Hoofdstuk 5 : Good bye my lover
Twee tot drie maanden gingen ongeveer voorbij, en in die tijd gebeurde veel. Noah liet mij zo min mogelijk in de buurt komen van Joey, en liet mij hem niet eens meer voeden of wat dan ook.
.
Noah was druk opzoek naar een huis, maar het liefst wou ik alle site's, kranten en kaartjes bij de supermarkten weg willen halen en blokkeren, maar ik wist dat dat natuurlijk niet kon.
.
"oh je moest zo nodig vreemd gaan met die ene gozer in Parijs waar je zulke fantastische seks mee hebt gehad dat je nu zwanger bent." Ik begon weer tegen mijzelf te praten, maar dit keer op de irritante toon hoe Noah tegen mij praatte.
.
"Zei je iets, Dewi?" Vroeg Noah toen hij uit de kamer van Joey kwam lopen, hij had hem waarschijnlijk in bed gelegd en toe gefluisterd dat mama hem niet zou instoppen. "Nee nee, ik urm was even hard op aan het denken."
.
"Oke dan is het goed. Ik ben in mijn kamer als je mij nodig hebt." Zei hij en hij liep zo weg, dat een mens zo kil kon worden wist ik niet. Zonder enige emotie keek ik voor uit, ik had alles kapot gemaakt en daardoor was hij zo kil geworden...
.
Af en toe voelde ik mij misselijk makend, op dat soort momenten dacht ik na over wat ik gedaan had als Noah het mij had geflikt. Ik denk dat ik eigenlijk meteen was weggaan of ik had hem flink geslagen en dan pas weg gaan.
.
Maar goed, dat deed er niet toe.. Want hij was dit keer niet de schuldige, maar ik. Met een wispelturig gezicht keek ik in de spiegel naar mijzelf. "Je hebt het goed voor elkaar meis."
.
Zwanger van je beste vriend uit Frankrijk, en Noah die dadelijk gaat verhuizen en dan sta ik er alleen voor met twee kinderen. Want Noah zou het mij toch echt niet aankunnen doen om Joey mee te nemen? Nee vast niet..
.
Toen Noah naar zijn werk was gegaan , was het tijd voor Joey's verjaardag. En dat vierde we dan nu maar lekker met z'n tweetjes, dan kon ik tenminste nog even van hem genieten als kind zijnde.
.
Toen hij opgroeide zag ik dat hij veel van zijn vader weg had. En dat vond ik best wel jammer, aangezien ik wou dat hij meer op mij en mijn moeder leek.
.
Een paar maanden later was ik onrustig, ik was bijna twee weken voorbij de negen maanden en het kindje was er nog steeds niet. Gelukkig genoot ik dit keer wel van de grote opblaas buik en vond het dus ook niet erg dat ik hem nog even had.
De dagen leken wel langer te duren en mijn buik werd harder en harder, zelf werd ik alleen maar moeier en moeier. Bij Joey had ik er geen problemen mee, alleen was ik toen meer misselijk dan nu.
Toen ik net naar de wc wou gaan, merkte ik dat er iets langs mijn broek begon te lopen.
"Of ik heb in mijn broek geplast of mijn vliezen zijn gebroken." Zei ik weer eens tegen mijzelf, misschien moest ik mijzelf maar eens na laten kijken door een psycholoog. Want ik deed dit vaker en vaker.
"Het waren dus mijn vliezen die door zijn gebroken." Heftige pijn kreeg ik in mijn buik en kreeg ook gelijk de drang om te persen.
"Ooh die pijn is ondragelijk" Waarom wou ik ook alweer een kind? Oja ik was vreemd gegaan en zwanger geraakt en Dior weet het nog steeds niet. "oefffff"
Toen de twee mannen des huizes thuis kwamen schrokken ze zich een hoedje! "Doe eens rustig, ik krijg alleen maar een baby"
"Mamaaaaaa! Niet dood gaaaaan!" Riep Joey zwaar in paniek, en Noah keek vol afgunst naar mij. Hij wou dit niet zien en het kind wou hij al helemaal niet zien.
En na twee uur lang persen had ik eindelijk weer een mooie zoon. De tweede jonge in de legacy. "Kevin, zo ga je heten. Kevin." Vol trots en met een sprankeling in mijn ogen naar Kevin, dit keer moest ik het beter aanpakken dan bij de eerste keer.
Bij Kevin begonnen mijn moeder gevoelens echt op te komen. Het was heerlijk om hem te voederen.
Het voelde totaal anders dan met de geboorte van Joey, het voelde meer als mijn eigen kind nu. Geen 'dwang' kind. Nu Joey een kind was, was het een hele fijne jonge geworden.
Maar toen Joey baby was, was het alleen maar huilen en huilen. Maar Kevin gaf bijna geen kick, alleen als hij honger en een poep luier had.
Ik was deze keer echt blij, ondanks dat alles anders is gegaan dan ik had geplant. Nu moest ik nog aan Dior vertellen dat hij nog een zoon had gekregen...
"Hey Dewi, kan je zo komen naar de woonkamer. Ik wil even met je praten?" Vroeg Noah die binnenkwam lopen in de babykamer, en keek met vol haat naar Kevin. "Ja is goed."
Hij liep weg, en ik wist wel waar het over ging. Noah had vast een huisje gevonden, en zou Joey van mij afpakken. "Kom we gaan je huiswerk maken liefje." Zei ik tegen Joey die achter mij stond.
"Zo wat is er aan de hand Noah?" Vroeg ik zo ijzig mogelijk, hij had mij de afgelopen genegeerd en mij niet eens geholpen met de baby.
"Ik heb een huis gevonden, aan de andere kant van Riverview. " Een lichte schok ging door mij heen, hij meende het dus echt toen der tijd. "Je hoeft niet bang te zijn dat ik Joey afpak, hij mag zelf beslissen waar hij wilt wonen."
"Oke dat vind ik een goed idee..." Zei ik zachtjes en voelde wat vocht bij mijn ogen komen. Verdomme, waarom moest ik huilen? Hij wou mij in de steek laten met twee kinderen, en eigenlijk heeft hij nog groot gelijk ook.
"Nou zoon, waar wil je wonen? Bij mama of bij mij?" Vroeg Noah aan Joey en hij keek op van zijn reken sommen. En keek ons bedenkelijk aan, alsof hij bang was een van ons te kwetsen.
"Ik blijf bij mama, en ik kom in het weekend wel naar jou. Tenminste als ik zin heb." Zei hij en hij begon weer zijn huiswerk te maken. Yess , dat had ik tenminste in de pocket.
"Als dat je wens is zoon dan zal ik dat accepteren."Zei hij en iets in zijn stem klonk onzeker, alsof hij het naar vond dat zijn zoon koos om bij zijn moeder te blijven.
"Goeie keus liefje, zit je ook dichterbij school en kan je wat langer slapen. Maar je moet dan niet vergeten om papa op te zoeken he. Anders wordt hij boos." Zei ik tegen hem en hij begon te zuchten en waarschijnlijk ook te rollen met zijn ogen.
"Nou dit was het dan." Zei ik met nog meer vocht bij mijn ogen dan tien minuten geleden. Het deed mij natuurlijk wel pijn dat hij weg ging, hij was de liefde van mijn leven. Maar niets kon het meer lijmen, niets. Want daar had ik de laatste maanden al aan gewerkt, maar het ging niet met die zwangerschap erbij.
Hij wou mij een afscheid omhelzing geven, maar ik vertikte het om hem die te geven. "Het is beter als je gewoon gaat."
"Maar ik bedoel het alleen maar aardig Dewi, we moeten voor Joey wel over weg kunnen gaan met elkaar." Wat hij zei hoorde ik niet meer, ik was alleen maar boos dat hij echt vertrok.
"Kan me niet schelen Noah McDermott, als jij nu uit deze deur loopt.. Hoef ik je echt niet meer te zien.. Zelfs niet voor ons kind. "
