( Omdat je de legacy moet beginnen met 20,000, heb ik eerst een andere famillie gemaakt om hoofdstuk 1 te maken. Daarna heb ik Robin opnieuw gemaakt in de cas (stond al opgeslagen) en een lege kavel ($14.700) laten kopen. Daardoor volg ik nog steeds de regels )
Hoofdstuk 2: Robin meets Rivervieuw
Vanuit de taxi bekeek ik ieder huis en ieder weiland met grootte ogen. Het was hier waanzinnig mooi! Alleen hoopte ik dat mijn kleine mini huis je dadelijk niet zou opvallen tussen al die boerderijen, wil geen rare gedachtes opwekken bij andere mensen. Anders gaat dat weer de hele stad over , en kan ik weer niet van mijn rust genieten.
De taxi chauffeer die mij had opgepikt van het vliegveld zou me op de plaats van bestemming brengen. Het was een aardige man met een vlotte babbel, en daardoor was het bijna nooit stil. "Bent u hier met vakantie mevrouw?" ik knikte nee. "Ow oke sorry, ik dacht dat omdat u met grote ogen overal heen kijkt." Zei hij glimlachend terwijl hij via het spiegeltje naar mij keek. Glimlachend keek ik terug en vertelde over mijn plannen.
"Weetje, dat is nog niet eens z'n gek idee weetje dat?" Ik keek hem aan, ik had andere reacties verwacht. " de bevolking van Rivervieuw trekt steeds meer en meer weg, omdat de meeste mensen het zat was dat er zo weinig mensen zijn om iets mee te doen. Dus gingen ze naar de grote stad, en leefde daar hun dromen. Nu wonen alleen nog maar rijke stinkers en hele armen mensen hier, en die hebben toch geen last van elkaar omdat ze in hele andere buurten wonen."
Ik bleef met de Taxi chauffeer praten tot ik bij mijn kavel aan kwam. Ik bedankte hem hartelijk voor zijn warme gesprek over de geschiedenis van de stad en gaf hem nog een klein beetje fooi.
Nadat ik doei en bedankt voor de rit had gezegd, draaide ik mijzelf om en zag mijn droom kavel. Ookal stond er nog niks op, het was de mooiste kavel in deze hele kakkers buurt
Het was een mooie groene kavel, met daar achter bomen die je afschermde van de achterburen. Hoefde je ook niet bang te worden van enge ouwe mannen die naar binnen zouden kijken als je zou gaan douchen.
Om een echt huis hier te kunnen gaan bouwen moest ik toch echt een baan gaan zoeken. Mijn droombaan is in de medische sector, maar wat als ik dadelijk kinderen krijg? Dan moet ik er misschien wel mee stoppen omdat ik telkens opgepiept kan worden.
Na ongeveer een uur te piekeren besloot ik toch maar om te kijken of er vacatures vrij waren. Dus belde een taxi en ging op weg naar Rivervieuw's Ziekenhuis : Het Heilige Hartje. Dit keer had ik weer de aardige man die mij voorheen naar mijn kavel bracht. En was het weer een gezellige boel onderweg.
Zenuwachtig stond ik voor het zieken huis en kon maar niet beslissen of ik wel of niet naar binnen zou gaan. Ik was bang dat ze geen vacatures hadden en dat ik dan voor schut stond.
Toen ik uiteindelijk toch naar binnen was gelopen, en aan de receptioniste vroeg of er nog vacatures vrij waren stond ze mij heel vriendelijk te woord. Er was per direct iemand nodig voor een orgaandonor, nadat ik het sollicitatie formulier had ingevuld werdt ik gelijk doorverwezen naar een sollicitatie gesprek. Hoe zenuwachtig ik ook was, het voelde wel alsof het mij ging lukken om die baan te krijgen ! En inderdaad, mijn gevoelens klopte, want vanaf morgen ochtend had ik werk als orgaan donor!
"Heb je het al gehoord?" Zei een gespierde man met een rood shirtje tegen een lang harige dame. "Wat wat?" Vroeg ze nieuwschierig, en haar zus of vriendin kwam er naast staan. "Nou er schijnt een nieuwe in de stad te zijn, die hier 10 generaties van haar soort wilt neer planten!" Zei hij dol enthousiast. "Wauw dat is wel ontiegelijk vet ! Maar laat haar eerst maar eens aan de man komen! " Het hele groepje lachte.
Zucht ik was nog geen halve dag in deze stad en er werd nu al weer geroddeld. Fijn.
Mijn maag begon te knorren en besloot om naar het park te gaan, meestal hebben ze daar wel een barbecue.
Mijn maag begon te knorren en besloot om naar het park te gaan, meestal hebben ze daar wel een barbecue.
Zo gezegt zo gedaan belde ik weer een taxi en belande zo in het park. Ik zocht metteen naar een barbecue en die hadden ze gelukkig dus maakte hot dogs. Maar omdat ik naar een leuke man keek die voorbij liep en zwaaide, verbrandde de hotdogs, en kwam alle rook in mijn gezicht.
Voor een tweede keer probeerde ik het, en hield mijn aandacht er bij. Gelukkig lukte het, want er was geen picknick mand in de buurt.
Onder het genot van een heerlijke hotdog dacht ik even aan mijn zus. Ik wist nog niet waar ik kon mailen, of wat ik uberhaupt in een mail moest gaan zetten. Volgens mij niet meer dan: Ik ben aangekomen in rivervieuw en heb 1 muur, 1 wc, 1 bed, 1 magnetron, en 1 kastje. Tot snel ! Hopelijk hadden de verhuizers de spullen al wel gebracht, en de aannemers al wel de muur. Alles had ik al wel van te voren geregeld maar zeker weten of het wel echt zal gaan gebeuren weet je negen van de 10x niet.
Na een avondje dansen, mensen ontmoeten, en eten ging ik richting 'huis'. Toen ik thuis kwam zag ik tot mijn verbazing dat het verhuis team en de aannemer was geweest. Nu stond alles nog in de open lucht, maar ik wist zeker dat als ik dadelijk goed verdiende en een misschien wel een man had dat alles tot een mooi huis zou vormen.
Meteen dook ik op het bed af en wist zeker dat alles goed zou komen.
De volgende ochtend werd ik vroeg wakker door vogels en honden die afschuwelijk veel geluid maakte, dus besloot om weer naar het park te gaan om mijn tijd te verdrijven met een potje schaak.
Inzicht was een vereiste vaardigheid die je moest leren om verder te komen in je carrière, dus alles wat ik nu al leerde was meegenomen voor straks.
Mijn gedachten waren helemaal in het potje schaak en bij mijn zus. Ik moest haar nog steeds mailen, maar nog steeds had ik niks om te vertellen. Ik besloot om iets vroeger naar mijn job te gaan en verliet het park.
Ik belde weer een taxi en zag tot mijn verbazing dat de man van de vorige keer er weer in zat. "Heey mevrouw van Vliet. Wat een toeval weer hé? Waar mag ik u heen brengen?" Vroeg hij vrolijk en lachend, het was z'n aardige man. "Ik ga vandaag beginnen met werken in het ziekenhuis, dus ik dacht : Ik ga extra vroeg."
"Op naar het ziekenhuis dan maar!" Zei hij en we vertrokken richting het ziekenhuis. "En hoe staat het met uw legacy?" Vroeg de taxi chauffeer geïnteresseerd, hij keek weer door zijn spiegeltje naar de achterbank waar ik opzat. "Nou ik heb alleen nog een bed, een magnetron, en een wc. Dus ik denk nog niet zo goed"
De man begon te lachen, voor hem klonk het als een grap. Maar voor mij was het anders keiharde realiteit waar ik snel verandering in moest gaan brengen , want ik kon niet altijd blijven douchen in de sporthal of bij het zwem buurthuis. Hopelijk kreeg ik snel promotie, maar eerst kijken hoe de eerste dag verloopt.
"Het komt allemaal goed, ik voel het aan mijn kale plek op mijn hoofd." Samen lachten we om de grap die hij maakte, alleen hoopte ik dat hij gelijk had. En dat ik dadelijk niet echt als een zwerver zonder iets belande.
Toen we aankwamen bij het ziekenhuis, bekeek ik het net zoals de eerste keer dat ik het zag. Vol bewondering.
Ik bedankte de taxi chauffeer weer en keek meteen omhoog. "Het is wel vrij hoog." Mompelde ik zachtjes en kreeg het benauwd.
Benauwd van de eerste werkdag die zou komen.
De dag verliep goed, en had het waanzinnig druk. Patienten overal die van alles nodig hadden en wouden weten, doktoren die me commandeerde om koffie te halen en papierwerk te doen van mijn baas. En ondertussen dat alles ontmoette ik ook nog een collega.
Een collega bood aan om mij af te zetten bij mijn huisje, en ik nam dat natuurlijk aan! Dat scheelde weer geld voor een taxi. Onderweg hadden we het over familie, vrienden, werk, en koetjes en kalfjes.
Bij aankomst van mijn kavel, zag ik dat ik post had. "Nu al de eerste rekeningen!? Maar ik heb helemaal nog geen stroom niks!?" Met een chagrijnig hoofd ondertekende ik de papieren en deed ze weer in het postvakje.
Nadat ik wat vuile kommetjes had weggegooid, honden van mijn terrein had gejaagd en mijzelf had opgefrist. Besloot ik om naar de bieb te gaan om mijn zus te gaan mailen.
"Heey Zusje aan de andere kant van de wereld,
Nou dit is dan de eerste e-mail die ik schrijf in een week dat ik weg ben. Eigenlijk weet ik niet hoe ik moet beginnen, of wat ik moet vertellen. Mijn dagen bestaan uit: Slapen, eten, douchen, werken, naar het park gaan, vrienden maken. Etc etc. Ik heb nog niet genoeg geld voor een computer dus doe ik het vanuit de bieb, dus als ik niet zo snel reageer moet je niet boos worden. Oja! Mijn adres: Rivierboesemheuvellaan 345."
"Heey Zusje aan de andere kant van de wereld,
Nou dit is dan de eerste e-mail die ik schrijf in een week dat ik weg ben. Eigenlijk weet ik niet hoe ik moet beginnen, of wat ik moet vertellen. Mijn dagen bestaan uit: Slapen, eten, douchen, werken, naar het park gaan, vrienden maken. Etc etc. Ik heb nog niet genoeg geld voor een computer dus doe ik het vanuit de bieb, dus als ik niet zo snel reageer moet je niet boos worden. Oja! Mijn adres: Rivierboesemheuvellaan 345."
"Daar kan je al je liefdes brieven, je klaag brieven, en je commentaar over Eric achter laten. Als je nog steeds zo scheef schrijft als altijd dan moet je gewoon blijven mailen. Maar nu weet je in ieder geval wel dat ik een huis heb!
Nouja, ik ga deze mail maar afsluiten en dan weer op huis aan. Want morgen moet ik weer werken! Doeg lief zusje, tot snel "
Nouja, ik ga deze mail maar afsluiten en dan weer op huis aan. Want morgen moet ik weer werken! Doeg lief zusje, tot snel "
Ik logde mijzelf uit en sloot de computer netjes af. Toen ik op de gang liep richting de uitgang hoorde ik iemand mijn naam roepen, ik draaide mijzelf om en zag een knappe man achter mij staan. "Verrek! Je bent het echt , Robin!" Zei de man en ik lachte zenuwachtig, ik had geen idee wie hij was. "Uhm ja, ik ben Robin.. Ik ben even ver..." Voordat ik mijn zin af kon maken , ging hij al door met praten.
"Kan kloppen, het is alweer een heeeeeeeele tijd geleden. Ik ben Matthieuw van de middelbare school! Na dat we van de middelbare waren gegaan heb ik je nooit meer gezien omdat ik hier heen verhuist was." Er ging een belletje rinkelen, het was mijn ex en mijn ex beste vriend. We hadden al een hele geschiedenis samen, we kende elkaar al vanaf dat we geboren waren. Hij was de steun die ik nodig had tijdens de dood van mijn ouders, en daardoor werd hij de eerste jongen waar ik mee sliep.
"Krijg nou wat!" Zei ik lachend en we begonnen te praten over vroeger, over nu. Relaties, kinderen, werk, huizen, allemaal dingen waardoor het erg laat werd. We wisselde rond een uur of twaalf 's nachts elkaars adres en telefoon nummer uit en gingen allebei richting huis. Want de volgende dag moest gewoon gewerkt worden.
"aaah de heerlijke geur van het ziekenhuis." Die geur kon je al vanaf de parkeer plaats ruiken. Dagen gingen voorbij, in het volgende ritme: Slapen, opstaan, eten, werken, afspreken met Matthieuw, afspreken met Jebidiah (mijn baas) , eten, douchen, vaardigheden leren, slapen. En zo begon de dag daarna weer.
Die middag kwam ik naar buiten met een dikke promotie! En een bonus. Ik belde gelijk een aannemer en die kwam meteen langs om weer wat muren te bouwen.
Zo ziet het huisje er uit tot nu toe. Erg rommelig, en kaal. Je kon het nog steeds niet echt een huis noemen.
De volgende dag besloot ik na werk door te gaan naar Jebidiah. Hopelijk was hij wel thuis, anders was het weer een blunder. De hele straat hield me in de gaten met wat ik deed en hoe ik dat deed. Het was vrij irritant, maar als hun het interessant vonden, deed ik hun er een plezier mee.
De vriendschap tussen Jebidiah en mij was opgebloeid op werk, hij is mijn baas en telkens als ik wat papierwerk voor hem af had bracht ik dat naar hem. Alle dagen dat Matthieuw er niet was , ging ik gelijk langs Jebidiah. Hij woonde schijn tegen over mij en zo kon ik daar makkelijk heen.
Jebidiah was gelukkig thuis en liet mij binnen, hij was net thuis en zei dat ik geluk had. We hadden het erg gezellig en het ging weer over van alles en niets.
We begonnen wat onschuldig te flirten en te complimenteren. Ik hoopte dat Jebidiah de zelfde gevoelens had voor mij als ik voor hem. Misschien zat er in deze druk bezette man toch nog wel een relatie in, maar zou hij het wel eens zijn met mijn 10 generatie idee?
Ach daar hoefde ik mij nu nog geen zorgen over te maken, ik pakte mijn kans en begon Jebidiah te zoenen. Gelukkig sloeg hij mij niet af.
We begonnen wilder en wilder te zoenen. "Zullen we naar mijn slaapkamer gaan?" Vroeg Jebidiah blozend, verlegen knikte ik ja. Na matthieuw had ik niemand meer gehad, en zo hoopte ik ook dat hij mij zijn vrouw maakte. En mij niet alleen gebruikte voor sex.
En van het een kwam het ander. Een prachtig avontuur op een mooie vrijdag avond.
