Hoofdstuk 9 : Kindertijd is vrije tijd
Op de eerste schooldag van Isabella was het een enorme chaos in huis, als eerste sliep ik door mijn wekker heen en kwam Isabella mij wakker maken om te vragen of ik nog op stond.
Vervolgens snel Isabella wassen, aankleden en wat eten geven. En dan ook nog haar brood smeren en alles, voor acht uur! Want om acht uur kwam de bus.
Ik keek uit het raam toen de bus haar kwam halen, en ze zwaaide heel lief toen ze de deur uit liep. Wat was ze toch een schatje..
Opgelucht haalde ik adem eindelijk was alles weer normaal, na zes lange jaren met stress kon ik eindelijk op gelucht adem halen en weer eens het huishouden op orde brengen.
"Zeg moet jij niet naar werk?" Vroeg ik aan Xander die in zijn ondergoed naar beneden kwam lopen, hij knikte. Natuurlijk moest hij wel naar werk, want wie moest er anders voor wat geld zorgen?
"Moet ik wel, maar ik heb geen zin. Dus heb mij ziek gemeld, misschien kunnen we wel een broertje of zusje maken voor Isabella. Zou geweldig zijn toch?" Ik keek hem met grote ogen aan en voordat ik net 'Nee' kon uitroepen kwijlde ik en kwam er niks uit.
"Sorry ik wil echt even gewoon geen kinderen meer, ik kan nu pas eindelijk gaan bij rusten na 6 jaar." Xander keek me raar aan en hield zijn schouders op. "Dan niet"
Ik draaide mij om om te zien of de school bus er nog stond en die stond er helaas al niet meer. Mijn kleine baby moest hier blijven, hoe lastig ze ook was.
Ze begon oud te worden en dat was het teken dat ik ook oud begon te worden.
Isabella was een druk kind, ze speelde altijd in de achtertuin met vriendjes of alleen. En als ze dat niet deed was ze wel bezig met haar huiswerk, of lag ze gewoon lekker te slapen in haar kamertje.
Ze had een echte prinsessen kamer gekregen, vond ik dan. Ik moest mijn kamer delen met mijn zus en dat vond ik verschrikkelijk, en had dus ook niet de luxe zoals zij.
Een paar maanden later was ik helemaal gewend aan de rust in huis die er kwam sinds Isabella naar school ging. Zo kon ik ook vaker weer dingen voor mij eigen doen, zoals schilderen en surfen op het internet!
En nadat Xander ontslag had gehad omdat hij af en toe niet kwam opdagen, lag hij steeds vaker in de tuin te relaxen.
In geld nood kwamen we niet vanwege alle generaties voor mij die geld hebben gespaard, maar toch was het fijn om zelf ook iets bij te dragen als stamhouder, maar eigenlijk had Xander het al die tijd gedaan.
En wat betreft onze relatie, zat alles nog steeds pluis. Soms wat mening verschillen over wat lekker qua eten is en wat niet, maar ach dat heeft ieder stel wel?
Onze liefde was alleen maar gegroeid in de afgelopen jaren, door het hele onvruchtbaarheid proces en door de komst van Isabella.
Ja we hielden nog steeds van elkaar, niet minder maar wel meer!
Isabella was, in tegen stelling van haar peuter tijd, een heel makkelijk kind en zeurde nooit om speelgoed of om materialistische dingen. Ik was blij dat ondanks ze donders goed wist dat wij een fortuin hadden niet zo zeurde.
Ze was nu bijna al een echte puber en dat merkte we af en toe wel eens aan haar reacties maar dat maakte niet uit, tenminste, zolang ze goede cijfers op school zou blijven halen en ons niet zou uitschelden.
Des te langer ze op school zat, des te meer vrienden ze kreeg. Af en toe was het niet fijn om al die kinderen over de vloer te krijgen, vooral niet als je een dagje in je vrije tijds kleding wou lopen of wat rust wou.
Maar eigenlijk moest ik gewoon niet zo zeuren, ze deed het goed. Voor de rest was het rustig in huize van Vliet, er gebeurde niet veel bijzonders.
Behalve dan dat ik via via heb moeten horen dat mijn vader is overleden en begraven, en ik heb niet eens een kaart gehad of een uitnodiging voor de begrafenis. Een ding wist ik zeker, contact hoefde ik met hun niet meer te zoeken.