Hoofdstuk 4: Paint all over it
De volgende dag besloot ik naar het adres te gaan wat op het kaartje stond wat ik van John had gekregen. Het huis leek op een oud verlaten kraakpand, wat ook niet zo gek is want het stond in de meest beruchte moord buurten van Riverview.
Als Macey wist dat ik hier was dan zou ze mij vermoorden, tenminste denk ik. Ze wou liever niet dat ik deze kant opging omdat het gewoon levens gevaarlijk is hier, maar daar trok ik mijzelf niet zoveel van aan.
Dit zou ik voor mijzelf gewoon moeten doen, en ook een beetje voor het bedrijf en het huishoudelijk inkomen. Met kunst kon je geld verdienen als een weet niet wat, dus daarom moest ik wel naar een van de beruchtste buurten van Riverview.
Toen ik na drie trappen eindelijk boven kwam , zag ik meteen een beeldhouwwerk. Het was een half naakte vrouw gewikkeld in doek, met goddelijk mooi lang haar. Het was prachtig
Het was ook nog gemaakt door HEM dacht ik verbaasd en keek er met een open mond naar toe. "Wauw, hij heeft talent."
Ik klopte op de balk van de deur opening aangezien de deur open stond. "Wie is daar?" Vroeg de man die aan het schilderen was met een zware stem. "Uhm Joey."
"Ah Joey, kom verder. John zei al dat je mijn kaartje had gekregen en langs zou komen." Zei hij een tikkeltje te serieus en legde de laatste hand aan zijn schilderij voordat hij zich wou omdraaien.
"Ja ach, ik heb echt hulp nodig met sommige dingen.. En ik moet me ook meer verdiepen in het kunst verleden denk ik." Zei ik nogal twijfelend, wat nou als hij geen echte schilder was maar deed als of? Iedereen kan namelijk schilder op nummer doen...
Toen de man waar ik de naam nog steeds niet van wist nog bezig was met schilderen en wat aan het praten was, keek ik rond in zijn appartement. Het was een grote vierkant en ook gelijk echt alles er in. Fietsen, het atelier hoekje.
De keuken zat vast aan de badkamer, en ook gelijk aan de slaapkamer. Het was een raar maar artistiek huis. Een huis waar ik zelf ook wel kon wonen als ik nog single was en geen kind kreeg.
"En daarom ben ik naar de kunst academie gegaan en ben vervolgens een groot succes geworden. Maar goed, ik ben niet voor niets zo groots.." Sprak hij verder, ik was nog steeds verbaasd over zijn appartement. Mooie aparte ramen, rare indeling van huis.. wauw.
"Nou en wat verwacht je van mij?" Zei hij terwijl hij opeens tegen over mij stond, ik schrok en keek hem aan. "Nou ik uhm, moet mijn schilder technieken verbeteren.. mijn blik op de kunst zelf. Zelf hou ik van abstract maar ik wil ook meer interesse hebben in het semi-realistisch"
"Ah dat soort dingen dus, nou dan ben je bij de goeie Joey. Ik zelf hou van Semi-realistisch, abstract is meer het nette werk. Bij Semi-realistisch kan je lekker je kwasten heen en weer laten gaan zonder dat je bang hoeft te zijn om een fout te maken."
"Nou bij Abstract valt het ook wel mee, maar je hebt wel gelijk. Soms krijg ik gewoon zweet op mijn voorhoofd als ik bezig ben met pieter peuterige lijntjes." Hij begon te lachen en hij kwam toch wel over als een aardige man.
"Je moet jezelf leren vrij te laten in de kunst, je moet niet zweten voor je eigen kunst. Nouja figuurlijk dan, niet letterlijk." Hij gaf mij een knipoog en toen zag ik dat een stuk van zijn blonde haar rood was. Rood van de verf.
Hij praatte wat door over zijn eigen ervaringen er mee en dat hij er stinkend rijk mee was geworden en zo ook de rest van de wereld had gezien.
"Je hebt een rode pluk in je haar" Floepte ik er midden in zijn verhaal er zomaar uit. Snel hield ik mijn beiden handen voor mijn mond en kreeg een kleurtje op mijn wangen. "Sorry, het floepte er uit."
"Ach maakt niet uit, dat krijg je als je creatief aan de slag bent. Dan krijg je dat soort dingen." Zei hij en hij begon weer te lachen.
"Je bent best grappig Joey." Zei hij met een rare blik die ik nog nooit eerder had gezien op een mannelijk gezicht en hij gaf mij weer een knipoog.
Toen ik met mijn ogen knipperde en ze weer open deed zag ik dat de man waar ik nog steeds de naam niet van wist, zo dicht op mij stond dat hij mij zoende. Mijn ogen plofte bijna uit mijn oogkassen van verbazing. Waar was hij mee bezig?
"Waar ben je mee bezig man!? Ik kom hier voor schilder les, niet om gezoend te worden door een man!" Viel ik meteen tegen hem uit nadat ik hem van mij had afgeduwd.
"Laat mij nou niet geloven dat jij het niet wou Joey, ik zie heus wel dat jij homo bent." Riep hij vol woedde uit. En zelf begon ik ook nogal aardig te koken, homo was ik niet. Dat wist ik zeker, ik had een vriendin en bijna een kind.
"Ik ben geen homo, ik heb een vriendin en bijna een kind." Zei ik letterlijk zoals ik het dacht tegen hem en hij keek mij boos en verslagen aan.
"Dus nu ga je zeggen dat je niet homo bent, en alleen voor lessen komt?" Hij keek mij arrogant aan en ik knikte heftig ja. "ja natuurlijk!"
"Daar geloof ik geen zak van Joey van Vliet. Wie kan mij nou niet weerstaan?!" Riep hij uit en zette zijn hand in zijn zij en rolde met zijn ogen.
"Ik denk niet dat deze samenwerking wat wordt Joey. Ik wil dat je nu vertrekt en nooit meer terug komt hier." Zei de man en hij draaide zich massief om, pakte zijn pallet en begon weer te schilderen.
"Daar dacht ik net dus ook aan. Ik laat je met rust en je ziet mij nooit meer." Zei ik en liep rechtstreeks de deur uit en gooide hem met een knal dicht. Ik moest naar huis, ik moest naar mijn vriendin. Maar vertellen wat er was gebeurd, kon natuurlijk niet. Dan zou ze mij verlaten en mijn kind afnemen.
