoot en voelde ondertussen ook nog haar pols. “Haar hart klopt nog, heeft een van jullie een sjaal of een doek?” De jongens knikten nee , en voor zo goed als ik ze kon zien zagen ze er een beetje wit uit.
“Echt niet? Anders bloed ze dood!?” De jongens keken naar Bridget, die zat te hijgen als een gek. Schuim kwam uit haar mond en kwam zelfs op mijn kleding.. Waar waren we toch aan begonnen?
“Shit shit shit” Riep ik uit en keek de jongens aan, die nogal wit en stil waren geworden. “Jongens, kom op bel een Ambulance!”
Jude voelde meteen in zijn zakken en haalde met trillende handen een mobiel uit zijn broek zak. “Oke oke, wat is het nummer!?” Vroeg Jude, dit was echt weer een van de momenten om mijn hand tegen mijn hoofd aan te slaan.
“112, laat ze een ambulance per direct sturen.” Jude toetste het nummer in en de verbinding werd verbroken, hij probeerde het nog een keer en nog een keer maar telkens werd de verbinding verbroken.
“Ik heb geen bereik volgens dit ding.” Zei Jude en keek mij wanhopig aan, stomme telefoontjes. En die dingen waren nog wel voor in noodgevallen?
“Oke, voordat ik zo probeer te bellen met mijn mobiel, moeten we Bridget verplaatsen naar de woonkamer. Dat ligt misschien wel wat comfortabeler.”
De jongens knikte nadat ik dat had gezegd en ze pakte haar met een vies gezicht op, het bloed dat Bridget verloren had begon nogal te stinken naar sloot water en dat was natuurlijk geen fijne lucht.
Ik zag hoe de jongens Bridget op de bank legde, en het leek eerder op gooien.
Ik rolde met mijn ogen en ging met mijn mobiel in de lucht lopen, opzoek naar bereik. Binnen was er totaal geen bereik dus ik moest naar buiten gaan, ik stopte mijn mobiel terug in het zakje van mijn blouse en probeerde de deur open te maken.
“Waarom gaat de deur niet open?” Zei ik mopperend en zowat vloekend omdat ik de deur niet open kreeg. Hoe ik de deur hendel draaide er aan trok en probeerde los te maken, het ging voor geen goud los.
Diep van binnen kreeg ik het benauwd, volgens mij was dit huis gewoon zwaar be-spookt en hadden de populaire kinderen van onze school toch gelijk en moest je hier ook echt niet komen rond middernacht.
Met een veeg hield ik al het zweet dat op mijn voorhoofd stond weg, en liep terug naar de woonkamer waar Allyson op de bank lag. “Jongens?”
“Jongens? Waar zjin jullie?” Zei ik zuchtend en een beetje paniekerig, stel dat ze al een uitgang hadden gevonden en mij hier achter lieten! Dadelijk begon ik ook net zo raar te doen als Allyson en lag ik er dadelijk ook zo bij!
! Af en toe maakte het lichaam van Allyson geluid, wat best wel creapy was. Was ze nou dood of speelde ze het? “Allyson gaat alles wel goed?” Zei ik zachtjes en raakte haar aan.
Opeens klonk er een hoop geschreeuw en ik schrok mij kapot omdat ik net Bridget wou aanraken, het waren de jongens die opeens achter de bank vandaan kwamen. “Jongens dat is niet grappig! Kappen nou, ik voel me echt niet veilig hie..”
En voordat ik mijn zin af kon maken voelde ik opeens een hand tegen mijn keel aan , die hand kneep mijn keel dicht. Met moeite kon ik zien wie het was , en het was Bridget! Haar ogen stonden raar en haar lichaam was spierwit geworden.
Adem halen ging moeilijk en met al mijn kracht probeerde ik haar hand van mijn keel te halen, maar dat ging nogal moeilijk omdat haar hand helemaal verstijfd en koud was. Met man en macht probeerde ik adem te halen maar het ging niet, alles begon te duizelen en wazig te worden..
Met zweet op mijn voorhoofd probeerde ik nog een keer Bridget haar hand los te halen maar Bridget hield mij helemaal in de lucht met haar armen en wou mij maar niet los laten, ik deed mijn ogen dicht en probeerde ik nog een laatste kreet met mijn laatste adem uit te schreeuwen“Help nou jongens!”
Dat was de laatste zin die ik uitbrach met mijn laatste adem, alles vervaagde en draaide weer rond.. Alles werd een grote vlek, met allemaal kleine vlekjes er om heen. De vlekjes werden strepen, en ik voelde mijzelf vallen, vallen in een bodem loze put. Maar het was geen bodem loze put, want uiteindelijk voelde ik een laatste klap , een klap op de vloer.
