Hoofdstuk 1: Verlaten

Picture
De dood van Opa zou ik nooit vergeten, niemand in dit huis natuurlijk. Hij was de enige man in mijn leven die mij dingen leerde, voor de rest had ik nooit een vader figuur gehad. 

 

Picture
Twee weken na opa's dood groeide ik op tot een tiener en deed er toen gelijk alles aan mijzelf uit te drukken op een andere manier dan de standaard mens in Riverview.

 

Picture
Nadat ik overlegd had met mama mocht ik dezelfde tattoo's als opa, misschien had hij het niet mooi gevonden maar ik deed het uit eer betoon. Gelukkig mocht het en was het niet zo heel duur, vriend van een vriend kende wel iemand die dat kon. Dus dat was zo gepiept. 

 

Picture
Naast mijn nieuwe look speelde ik ook een instrument, mijn moeder had liever dat ik voor de piano ging dan voor een gitaar maar het was altijd nog mijn leven. Ze was overigens niet zo blij met mijn look, ze vond het te donker. 

 

Picture
En zij was niet de enige die dat vond, de kinderen op de middelbare school ook. Ze vonden het maar niks een jongen met gekleurd haar en zwarte kleding met tattoo's. Ook waren er vaak leraren die aan de telefoon hingen of mijn moeder wel goed bij haar hoofd was vanwege mijn tattoo's

 

Picture
Maar ik trok mij van niemand iets aan, ik moest er uit zien zoals ik wou en als iemand dat niet aan stond dan hadden ze pech. Over tien jaar zouden ze zeggen 'Kijk die gozer heb ik vroeger gepest, goh wat is hij beroemd geworden.'

 

Picture
En hun zouden dan zielig op de bank zitten met vrouw en kinderen, kinderen waren voorlopig niks voor mij. Muziek was mijn ding en dat moest ik de wereld laten weten. 

   

Picture
Alleen mocht ik van mijn moeder dit grond niet verlaten om een of andere reden, maar ik zou haar wel zo ver krijgen om mij een jaar naar Bridgeport te laten gaan. 

  

Picture
Ze moest wel, iemand moest mijn talent ontdekken en mij gewoon een platen contract geven! 

 

Picture
Muziek was echt mijn ding en mijn passie, naast het sleutelen aan de auto die ik van opa had ge - erfd natuurlijk. Maar opa had daar zelf zo veel aan gesleuteld voor dat hij dood ging, dat hij gewoon principe klaar was. 

 

Picture
"Omaa , u bent vergeten boodschappen te doen!" En dat klopte ook want het enige wat er in de koelkast stond was een boterham met Pindakaas en Jam. Niet dat ik het erg vond maar ik had eigenlijk wel zin in een warme maaltijd vanavond. 

 

Picture
En daarmee bedoelde ik natuurlijk niet pizza, want daar had de familie van Vliet hun buik wel vol van. Toen ik aan het 'Zit eiland' wou gaan zitten om te gaan eten, zag ik opeens een briefje op tafel liggen. 

 

Picture
Dat zou vast een briefje van mijn moeder zijn dat ik mijn huiswerk netjes moet maken en met oma moet gaan boodschappen doen. 

 

Picture
Rustig ging ik zitten en nam een hap van mijn boterham en keek naar de brief. Die begon met 'Lieve Alex'  wat ik een beetje raar vond voor een commandeer lijstje. 

 

Picture
Ik vouwde de brief open en zag een heel kantje vol. 'Lieve Alex, ik ben er al die jaren voor jou geweest en je vader niet voor jou. Dat is mijn eigen schuld omdat ik zei dat hij ons met rust moest laten. '

 

Picture
'Maar sinds opa's dood weet ik dat het leven kort is en wil ik je vader op gaan zoeken. Ik weet dat hij is verhuisd naar Japan voor zijn bedrijf , en ik zal er alles aan doen om hem te gaan vinden ook.'

 

Picture
'Ik hoop dat je er begrip voor hebt dat ik je nu aan je lot toe laat. Maar zie het positief, ik kom terug met je vader, hopelijk. En tot die tijd zorgt oma voor jou. Jij krijgt ook vanaf nu de taak om de legacy voort te zetten, meer informatie daar over kan je bij je oma halen. Tot snel mijn lieve zoon. Dikke kus je moeder, Isabella'

 

Picture
Ik stikte in de laatste hap van mijn boterham toen ik de brief uit had gelezen, en rende zo snel mogelijk naar mijn oma. "Oma! Mam heeft een briefje achter gelaten in de keuken."

 

Picture
"Ze is gewoon zonder ons vertrokken naar Japan!? Welke psycho moeder doet dat nou!? Het is al erg genoeg dat ik geen vader heb, nu zit ik zonder moeder en moet ik u de hele tijd lastig vallen!"

 

Picture
"Lieverd, je moeder weet heus wel wat ze doet. Ze had mij al een klein beetje ingelicht omdat zij mij wakker maakte toen ze vertrok, ze wou expres niks zeggen om je ongerust te maken."

 

Picture
"Maar het is gewoon niet eerlijk! Eerst zegt ze tegen die vent dat hij haar met rust moet laten en dan gaat zij hem nu opeens na zoveel jaar zoeken!? Dat heeft toch totaal geen zin, misschien is hij wel hertrouwd en heeft hij kinderen bij een andere vrouw. Weet ik veel"


Picture
"En dan nog iets! Ik mag van haar niet een jaar naar Bridgeport, maar zij mag wel even besluiten of ze een lange tijd naar Japan gaat of niet. Hoe hypocriet is zij!" 

Picture

 

Picture
"En waarom mag ik nou weer niet optreden!?" Twee maanden nadat mijn moeder was vertrokken was het dag in en dag uit een groot drama hier in huis. Om alles kregen oma en ik ruzie, en zij moest natuurlijk winnen omdat het haar huis was. 

 

Picture
"Jou moeder is er niet en ik ben nu dus je soort van moeder, en je hebt altijd nog mijn regels te accepteren onder mijn dak jonge man. En dat is door de week niet optreden!" Zei ze op een felle toon en keek er ook weer vals bij. 

 

Picture
"Serieus en iedereen vind het gek dat er niemand zo muzikaal als ik in de familie ben!? Doe eens wat losser, iets spontaans. Iets waar ik tenminste opa nog mee blij kon maken." Nadat ik dat eruit had geschreeuwd werd het stil. 

 

Picture
"Ga naar je kamer Alexander." Ik haatte het als ze mijn 'volle' naam gebruikte, natuurlijk heette ik Alex maar toch op mijn geboorte bewijs stond Alexander. Hoe had mijn moeder daar ooit op kunnen komen?

 

Picture
Meestal na zulke heftige-korte ruzies met mijn oma ging ik naar buiten en daarna naar mijn kamer. 

 

Picture
Even lekker de problemen uit laten waaien en nadenken waarom oma mij niet begreep, ik snapte het echt niet. Wat was er nou zo moeilijk aan om je klein kind te laten gaan spelen in de 'Sap Bar'

 

Picture
Ik zuchtte, misschien was het de leeftijd en miste ze opa gewoon. Waardoor ze mij het liefst thuis wou hebben of iets. 

 

Picture
Maar dat ik thuis bleef zou ook niet lang meer duren, als ma gewoon naar Japan kan. Dan kan ik ook gewoon voor een jaar naar Bridgeport. 

 

Picture
Misschien eigenlijk ook wel niet en moest ik wachten op mijn moeder tot ze terug kwam en wat meer vertelde over de legacy. 

 

Picture
Ach wat kan mij het ook schelen. Ik was nog een tiener en moest genieten van de tijd dat ik nog geen officiële beslissingen hoefde te maken. 

 

Picture
Nee, het enige wat ik hoefde te doen was een 'swing' aan mijn gitaar te geven en spelen tot diep in de nacht. 

 

Picture
Af en toe aan een eigen zong werken.. 

 

Picture
En zorgen dat mijn gitaar-spel beter en beter werd, waardoor ik later beroemd kon worden en alle vrouwen kreeg die ik wou. 

 

Picture
Nadat ik het laatste power akkoord aansloeg wist ik het zeker, ik ging echt naar Bridgeport. En nog liever dan vandaag dan morgen. 

10G van vliet