Ik heb een kopie gemaakt van de stad, omdat ik op de een of andere manier toch een ziekenhuis moest maken om met het verhaal verder te kunnen. Daarin heb ik met de Boolprop Matthieuw aan de famillie toegevoegd. Dat jullie dat even weten :)! Anders zou het helemaal niet meer volgens de regels zijn.( En kon ik niet met Matthieuw spelen.) Dus voor de duidelijk heid: DEZE STAD IS EEN KOPIE! 

Hoofdstuk5:The only thing that matters is my child.

Picture
In de verte hoorde ik een piep, die steeds dichterbij kwam, het was een vervelend geluid. Mijn hand had een kleine tinteling en ik voelde dat er iets aan zat, met mijn andere hand voelde ik over mijn buik, hij voelde anders aan dan normaal maar het zal wel goed zijn.


Picture
De buik waar een kindje uit zou komen over een maanden, met een tevreden glimlach opende ik voorzichtig mijn ogen. De stralen van de zon vielen op mijn gezicht. Ze waren fel, té fel.


Picture
 
Ik keek in het rond en zag dat ik niet thuis was, dit leek eerder op een ziekenhuis. Paniekerig begon ik om me heen te kijken, en bekeek ook mijn buik onder de dekens. "Het is, het is weg." langzaam liet ik mezelf weer achterover vallen op het ziekenhuis bed en sloot mijn ogen.


Picture
Ik hoopte dat alles goed was met het kindje, ookal was het nog té vroeg. Het rare was dat ik me haast niks meer kon herrineren van gisteravond, dat gaf mij rillingen op mijn rug een beangstigend gevoel dat je niet goed kon omschrijven maar moest voelen. Het leven ging dus niet altijd over rozen..


Picture
Ik hoorde de deur open gaan en hield mijn ogen gesloten. "Waarom ben je hier eigenlijk nog? Ben je haar geheime stalker ofzo?" Het was de stem van Jebidiah, het was fijn om hem in de buurt te hebben want zo voelde ik me veiliger hier.


Picture
"Ach doe normaal man, ik wil haar alleen vertellen wat er is gebeurt gisteren enzo." Zei een stem van Matthieuw "Je doet maar. Ik ga werken, en als ik merk dat je haar met maar één vinger aan raakt, dan heb je een zwaar probleem." Zei Jebidiah stem dreigend tegen Matthieuw


Picture
Ik vond het teleurstellend dat Jebidiah werk boven mij koos"Gozer, je gaat nu toch niet werken. Je vriendin ligt in het ziekenhuis, je moet er voor haar zijn als ze wakker wordt!" Een mooie set van Matthieuw, alsof hij mijn gedachtes kon lezen.


Picture
"Flikker toch op man. Ik doe wat ik wil, en ik ga waar ik heen wil gaan." Zei Jebidiah en ik hoorde met een knal de deur dicht gaan.


Picture
Matthieuw zuchtte en liep richting mijn bed. "Het komt allemaal goed Robin." Zei hij.


Picture

"Heey, fijn dat je wakker bent geworden." Zei hij met een opluchtende glimlach. "Iemand heeft je gister gevonden op het tussendoor weggetje naar het park..." 


Picture
"Diegene heeft meteen de ambulance gebelt , en die kwamen vrij snel. Je had erg veel bloed verloren, ze hebben je geopereerd en alles." Vertelde Matthieuw, hij leek nog al geschrokken.


Picture
 
"En, en me kindje?" Vroeg ik zachtjes en voorzichtig, ik was bang voor de waarheid bang om te horen dat het dood was. "Je kindje leeft nog, maar ligt wel in kritieke toestand. Verder weet ik eigenlijk niet zo veel er over, sorry." Hij keek somber, maar gaf me toch een klein glimlachje om mij waarschijnlijk gerust te stellen.


Picture
"Waar is Jebidiah eigenlijk?" natuurlijk wist ik dat wel omdat ik de ruzie had gevolgt, maar dat wist hij niet dus ik moest het wel zo spelen.


Picture
"Je vriend die vond zijn werk belangrijker, ik zei al tegen hem dat hij hier moest blijven maar hij vond dat ik me er niet mee moest bemoeien." Zei Matthieuw en trok een naar gezicht, volgens mij had Jebidiah een niet al te goede indruk achter gelaten op hem, en op mij nu ook niet.


Picture
Ik was teleurgesteld in Jebidiah, hij zou me moeten steunen en hier blijven voor zijn pasgeboren kind. Ik voelde me leeg en had het gevoel dat alles niet goed zou komen, dat alles anders zou lopen dan geplant. Dat ik dadelijk er helemaal alleen voor stond, geen baby geen Jebidiah..


Picture
Ik kon zo niet door met Jebidiah, dat zou me gek maken. Hij liet me duidelijk merken dat hij alleen bij mij bleef voor het huishouden, en dat hij eigenlijk totaal niet van het kind hield. 


Picture
Ik begreep die hele man niet, ik begreep mijzelf nu niet eens...


Picture
Ik zuchte en keek Matthieuw aan. "Matthieuw?" Hij keek me vragend aan en ik gaf hem een glimlach. "Ik wil je graag bedanken voor wat je gedaan hebt, mij op de hoogte brengen enzo. Ik wil je graag een keer op een etentje trakteren als al dit gedoe voorbij is. Zou je dat een bezwaar vinden?"


Picture
Matthieuw keek me blij aan, " Etentjes zijn altijd gezellig, ik hou er op zn tijd wel van. maar te vaak achter elkaar is ook weer niet leuk. En je hoeft me niet te bedanken, ik ben blij dat ik iets voor je kon betekenen."


Picture
Ik gaf Matthieuw een glimlach en voelde dat ik nog steeds moe was, mijn ogen sloten bijna vanzelf. "Ik zie dat je moe bent, ik kom vanavond of morgen middag nog een ke-" Voordat Matthieuw zijn zin kon afmaken was ik al in slaap gevallen.


Picture
Zuchtend zat ik aan de rand van het ziekenhuis bed, nog steeds afvragend of mijn kindje nog zou leven.


Picture
Afvragend of Jebidiah ooit nog een keer kwam opdagen vandaag voor onze afspraak met Dokter van Dijk, die me de uiteindelijke uitslag zou geven of ze mijn kindje nog hebben kunnen redden of niet. 


Picture
Langzaam stond ik op en keek naar buiten, de zon scheen. Zou het een goed teken zijn? Dat alles weer goed kwam? 


Picture
Ik hoopte het, dan hoefde de periode van rouw niet te komen"Mevrouw, zou u het erg vinden als we nu al zouden beginnen, aangezien uw vriend er nog niet is." Vroeg de dokter.


Picture
Ik knikte langzaam ja. De tranen begonnen nu al in mijn ogen te springen, gaf Jebidiah überhaupt wel om het kind? Of om mij? Ik beet op mijn lip en probeerde tranen niet door te laten komen.


Picture

."Zoals u al weet heeft u Listeriose gekregen, het is een infectie door de listeria-bacterie, die binnenkomt via besmet voedsel, of rauwe melk. We hebben alles er aan gedaan om uw dochtertje te redden, en dat is gelukt. Uw dochtertje is officieel uit kritieke stand." 


Picture
Het voelde alsof de tijd stil werdt gezet, het kindje leefde nog. Het was er nog, het was er echt nog. 


Picture
Tranen vielen langzaam langs mijn wang naar beneden, na al die maanden, wachten en verheugen zou ik nu een mooi kindje kunnen vast houden.


Picture
Jebidiah was er nu niet om ons dochtertje te gaan bewonderen, volgens mij was hij de afspraak echt echt vergeten. 


Picture
.Alle beloftes had hij al meer dan twintig keer verbroken, misschien dacht hij toch niet zo serieus over onze relatie dan ik dacht. 


Picture
Misschien wou hij nu alleen nog maar bij mij blijven vanwege het kind dat er nu was.


Picture
“Uw mag vandaag nog naar huis toe, een dokter komt u nog nakijken en dan bent u ready to go!” Zei de dokter met een lach, het was een aardige man.


Picture
“Danku wel dokter.” Ik was zo blij dat ik wel door het hele ziekenhuis kon rond huppelen en springen en schreeuwen. Maar dat kon ik natuurlijk niet maken voor de andere patiënten die hier dood gingen. 


Picture

Vroeger toen ik klein was, was ik altijd bang om naar het ziekenhuis te gaan. Bang vanwege enge spuiten en enge dokters die je wel op konden eten. Bang om mensen pijn te horen lijden, en horen dood gaan. 


Picture
Dus als ik een keer mijn been had gebroken of mijn arm, zei ze altijd. “Denk aan de positieve dingen, mensen die beter worden en dat er baby’s worden geboren. En er zijn ook clowns voor de zieke kinderen, zo worden ze opgevrolijkt.” 


Picture
Ik miste mijn zus wel, ik had haar al verschijnende keren al gemaild. Maar had nooit iets terug gehad, dus ben zelf ook maar gestopt met mailen. 


Picture
Toen ik in de kantine aankwam zag ik dat Matthieuw me al stond op te wachten. “En!?” Vroeg hij terwijl hij in zenuwen stond af te wachten op een antwoord.


Picture
Ik toverde weer een glimlach op mijn gezicht, en zag dat de spanning van zijn lichaam afgleed. “Mijn kindje is uit kritieke toestand, en ik moet alleen nog worden nagekeken en dan mag ik naar huis!” 


Picture
Hij sprong van zijn stoel af en knuffelde mij meteen. “Wat goeeed! Waar is Jebidiah trouwens?” Mijn lach verdween gelijk van mijn mond, hoe moest ik matthieuw de aartsvijand van Jebidiah gaan uitleggen dat hij niet was opkomen dagen?  


Picture
Dan kreeg ik weer een preek van hier tot Tokio dat hij niet goed voor mij was en blablabla. “Hij werd in het nieuws opbeept voor een spoedgeval, dus hij is gelijk door gegaan.” Zei ik terwijl ik naar mijn voeten keek. 


Picture

“Hij is niet komen opdagen hé?” langzaam en nog steeds niet gelovend knikte ik nee. Ik kon nog steeds niet geloven dat hij mij zomaar liet stikken.


Picture
De dagen dat ik in het ziekenhuis had gelegen was hij  één of twee keer geweest op spreek uur, en af en toe liep hij langs mijn deur als hij naar een andere verdieping moest en zei hij heel leuk: Hoi! 


Picture
 “Lieve schat, nu je zijn kind hebt wilt niet zeggen dat je bij hem moet blijven.” En dat was de reden waarom ik het hem niet wilde vertellen, die twee schenen schijnbaar een ruzie te hebben om niks. En daarom wou Matthieuw , Jebidiah zwart maken en andersom ook. 


Picture
“Ik weet niet Matthieuw, het is wel makkelijk gezegd om dat te doen. Maar als een Single moeder is het moeilijk om nog een man te krijgen, de meeste mannen willen niet eens een vrouw die al een kind heeft van een ander. Die zijn veelte bang dat ze weer op hun ex vallen.” 


Picture
Na een check-up van een dokter, bleek inderdaad alles goed te zijn en mocht ik meteen mijn koffers pakken. Het gesprek met Matthieuw kon ik moeilijk afkappen, maar gelukkig kwam er een dokter die zei dat ik mee moest. 


Picture
En nu stond ik na een paar lange dagen eindelijk buiten met mijn dochtertje op mijn armen. 


Picture
Van Jebidiah had ik nog steeds niks gehoord, maar als hij dadelijk thuis kwam kreeg hij wel de wind van voren. Jebidiah had ook belooft dat hij mij naar huis zou brengen als ik het ziekenhuis uitkwam, een paar dagen geleden. Maar die belofte kwam hij nu dus ook weer niet na, en kon ik een taxi nemen.


Picture
Eenmaal thuis zag ik dat de aannemers weer waren geweest, en nu kon je het eindelijk een huis noemen. 


Picture
Jebidiah had de tuin wel versiert met roze slingers.Maar dat veranderde de zaak niet dat hij mij een paar dagen waarin ik hem het hardst nodig had, dat hij er niet was.


Picture
Ik moest nog wennen aan het hele vast houden, knuffelen, voederen, verschonen van z'n klein mensje, want ik had het immers al een tijd niet meer gedaan. Ze begon een beetje raar te putteren en besloot om haar even te knuffelen.


Picture
"Kom maar hoor kleintje." Het was een lief meisje, en ik wist precies hoe ze zou gaan heten. Eline, was een beeldschone naam voor een beeldschoon meisje. "Mama is er voor je "


Picture
"Ik leg je eventjes in je mooie bedje, zodat je hier aan kan wennen en mama zich kan opfrissen." Zei ik tegen Eline, die nog niks kon terug zeggen en waarschijnlijk nog niet eens kon verstaan.


Picture
Eline gaapte en ik aaide haar over haar kleine buikje, misschien viel ze zo wel in slaap.


Picture
Ik hoorde de deur met een knal dicht gaan. "Jebidiah" Fluisterde ik zachtjes, en hobbelde snel naar onze slaap kamer om mijzelf om te kleden.


Picture
"Jebidiah, kunnen wij even praten?" Vroeg ik met een kalme, kille stem. Hij keek op vanaf zijn krant, en zag haat in zijn ogen staan. Eigenlijk zou ik de gene moeten zijn die dat zou moeten hebben.


Picture
"Ja dat moet nu." Zuchtend las hij het artikel verder. Alsof er niks aan het handje was, niet dat ik het erg vond dat hij waarschijnlijk niks meer om mij gaf. Maar kom dan tenminste wel voor je kind.


Picture
"Waar was je al die dagen dat ik in het ziekenhuis lag? Toen je niet op spreek uur kwam en af en toe dood leuk hoi zei?" Ik stelde hem gelijk 100 vragen in één, zo gefrustreerd was ik er over.


Picture
"Leg die krant nou eens weg en praat als een volwassen man tegen me."  Hij keek me aan met een gefronste wenkbrauw.


Picture
"Wil je mij er van beschuldigen van het niet komen? " Hij begon te lachen, alsof het niet erger kon. 


Picture
"Ik ben de gene die verdomme al je zieken kosten betaalt, en je bloed eigen dochter heeft gered. En tussen al mijn werk diensten verwacht je ook nog dat ik langs kom? Wat ben jij voor iemand?"


Picture
Z'n reactie hoefde ik niet te pikken, niet van hem en van niemand niet. Ik was hem zat. "Jebidiah je kunt kiezen, hier blijven en werken aan onze relatie.. Of je pakt je spullen en  je gaat maar en dan hoef ik je nooit meer te zien." De woorden floepte er zomaar uit, zelfs ik schrok er een beetje van.


Picture
Ik stond op en keek Jebidiah niet meer aan. "Je kan kiezen, je weet. Daar is het gat van de deur."  Natuurlijk deed het mij pijn om hem te wijzen op zijn zwakke punten, z'n persoon was ik nog nooit geweest. Die van alles wat zei, of zeurde als een maniak. 


Picture
"Hoe bedoel je!? Daar is het gat van de deur!? Ik heb verdomme die deur betaalt, en jij! jij jij..."


Picture
"Wat Jebidiah?" Gaf ik als een fel tegen woord. "Jij hebt bijna geen reet aan dit huis gewerkt, niet eens betaalt. Ik kan beter tegen jou zeggen dat daar het gat van de deur is ."


Picture
"Nee nee, dat dacht ik niet Jebidiah. Ik heb dit land gekocht, jij besloot om hier te wonen vanwege mijn krottige huisje. Ik heb je nooit gedwongen, en ik heb je ook nooit gedwongen om met mij te slapen en daaruit een kind te verwekken."


Picture
"Dat heb je wel! Je hebt mijn hele leven verpest!"


Picture
"De gene die daar verantwoordelijk is ben jij zelf.." Een keer kon ik eindelijk naar andere mensen wijzen die wat verkeerd deden. Natuurlijk deed ik ook dingen fout, maar gaf het zelf toe. Tegen mensen die dat niet konden had ik een hekel, ze waren niet te vertrouwen.


Picture
"Jij bent aan de drank gegaan, jij hebt mij avonden alleen gelaten, jij hebt mij tot diep in de nacht wakker gehouden. Jij bent zelf de oorzaak voor alles Jebidiah." Zei ik en viel met een zucht stil, het luchtte op om alles een keer tegen hem te zeggen. "Fijn, als je wilt dat ik ga. Dan ga ik , en dan laat ik je voor altijd met rust."

                                                    Door naar hoofdstuk 6                         home
10G van vliet