Hoofdstuk 8: Peuter tijd
Terwijl Xander heerlijk op zijn vrije dagen zat te schommelen, en te genieten van de rust die hij weer had..
Was ik bezig om onze oh zo charmante dochter, die nogal vaak in haar neus peutert, iets bij te leren. Ik moest haar leren praten, want gebrabra verstond ik niks van.
Soms waren haar snotjes interessanter dan wat mama te vertellen had. Ik wist dat Isabella gewoon niet dom was, en ze wel potentie had om het op haar leeftijd te leren.
"Kom op Isabella, stel mama nou niet teleur en werk eens mee." Mompelde ik zachtjes, ze kon mij toch nog niet verstaan omdat ze nog niet alle woorden uit de Nederlandse taal kon.
Het leren praten ging na het snotjes incident veel beter , maar toch reageerde Isabella iets te afwezig. Alsof het te makkelijk was voor haar om alles op te slaan of iets.
Iets wat natuurlijk vrij bijzonder was, want na een uur had ze het al onder de knie en konden we verder gaan op het leren lopen.
Maar niet vandaag meer, mijn kleine prinses was moe. En dat was duidelijk te merken met haar dram gedrag.
Na een flesje warme melk stopte ik haar in bed en gaf haar een zoen op haar voorhoofd. Ze wou dat ik bleef maar ik had persoonlijk nog wel meer dingen te doen dan alleen spelen of voorlezen.
Zoals bijvoorbeeld, schoonmaken. Iets wat ook moest gebeuren in huis natuurlijk, iedere
Af en toe was het best zwaar om moeder en huisvrouw te gelijk te zijn, vooral als sommige lichaam delen niet meer goed mee wouden werken.
Snel ging ik nog even koken voordat Xander thuis kwam en weer een drama ging maken dat hij aan het verhongeren was.
Hoe had mam dit ooit vol kunnen houden? En dat nog wel met drie kinderen!
Zucht, Mam. Wat mis ik die oude goede tijd dat mama alles voor mij deed, en dat we tot diep in de nacht kletste over jongens en uit gaan.
Misschien moest ik binnenkort maar eens langs gaan, maar waar zouden ze toch wonen? Toen ik laatst langs ging om Isabella te laten zien, waren ze niet in hun senioren huisje...
"Wat staat er op het menu van vandaag mevrouw van Vliet." Xander was binnen gekomen na een dagje hard werken, maar het eten was nog lang niet klaar.
"Gewoon wat pasta, zou je alstublieft wat aan de vaatwasser willen doen? Want heb net al een uur kunnen dweilen, maar nu weer!" Zei ik terwijl Xander met zijn ogen rolde en ik de geur van de pasta rook.
"Kon jij de monteur niet bellen dan? Je zit de hele dag thuis!" Zei Xander met een verbaasde toon in zijn stem.
"Oh kijk nou! Ik houd mijn aandacht er niet bij en alles mislukt weer. Nee Xander dat kan ik niet, want ik moet ook nog boodschappen doen. En dit laatste beetje eten wat verprutst is, was het laatste in huis."
Xander stond op en liep richting de eetkamer. "Ik bel wel de Pizza Koerier." Hij altijd met zijn verdomde pizza.
De maanden daarna probeerde ik Isabella te leren lopen, want dat moest ze toch echt kunnen voordat ze zou opgroeien.
Het ging stapje voor stapje, maar dit keer focuste ze zichzelf wel.
Telkens als ze omhoog stond vond ze het fascinerend om zich heen te kijken, waarschijnlijk werd er gewoon een nieuwe wereld voor haar geopend!
Eenmaal toen ze goed kon lopen was ik iedere keer weer verbaasd als ze in mijn armen liep.
Het was z'n speciaal gevoel, dat ik het amper kon beschrijven. Misschien opgelucht of voldaan?
En Isabella vond het maar al te leuk dat ze al die aandacht van mama kreeg !
