Hoofdstuk 2 : De buurman
Diezelfde avond stond ik voor de spiegel in mijn kamer, die flink was veranderd. Van knal roze met andere kleuren, tot een egale crème kleurige kleur met wit en zilver.
De avond beviel mij niet goed, de ruzies tussen mij en Michelle waren nog nooit zo erg geweest. Plus ik had iedereen gewoon weg gestuurd, iets wat je normaal ook niet doet als 'Gastvrouw'
Ik keek in de spiegel met een geforceerde glimlach. Achja, wat maakte het eigenlijk ook uit. pa en ma snapte het vast wel, maar Michelle..
De kussens die ik voor de sier op bed had legde ik aan de andere kant van mijn bed en dacht weer aan Michelle. Waar zou ze nu zijn? Zou ze met pa en ma mee zijn? Of zou ze slapen bij vrienden?
Eigenlijk moest ik mij daar helemaal geen zorgen om maken, zij had kerst verpest met haar alcoholistisch gezeur.
Na nog een uur gepiekerd te hebben viel ik in een kleine roes van slaap en deed mijn ogen dicht om even bij te slapen. Het was immers pas tien uur 's avonds veelte vroeg om te gaan slapen op kerst, misschien moest ik dadelijk maar eens uit gaan.
Midden in de nacht hoorde ik wat voetstappen in mijn kamer, of ik droomde het of ik verbeelde het mij, maar ik hoorde iets duidelijk.
Zonder dat ik het door had stond Michelle in mijn kamer, en ze liep de hele tijd heen en weer. Alsof ze iets zocht.
Een licht gehijg naast mijn bed hoorde ik ook, uit angst durfde ik mijn ogen niet open te doen. Dadelijk was het gewoon een inbreker die iets wou hebben uit het huis, nou dan mocht hij alles hebben.
"Nu slaap je nog met je mooie rooie haartjes, maar morgen ochtend zal je er wel anders uit zien als alles loopt zoals ik wil"
De volgende ochtend werd ik met pijn in mijn keel wakker, en toen ik mijn ogen open deed zag ik een schim staan in mijn kamer.
"Als ik nou wat eerder was geweest had ik haar mee kunnen slepen naar..." Hoorde ik haar mompelen en zag haar met een vinger in de lucht alles berekenen. "Michelle, wat doe je hier?"
Na tien minuten had ik nog geen antwoord gehad. "Nou ga je nog vertellen wat je hier doet?" Vroeg ik fel en kreeg weer geen antwoord, ze had vast niet verwacht dat ik wakker was geworden.
"Wat doe je hier? Ik heb toch gezegd dat ik je hier niet meer wil zien?" Michelle schudde haar hoofd nadat ik dat had gezegd.
"Ik heb gewoon nog het recht hier te wonen." Zei ze met een mini stemmetje, die nogal bang klonk. Ik begon te lachen, ik had haar al die tijd al gewaarschuwd maar omdat ik dacht dat ik een goed mens zou zijn als ik haar van de drank af hielp, liet ik haar hier blijven.
Dat was de meest grote fout die ik tot nu toe had gemaakt, keer op keer probeerde ik het natuurlijk maar het lukte maar niet. Ze bleef maar niet van de drank af.
"Luister, jij hebt helemaal niks meer hier. Je hebt recht op niks, ja je eigen spullen. Maar meer ook niet! Je hebt het verpest Michelle! En ik heb je vaker gewaarschuwd de afgelopen jaren."
Michelle vond mijn tegen woord niet fijn zo te zien, maar ik wou deze plek nu eindelijk eens voor mijzelf hebben. Even rust van alles en iedereen.
"Ik heb je kansen gegeven en die heb je verpest. Door de drank! En dat niet alleen, je nam telkens vreemde drugs gasten mee! En die wil ik niet hier in huis!"
"Overigens heb ik je toen je tiener was al gezegd dat je zo kon opdonderen wanneer ik het wou. Het is nu MIJN huis, en ik heb voor dit huis getekend dus ik kan jou er uit zetten wanneer ik wil."
Na mijn stevige preek was Michelle nog steeds stil, ze zocht zeker naar woorden die ze niet had.
"Luister barbie popje. Ik vind dat ik hier gewoon mag blijven wonen, je doet net alsof ik een of andere crimineel ben." Riep ze boos en maakte er spastische bewegingen bij.
"Dit is MIJN erg, en MIJN kamer. Ik heb JOU gister gezegd dat je je spullen moest pakken en opdonderen. Wat begrijp je er niet aan?"
"Oh wacht ik weet het alweer, je was te dronken en heb het niet opgezogen met je dronken hersens." Ik begon een beetje boos te worden, en dat op de vroege ochtend was niet fijn.
"Fijn als je mij zo graag weg wilt hebben dan ga ik wel weg! Maar dan hoef ik jou nooit meer te zien!" Riep Michelle boos, en ze begon te stampvoeten. Net als een klein kind dat haar zin niet kreeg.
"Dan kan je echt alles zelf uitzoeken hoor Vera! Niks doe ik dan meer voor je , want dan ben ik weg!" Riep ze, alsof ze ooit iets in huis had gedaan. Ze ruimde haar eigen borden nog niet eens op.
Ik trok het niet aan en negeerde haar maar en keek arrogant naar buiten.
Na tien minuten mij dom te hebben aangestaard liep ze eindelijk weg, en toen viel er een lichte zucht van opluchting.
Eindelijk ging ze weg en had ik het huis voor mij alleen, eindelijk na al die jaren rust van iedereen!
Nog geen uur later was de rust terug in huis gekeerd en kon ik rustig douchen en aankleden. Michelle was echt vertrokken en had al haar spullen meegenomen, wat een ruimte had ik opeens.
De deurbel ging en keek van boven de trap naar beneden wie er voor de deur stond. Ik zag dat het niet Michelle was, maar de nieuwe buurman die vorige week hier was komen wonen.
Zo snel als ik kon liep ik de trap af, ik hield hem al een tijdje in het zeil. Hij had geen vrouw en geen kinderen, ideaal als partner keuze.
Achja, misschien moest ik niet te hard van stapel lopen en hem gewoon eerst als een vriend beschouwen. Dan zal de rest wel van zelf komen toch?
"Hallo, ik ben Vera. Kan ik iets voor u betekenen?" Vroeg ik toen ik de deur open had gedaan en keek hem meteen recht in zijn ogen aan. Het was een knappe man van rond mijn leeftijd, erg aantrekkelijk.
"Nou ik hoorde nog niet zo lang geleden hier geschreeuw en alles. Ik kwam even kijken hoe het maakte, want je weet maar nooit tegen woordig met die mannen. Ze mishandelen maar raak." Dacht hij serieus dat ik ruzie had met een man?
"Sorry? Een man? Nee ik heb geen man, ik had ruzie met mijn zuster. Overigens al een paar jaar, maar ik was zo aardig om haar in huis te hebben. Maar heb haar er uit gekickt." De man keek mij verbluft aan. "Oops sorry, ik dacht dat u al bezet was!"
"Nee helaas nog niet. Wilt u binnen komen voor koffie?" Vroeg ik non-challant en de man knikte ja. Misschien was een goede buur beter dan ruzie met een zus?