Hoofdstuk 1: 1,2,3,4 de tel kwijt?
In de tijd dat Layla huis arrest had, besefte ze zichzelf dat ze haar dromen achterna moest gaan. En dat deed ze, ze begon te leren voor haar droom baan en ging gelijk toen ze jong volwassen werd naar het gebouw van de Wetenschap.
Dat was ook het enige wat ze zeker wist, De wetenschap. Tussen de mannen kon ze namelijk niet kiezen. De ene avond had ze Puk dan weer Sjaak , Peter, Karel noem maar op en ze had ze gehad.
Zelfs haar eigen baas dook ze mee het bed in, alleen om maar hoger op te komen in haar carriere en het boeide haar niet dat hij getrouwd was.
"Is ze nou alweer aan het krikken?" Vroeg JD aan Madeleine die netjes haar huiswerk aan het maken was en braaf 'ja' schudde met haar hoofd.
"Het houd ook gewoon nooit op, maar ze moet het zelf weten. Mijn leven niet." Dat was de enige opmerking die ze gaf nadat ze een moeilijke reken som had ingevuld.
De twee tieners hadden er voor gekozen om in het ouderlijk huis te blijven wonen, terwijl de ouders zelf een klein huisje hadden gekocht voor zichzelf om niemand tot last te zijn. Vooral Layla natuurlijk niet. "We zouden iets kunnen bedenken waardoor ze er mee stopt?"
"Zoals wat JD? Je weet dat ze aan haar behoeften moet komen, of was dat nog niet duidelijk na Karel, Sjaak, Peter en de rest?" Madeleine keek niet veel op want ze wou perse haar huiswerk af hebben.
"Misschien extra haar bed saboteren en alles?" Floepte JD er uit en Madeleine keek hem met rollende ogen aan. "Je weet toch dat ze dan gewoon ons bed, of de bank pakt."
Vrijdag avond was het altijd de avond dat Layla naar de Sapbar ging om wat Prooi te zoeken om aan haar behoeften te voldoen. En natuurlijk lag zij deze vrijdag avond niet weer alleen in bed.
Dit keer was het Tim die aan de beurt was om haar te plezieren.
"Layla, wat ik nu ga zeggen heb ik nog nooit zo snel tegen een vrouw gezegd.. Maar ik hou van je, ik denk dat ik verliefd op je ben" De woorden van Tim leken niet echt bij Layla aan te komen.
"Oh.. Ik uhm, ik hou ook van jou" Zei ze zenuwachtig en twijfelend terug, maar natuurlijk meende ze er niks van.
Tim viel daarna direct in slaap, en nog steeds waren de woorden van Tim in haar hoofd op z'n plek gezet.
Natuurlijk wist ik dat deze pleziertjes een keer zo zouden beëindigen , maar dat het al zo snel was.. Ik kon niet liegen over mijn gevoelens tegen over hem.. Dat kon gewoon niet..
Maar misschien ook wel, misschien moest ze het spelletje maar mee spelen voor haar 'pleziertjes'. Dan hoefde ze niet iedere keer naar buiten om iemand daarvoor te zoeken.
De volgende ochtend om vijf uur ging mijn wekker, het was tijd om afscheid te nemen van.. Oja Tim. Tim was zijn naam. "Bedankt voor de leuke nacht Tim."
"Jij ook schone dame" Zei hij en zette zijn zonnebril op, hij wou niet herkend worden door de buren omdat hij daar een ex had wonen. "Spreek ik je snel?"
"Ja ja natuurlijk" Had ik terug gezegd, maar natuurlijk wist ik wel beter. Ik ging hem alleen bellen als ik niemand kon vinden in de stad of op werk, ja dat was een goed plan.
Maar of Tim daar ook zo overdacht...
